ဘယ္သူက ဘာေျပာေျပာ ၿပဳံးေနဖို႔ ေခါင္းညိတ္လက္ခံဖို႔သာသိၿပီး... ဆန႔္က်င္ဘက္ျပဳဖို႔ကို စိတ္ကူးမရွိတတ္တဲ့သူမ်ိဳး။ဒါေၾကာင့္ ခ်မ္းက ေမေမ့ကိုေတာ့ ငဲ့ညွာၾကင္နာစြာခ်စ္ခင္သည္။ဘြားနဲ႕ေဖေဖမသိေအာင္ခိုးလုပ္ခ်င္လုပ္မည္။ေမေမမသိေအာင္ေတာ့ မလုပ္ခ်င္။ရင္ခြင္ထဲ ေခါင္းတိုးကာ ခြၽဲႏြဲ႕လိုက္လ်င္ လိုက္ေလ်ာေပးမွာမွန္းသိေနတာမို႔ ညာလည္းမညာခ်င္ေပ။
သုံးေလးရက္ကလြန္ရင္ေတာ့ ဘြားသည္လည္း စိတ္ေအးေမ့ေလ်ာ့သြားသလို... ခ်မ္းကို သိပ္ဂ႐ုမထားေတာ့။ဘြားရဲ႕ အၾကည့္စက္ကြင္းေအာက္ကလြတ္ေျမာက္လာသည္ဟု ထင္ရလ်င္ပဲ ခ်မ္းအနည္းငယ္အသက္ရႉေခ်ာင္လာရသည္။ဆက္လက္၍ပိျပားၿငိမ္ဝပ္သေယာင္ လိမၼာစြာေနျပေနရေလသည္။
တကယ္ေတာ့ အရင္ကလိုသာဆို ဘြားဘယ္လိုဆူဆူ ဒါေလာက္မႈမွာမဟုတ္ပါ။အခုေတာ့ ကိုယ့္မရိုးသားမႈနဲ႕ကိုယ္ ျဖစ္သင့္တာထက္ပိုသတိထားေနမိတာသာ။
မရိုးသားဘူးလား..... အင္း..... ဒီလိုပဲေျပာရေတာ့မွာပဲ.....
မခ်စ္ေသးပါဘူးေနာ္ဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ လွည့္စားဖို႔ ျငင္းဆန္ဖို႔ ႀကိဳးစားလ်က္ကပင္ ခ်မ္းသည္ ကိုကို႔ကို ႐ူးနင့္ေအာင္ခ်စ္မိေနခဲ့ၿပီ။မေတြ႕ရေသာ ရက္ေတြမွာ ကိုကို႔အေၾကာင္းေတြသာ ရင္ထဲအသိစိတ္ထဲအေတြးထဲမွာ အခ်ိန္ျပည့္လႊမ္းမိုးေနလ်က္ အိပ္မက္မွာပင္ ကိုကို႔ကိုတမ္းတျမင္မက္ေနတတ္ခဲ့ၿပီတည္း။
ခ်မ္းအတြက္ေတာ့ ဒါသည္ ပထမဦးဆုံးအေတြ႕အႀကဳံျဖစ္လ်က္ ကိုကိုသည္ခ်မ္းရဲ႕အခ်စ္ဦးလည္းျဖစ္ေပသည္။အဦးအဖ်ားတို႔ထုံးစံအတိုင္း အ႐ူးအမူးခ်စ္မိရသလို ယစ္မူးရင္ခုန္ရေသာခံစားခ်က္ကိုလည္း ခ်မ္းစြဲလမ္းတပ္မက္မိလွသည္။
ဘဝမွာ ပထမဦးဆုံးပိုင္ဆိုင္ရသည့္အခ်စ္သည္ သူမ်ားလိုရိုးရွင္းေသာအခ်စ္ဇာတ္လမ္းမ်ိဳးမျဖစ္ပဲ... မတူျခားနားစြာ ေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္ကိုမွ ခ်စ္မိသြားတာကေတာ့ ခ်မ္းရဲ႕ ကုသိုလ္ကံပဲေပါ့ေလ....
တကယ္ေတာ့ ကိုကို႔ကိုခ်စ္မိတာသည္ မမွန္ဘူးပဲထားပါဦး.... ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမွေတာ့ ထိခိုက္ပ်က္စီးေစတာတဲ့ အျပစ္မ်ိဳးကိုက်ဴးလြန္တာမွမဟုတ္တာ။
အခန်း◀၂၀▶
Start from the beginning
