"ဟုတ်လား သမီးဖေဖေကတော့ အန်တီ့ကိုဘာမှမပြောဘူး''

"အန်တီက ဖေဖေ့ညီမဆိုပေမဲ့ မေမေ့ဘက်တော်သားမှန်း သူသိလို့နေမှာပေါ့ အဲ့ဒါကြောင့်မပြောတာ''

"Jen လေးကရော ဘယ်လိုသဘောရလဲ''

"မေမေ့ကို ပျော်ရွှင်စေချင်တယ်''

"သမီးဖေဖေကျ မပျော်ရွှင်စေချင်ဘူးပေါ့''

"အဲ့လို မဟုတ်ပါဘူး။ ကွာရှင်းလိုက်တာနှစ်ယောက်စလုံးအတွက် ပိုအဆင်ပြေတယ်ထင်တာပဲ။''

"Jen လေးကရော ကွာရှင်းလိုက်ရင် ဘယ်သူနဲ့လိုက်နေမှာလဲ''

"မေမေနဲ့ပေါ့ ဖေဖေ့မှာက အန်တီဒေစီလည်းရှိသလို ဘွားဘွားလည်း ရှိသေးပေမဲ့ မေမေ့မှာတော့ Jen တစ်ယောက်ပဲရှိတာလေ''

"အန်တီလည်း မေမေနဲ့နေဖို့ပဲထောက်ခံတယ်''

"ကလေးကို မြှောက်ပေးနေတာလား ဒေစီ။ သူ့အမေနဲ့ ငါ ကွာရှင်းမှာမဟုတ်ဘူး။ ''

နောက်နားကနေ ဟိန်းထွက်လာတဲ့ ဖေဖေ့အသံကြောင့် အန်တီဒေစီက ဇက်ပုသွားလေသည်။ Jennieလည်း စားစရာရှိရာကို ကုန်စင်အောင်ဆက်စားရင်း အလုပ်လုပ်ဖို့ပြင်တော့သည်။

ကလင်... ကလင်....

"ကြိုဆိုပါတယ်ရှင့်''

"အယ်''

"Oh! Jennie ''

"Doctor ''

"ဒီမှာ အချိန်ပိုင်းဆင်းနေတာလား''

"ဒါ ဖေဖေ့ဆိုင်လေ ကူလုပ်ပေးနေတာ Doctor ရဲ့''

"တို့ ဖြင့်သတိတောင်မထားမိဘူး။ တစ်ခါတလေ လာဝယ်ဖြစ်ပေမဲ့ Jennie ကို မတွေ့ဖြစ်ဘူးလေ''

"ဟုတ်တယ် Doctor Jen က ဒီနေ့မှ စလာဆင်းတာ Doctor ဘာအလိုရှိလို့လဲ''

"ဆီးချိုရှိတဲ့ အမေ့အတွက် ပေါင်မုန့််ညို လာဝယ်တာဆိုပါတော့''

"ဟုတ် ဒီဖက်ခြမ်းမှာ Doctor''

"ဘယ်လောက်ကျလဲ Jennie ''

"အာ မဟုတ်တာ မပေးပါနဲ့ ''

"ဘာလို့လဲ ယောက္ခမ မှ မဖြစ်သေးတာ''

"ဟင့်အင်း ဒီတိုင်းပဲ''

"ပေါင်မုန့်တွေကို ဒီလိုမျိုး စက္ကူနဲ့ပဲ ထုတ်တာလား''

𝙊𝙪𝙧 𝙏𝙧𝙞𝙡𝙤𝙜𝙮Where stories live. Discover now