Her P.O.V.
Η σημερινή μέρα,πραγματικά δεν θα μπορούσε να πάει πιο χάλια ακόμα κι αν το επεδίωκα!Απο το πρωί σιχτιρίζω ασύστολα,κυρίως επειδή είμαι σε ηλικία που μπορώ να το κάνω ελεύθερα,κι ύστερα γιατί όλα πάνε ως συνήθως απο το κακό στο χειρότερο!Νιώθω τον οργανισμό μου έτοιμο να καταρεύσει απο την κούραση (ξανά),ο πρώην άντρας μου συνεχίζει να μου δημιουργεί πρόβληματα με τα παιδιά μου,και ναι σαν να μην έφταναν όλα αυτά,κατάφερα να τσακωθώ και με τον πατέρα μου (Πάλι!!).
Βάζω δεύτερο ζευγάρι κάλτσες καθώς άρχισα ξανά να τρέμω,κάθομαι μπροστά στην σόμπα κι ανάβω το τσιγάρο μου.Ακούω το κινητό μου να χτυπάει,είναι ο τύπος που γνώρισα στο τίντερ κι αλλάξαμε ίνσταγκραμ...Μου στέλνει για να μου αφιερώσει ένα ποίημα που γράφει για βροχή και ζητά να μην τον παρεξηγήσω.Μιλάω μέρες μαζί του,και υπάρχει κάτι σ'αυτόν που μου κεντρίζει το ενδιαφέρων,χωρίς να μπορώ να προσδιορίσω τί.Οι μέρες περνούν και η επικοινωνία φαίνεται να πηγαίνει απο το καλό στο καλύτερο.Πρωτόγνωρο αυτό,μιλάμε σχεδόν για τα πάντα και η συζήτηση βγαίνει τόσο αβίαστα που με κάνει να απορώ.Με ρωτάει αν θέλω να πιούμε καφέ και να γνωριστούμε απο κοντά,και προς έκπληξη μου,λέω ναι!!Κάποιες μέρες αργότερα,μου ζητά να του στείλω κάτι απο αυτά που έχω γράψει,κι όταν τελικά βρίσκω κάτι που να μην τον σοκάρει,εκείνος γράφει ποίημα πάνω στο δικό μου γραπτό!Εντάξει,όλα του τα ποιήματα και ειδικά εκείνα με την βροχή τραβούσαν την προσοχή μου,μα με αυτό εδώ,άρχισα να βλέπω αστεράκια.Ποιός ήταν αυτός ο τύπος και γιατί δεν τον είχα γνωρίσει νωρίτερα?
Ξημερώνει Τετάρτη,ημέρα της πρώτης μας συνάντησης.Για κακή τύχη κυρίως δική του,ξύπνησα έχοντας πάρει την κάτω βόλτα,οι σκέψεις μου τείνουν προς τον πάτο και γνωρίζοντας τί ακολουθεί όταν με πιάνει η μίνι κατάθλιψη μου,σκέφτομαι να ακυρώσω τον τύπο.Έναν κουβά καφέ και μερικά τσιγάρα αργότερα,αποφασίζω να μην το κάνω και να πάω στην καθορισμένη ώρα,έτσι κι αλλιώς δεν περίμενα τίποτα,άρα ακόμα και χάλια να πάει,τί είχαμε τί χάσαμε.Φοράω πραγματικά οτι βρίσκω μπροστά μου και ξεκινώ,φυσικά με μηδέν ψυχολογία και περιμένοντας την προβλεπόμενη απόριψη!Στον δρόμο η μουσική που τρυπά τα τύμπανα μου κι ο καπνός του τσιγάρου με βοηθούν να πέσω ακόμα πιο χαμηλά.Φτάνω στο σημείο που είχαμε συμφωνήσει πριν απο εκείνον.Μερικά λεπτά πέρασαν μέχρι να εμφανιστεί.Θεέ μου!!Πόσο ντράπηκα με το βλέμμα που μου έριξε!Με επανέφερε στην πραγματικότητα,θυμίζοντας μου πως δεν έπρεπε να έχω έρθει ποτέ στο ραντεβού αυτό.Κοιτώντας τον κατάλαβα πόσο μεγάλος μπελάς μπορεί να αποδειχθεί για μένα,ψηλός,αδύνατος,μελαχρινός και μουσάτος,ποιός μου έκανε πλάκα δεν ήξερα!!Εντέλει αφού έγιναν και οι τυπικές χαιρετούρες,περπατήσαμε ως την καφετέρια,συζητώντας παράλληλα.Οφείλω να παραδεχτώ πως παρά την απογοήτευση που τον κυρίευσε,ήταν πολύ ευγενικός.Πίνοντας τον καφέ μας,κατάλαβα οτι νιώθει αμηχανία,κι έτσι ξεκίνησα να μιλάω.Όλες οι πιθανές αρνητικές σκέψεις έκαναν κατάληψη στο κεφάλι μου,με πρώτη και κύρια πως εκείνος ανυπομονεί να τελειώσει ο ρημαδοκαφές για να μπορέσει να φύγει.Τελικά,η συζήτηση αρχίζει να παίρνει μορφή,και μου θύμισε τις όμορφες κουβέντες που κάναμε στο τηλέφωνο.Τον παρακολουθώ να εκφράζει την άποψη του στα διάφορα θέματα που απασχολούν και τους δυο μας,και καταλαβαίνω πως αυτόν τον άνθρωπο τον θέλω στην ζωή μου,δεν με νοιάζει με ποιον τρόπο,θέλω αυτή την ποιότητα σκέψης στην καθημερινότητα μου.Φυσικά δεν γνωρίζω αν ισχύει το ίδιο και απο την πλευρά του,αν και δείχνει να απολαμβάνει την εξέλιξη.Δυστηχώς η ώρα περνάει πιο γρήγορα απο οτι θα ήθελα και πρέπει να φύγουμε.Στον δρόμο με αιφνιδιάζει όταν με ρωτά αν έχω κανονίσει την επόμενη Τετάρτη,μιας και την Κυριακή δούλευε.Άρα θέλει να βρεθούμε ξανά!Δέχομαι με χαρά,καθώς κι εγώ θέλω ακριβώς το ίδιο.Αφού αποχαιρετιόμαστε,καθένας παίρνει τον δικό του δρόμο.Φυσικά αμέσως τηλεφωνώ στην κολλητή μου,και της λέω τα πάντα,μάλιστα της αναφέρω πως δεν με απασχολεί αν προχωρήσει σε κάτι παραπάνω,που δεν το βλέπω(όντας σίγουρη πως δεν του αρέσω ούτε στο ελάχιστο),όμως νομίζω πως κέρδισα έναν καλό φίλο.
Η διάθεση μου,με έναν μαγικό τρόπο απογειώνεται για άλλη μια φορά,όπως συμβαίνει όταν αρχίζω να συνέρχομαι.Βοηθούν ξεκάθαρα και τα μυνήματα/τηλέφωνα που δεν σταματούν ως την επόμενη μας συνάντηση.Προφανώς δεν είχα προβλέψει κάτι τέτοιο μα δεν με πειράζει να διαψεύδω τον εαυτό μου σε τέτοιες περιπτώσεις.Το επόμενο ας το πούμε ραντεβού,αν και δεν το βλέπω έτσι,είναι πολύ πιο ευχάριστο και για τους δυο μας.Είμαστε εμφανώς πιο χαλαροί και άνετοι,κάτι που μου αρέσει αρκετά.Αρχίζω να τον παρατηρώ καλύτερα αυτή την φορά,ο τρόπος που κουνάει τα χέρια του,ενώ μου μιλάει,το αυθόρμητο χαμόγελο που προκαλείται απο τις χαζομάρες μου,κι ο τρόπος με τον οποίο με κοιτάζει τώρα (ξεκάθαρα διαφορετικός!) , είναι μερικές μόνο απο τις λεπτομέρειες που μου τραβούν ακόμα περισσότερο την προσοχή.
