ဇူအန် မျက်လုံးလက်သွားသည်။
ဟုတ်သားပဲ။ ငါကီးဘုတ်ကရတဲ့ ကီသီးတွေကလည်း ကီဆေးလုံးနဲ့ အတူတူပဲမလား။ ဘာလို့ ငါမစဉ်းစားမိတာပါလိမ့်။
နောက်ကျရင် ကျီတန်ထုကို ဒီကိစ္စ မေးကြည့်ရမယ်။ သူက နတ်ဆေးဆရာ ဆိုတော့ ဒီဆေးတွေ ရှိလောက်တယ်။
မိန်လိ ထပ်ပြောသည်။
"ငါမင်းကို လောင်မိုင်ရဲ့ ကျင့်ကြံမှုအားလုံး ချိတ်ပိတ်ပေးထားပြီးပြီ။ ဒါပေမဲ့ အဲ့တာက ငါ့အဆိပ်ဖြေဖို့ စုထားတဲ့ စွမ်းအင်အားလုံးကုန်သွားတယ်။ ငါအခု အစကနေ ပြန်စရတော့မယ်။ ဟမ့် မင်းကိုငါ အရင်ဘဝက အကြွေးတင်ထားသလားပဲ။ ငါပြန်အိပ်တော့မယ်။ ဂရုစိုက်"
သူတို့နှစ်ယောက်၏ကံကြမ္မာက ချည်နှောင်ထားသောကြောင့် ကူညီခြင်းမှန်း ဇူအန်သိသော်လည်း ကျေးဇူးတင်သေးသည်။
"ဧကရီမမကြီး ခင်ဗျားက အမြဲတမ်း ကျုပ်ကို ကူည်ီနေရတာ။ ကျုပ် ခင်ဗျားကို ကူည်ီနိုင်တာ တစ်ခုခုရှိလား"
"ငါ့ကို ကူညီမှာလား…မင်းကလား… " မိန်လိ နှာခေါင်းရှုံ့၍
"မလိုပါဘူး"
သူ့ဝိညာဉ်ခန္ဓာကိုယ်က ပျောက်ကွယ်စပြုလာပြီး။ သို့သော် လုံးဝပျောက်ကွယ်ခါနီးတွင် ပြန်စုစည်းလာပြန်သည်။
"မင်း ငါ့အတွက် လက်ရှိမှာ ဘာမှလုပ်မပေးနိုင်ဘူးလို့ ငါထင်ပေမဲ့ မင်းကံက တရားလွန်ကို ကောင်းတတ်တယ်။ ဘယ်သူသိမှာလဲ။ မင်းငါ့ကို နောက်ဆို ကူညီချင်ကူညီပေးနိုင်မှာ"
"မင်းအခွင့်အရေးရရင် ငါ့ကို တစ်သက်ရေ၊ ဉာဏ်ပွင့်မဟူရာနဲ့ ငါးရောင်ခြယ်နွေဦးပန်းတွေကို ရှာထားပေး။ ဒါက ငါအဆိပ်ဖြေပြီးသွားလို့ ခန္ဓာကိုယ်ပြန်တည်ဆောက်ရင် လိုအပ်မယ့် ပစ္စည်းတွေပဲ"
ဇူအန် ချက်ချင်း တောက်ပသွားသည်။
"ဒီပစ္စည်း ၃ခုတည်းနဲ့ ခန္ဓာကိုယ် ပြန်ဖွဲ့စည်းလို့ရတာလား"
မိန်လိ နှာမှုတ်လိုက်သည်။
"ဒီ ၃မျိုးတည်း ဟုတ်လား။ ဒီဟာတွေ ဘယ်လောက်တောင် ရှားလဲ မင်းသိလို့လား။ ဥပမာ ငါးရောင်ခြယ် နွေဦးပန်း တစ်ခုကိုရှာဖို့ ငါတို့ အရင်ဆုံး ကြာရွက်ပုံစံ အရွက်တွေရှိတဲ့ ငါးရောင်ခြယ် နွေဦးသစ်ပင်ကို အရင်ရှာရမယ်။ နွေဦးစရင် ကျောက်စိမ်းပန်းပွင့်ပြီး နွေဦးဆုံးရင် ပန်းပွင့်ကြွေတယ်။ နွေစရင် ပန်းနီထွက်လာပြီး နွေဆုံးရင် ပန်းတွေနွမ်းတယ်။ ဆောင်းဦးစရင် ပန်းဖြူတွေပေါ်လာပြီး ဆောင်းဦးဆုံးရင် ပန်းတွေနွမ်းတယ်။ ဆောင်းစရင် ခရမ်းရောင်ပန်းတွေ ဖူးပြီး နှင်းကျတာနဲ့ အရာအားလုံး အဆုံးသတ်သွားတယ်"
