«Δεν είναι μπερδεμένο. Το κάνει μπερδεμένο» μου λέει με την σειρά του και κατεβάζω το κεφάλι μου.
Να πω ότι δεν το έχω σκεφτεί;
Το έχω σκεφτεί και αυτό.
Μαζί με πολλά πολλά άλλα.
«Ναι αλλά...»πριν προλάβω να ολοκληρώσω μια κοκκινομάλλα ξεπροβάλλει από τον διάδρομο και στέκεται λίγο μπροστά μας. Ξεροκαταπίνω ενώ κοιτάω το σώμα της.
Είναι πανέμορφη.
Εχει καμπύλες, είναι ψιλή, έχει ωραίο πρόσωπο, χωρίς ατέλειες.
«Κορίτσια πάμε;» ρωτάει τις φίλες της λογικά που κάθονται με τα υπόλοιπα αγόρια της ομάδας.
Ο Άρης έρχεται και εκείνος ενώ κουμπώνει τα κουμπιά από το μαύρο του πουκάμισο.
«Εμείς θα τα ξαναπούμε, έτσι;» τον ρωτάει όλο ναζί χαιδεύοντας το μάγουλο του και εκείνος χαμογελάει.
«Sì »απαντάει φιλώντας λαίμαργα τα φουσκωτά χείλη της. Γυρίζω το κεφάλι μου από την άλλη για να μην τους βλέπω.
Έχει και η υπομονή τα όρια της πιστεύω.
«Πραγματικά χαραμίζεσαι Ρεγγίνα. Μακάρι να μπορούσες να καταλάβεις πόσο ξεχωριστή μπορεί να είσαι για κάποιους» ακούγεται η φωνή του Γιάννη και τον κοιτάζω απογοητευμένη.
Ξέρω πως τρέφει κάποια αισθήματα για μένα αλλά έκανε πίσω όταν με είδε για πρώτη φορά με τον Άρη.
Είναι πάντα εδώ για μένα όμως και το εκτιμώ.
«Princesa, πως και από εδώ; »με ρωτάει όταν κάθεται δίπλα μου και πιάνει το πακέτο με τα τσιγάρα του.
«Ήρθα με την Νάντια. Ήθελε να δει τον Χρήστο»του απαντώ χαλαρά και τον παρατηρώ που ρουφάει τον καπνό.
Και εγώ ήθελα να δω εσένα.
Αλλα γιατί να στο πω αφού θα πάει στον βρόντο;
Αισθάνομαι τον Γιάννη να φεύγει. Πηγαίνει στα παιδιά που παίζουν μπιλιάρδο. Νιώθω λίγο άσχημα που συμβαίνει αυτό.
«Αχα, καλά έκανες.» αναφωνεί απλά, χωρίς ιδιαίτερο συναίσθημα σε αυτό που λέει «Ζηλεύει και φαίνεται» συνεχίζει μετά από λίγο όσο κοίτα τον Γιάννη και ρίχνω το κεφάλι μου προς τα πίσω.
«Θα κάτσω να μιλήσω μαζί του κάποια στιγμή γιαυτό το θέμα» κλείνω τα μάτια μου και παίρνω μια βαθιά ανάσα.
Χρειάζομαι λίγη χαλάρωση. Πιέζομαι στο πανεπιστήμιο και νιώθω πως πνίγομαι.
Νιώθω το χέρι του να γλιστράει μέσα από την φαρδιά μου μπλούζα και να φτάνει έως το σουτιέν μου.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
License For Love
Teen FictionΌλοι ψάχνουμε το άλλο μας μισό. Όλοι ξέρουμε πως υπάρχει, πως είναι κάπου εκεί έξω. Ίσως το συναντήσουμε κάποια στιγμή, ίσως και όχι. Πότε θα ξέρουμε όμως ότι το έχουμε βρει; «Και αν κάποτε κάποιος σε πειράξει, όσο μακριά και να είμαι, θα τον σκοτώσ...
