*WATTYS 2023 Yarı Finalist* Maya, sıradan bir günün sonunda evine dönerken bir inşaatın içerisinde duyduğu seslerle yolunu değiştirir. Bu soğuk havada, inşaatta kalmış siyah kediyi yanına almak ister fakat işler istediği gibi gitmez. Merdivenlerden...
Bu cümlesinin bende yarattığı duygularla iç çekmemek için kendimi zor tuttum. Her cümlesinde biraz daha yaklaşıyormuşuz gibi hissetmekten ise kaçınamadım. Yalancı bir öksürük ile boğazımı temizledim.
Ani bir hareketle arkama doğru eğildi. Eğilmeden bir saniye öncesine kadar beni öpecek sanmamın verdiği bir panikle ben de aynı anda geri çekildim. Kalbim sanki bu olay gerçeklemişçesine deli gibi atıyordu.
Kalp atışlarımı kontrol etmek için yutkunarak yerimde kıpırdandım ve ondan biraz uzağa kaçmaya çalıştım. Bu paniğimi fark edip fark etmediğini hem öğrenmek istiyordum hem de asla öğrenmemek istiyordum.
''İşte burada.''
Tam arkamdaki kağıtlarının arasından çekip aldığı bir kâğıdı bana doğru uzatıyordu. Bir kâğıda bir ona baktım.
''Bu da ne?''
''Açıp bakarak öğrenebilirsin.''
Kâğıdı ikiye katlı bir haldeyken aldım ve yavaşça açtım. Açtığım gibi ise bakakaldım. Gözlerimi kırpıştırdım. Resim kâğıda rastgele fırlatılmış fırça darbelerinin üzerinden profesyonelce geçilerek, o gelişi güzel boyalardan bir resim ortaya çıkarılmıştı. Turuncunun baskın olduğu bu resmi gördüğüm ilk birkaç saniye, bu ben miyim diye düşünerek salak gibi hissetmiştim. Tabii ki bendim fakat o kadar güzeldi ki. Muhtemelen benden bile güzeldi.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
''Tuna.'' dedim hayretle.
O ana kadar karşımda bana büyük bir beklenti ve heyecanla baktığını fark etmemiştim bile. Fark ettiğim anda ise ne yapacağımı bilemedim.
''Beğendin mi? Bir şeyler yapmaya çalıştım işte.''
Hayret ve hayranlıkla gülmeye başladım. ''Bir şeyler yapmaya mı çalıştın? Bu inanılmaz. Benden bile daha güzel.''
''Asıl bu inanılmaz.'' dedi gülerek.
Ona bakarken içimden gelen gülümseme isteği uzun süredir hissetmediğim bir duyguydu. O kadar uzun süre olmuştu ki adını koymam günlerimi almıştı. Sahi kaç gün olmuştu? Kaç gündür onunlaydım ve sahip olduğum tek kişi o idi? Bugün dördüncü gün olmalıydı. Dört gündür tüm hayatım ayna evrendeki kendi evimin yansıması olan bu yer ve Tuna'ydı.
''Bu kadar uzun süre bakma, bana âşık olduğunu düşünmeye başlarım.'' dedi.
Ses tonu imalıydı. Cümle içinde kullanması bile beni alt üst ederken bu ses tonuyla kelimenin tam anlamıyla beni bitirmişti.
''Sakın düşüneyim deme.''
Gülümseyerek başını öne eğdi ve bakışlarını benden kaçırdı. Bir kez daha elimdeki çizime baktım ve ''Hep böyle çizer misin? Çünkü bu amatörce bir şey olamayacak kadar iyi.'' dedim.
