အဲ့ကတည်းကစ ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့စိတ်ထဲမှာ ယုန်သွားနဲ့ကိုကိုဆိုတာ တဖြည်းဖြည်း နေရာယူလာခဲ့တာ ပါးနဲ့မား မဆုံးခင်အချိန်ထိ ။တစ်နေ့တော့ ကိုကို့ကိုအပြင်မှာ သေချာပေါက်တွေ့ရမယ်ဆိုသည့် ရည်မှန်းချက်လေးကို လက်ကိုင်ထားပြီး အလယ်တန်းပထမနှစ်နွေရာသီမှာ လော့ရန်ကိုအလည်သွားမည်လို့ မားတို့ပါးတို့နဲ့ကတိပေးထါးသည်။ဟီးဟီးး ကိုကိုကအရမ်းခင်ဖို့ကောင်းလောက်တယ်....။
ဒါနဲ့ သူ့ကိုတွေ့ရင်ရော မှတ်မိပါ့မလား....

"မားး!!!မားး"

အလုပ်လုပ်ရင်းတန်းလန်းသားငယ်အော်သံကြောင့် အပြေးအလွှား အခန်းထဲသွားရသည်။အခန်းထဲရောက်တော့ photo album
ကိုလက်ထဲတွင် ပိုက်ထားပြီးမျက်ရည်များဝိုင်းနေသည့် သားသား...

"ဘာဖြစ်လို့လဲ သားငယ်"

သားငယ်ကိုချီပြီးရင်ခွင်ထဲထည့်ရင်းမေးတော့ ရင်ခွင်ထဲကအတင်းပြန်ထွက်ကာ သူမကိုမော့ကြည့်လာသည်။

"အင့်.....ကို...ကိုကို"

"ဟမ်...."

Photo album ကိုလက်ညိုးထိုးကာ နူတ်ခမ်းလေးလှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့ဘာပြောနေမှန်းမသိ။သူမရဲ့အမူအရာကြောင့်ထင် သားသားက မျက်နှာလေးပိုမဲ့လာပြီး ငိုရှုံ့ရှုံ့လေးဖြစ်လာတယ်။

"သားငယ်...မငိုရဘူး....ပြော....မားနားလည်အောင်ပြောလေကွယ်....သားပြောတာမားမှ နားမလည်တာ"

ချော့ပြောခါမှ album ကိုဖွင့်ကာရှောင်း
လေးပုံက်ိုလက်ညိုးထိုးပြတယ်။

"ကိုကို......"

"အင်းး ကိုကိုဘာဖြစ်လဲ...."

"ကိုကို က သားကို.....မှတ်မိလား"

သူမရဲ့မျက်နှာအခြေအနေအတိုင်းလိုက်ပြီး ပြောင်းလဲနေတဲ့ သားငယ်ရဲ့မျက်နှာထားကြောင့် "အွန်း မှတ်မိတာပေါ့ သားရဲ့"လို့ အလိုက်သင့်လေးပြန်ဖြေခဲ့သည်။တကယ်တမ်းဆို ရှောင်းလေးတို့နဲ့ တစ်ပတ်တာတွေ့ဆုံခဲ့တာကလွှဲ ရှောင်းလေးတို့ဘယ်မှာနေတယ်ဆိုတာမှ သူမတို့မသိခဲ့ပဲ.....

ပျော်ရွှင်သွားတဲ့သားငယ်ရဲ့မျက်နှာလေးကိုကြည့်ရင်း ရှောင်းလေးတို့ကိုသာ မတွေ့ရင် သားငယ်လေးဘယ်လိုဖြစ်မလဲဆိုတာသာ တွေးရင်းရင်မောနေရသည်။

B O G(ZSWW)[Complete] Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu