Mabbie

18] Finale

POV Matthy:
Random eetwedstrijd 5, het is erg spannend. Ik ben in de halve finale met Rob en Raoul. Zo te zien is Roel er een beetje klaar mee. Ik stop het hele broodje in mijn mond. "Gwf p dan bwomer!" Roep ik vrijwel onverstaanbaar. Ik ben weer eens in een fanatieke bui. Raoul kijkt vragend naar de andere jongens. "Verstonden jullie welke taal dat was?" Koen en Milo lachen. Ik schud glimlachend mijn hoofd.

Er ligt alleen nog een banaan op mijn bord. Ik pel hem snel. Naast me zie ik een fanatieke Brabander naar me grijnzen. Zonder dat iemand het ziet legt hij zijn hand op mijn bovenbeen. Ik kijk hem verschrikt aan. Met een grijns duwt hij driekwart banaan in zijn mond. Mijn ogen vergroten en mijn handelingen stoppen. Ik verstijf en weet niet hoe ik moet reageren. De jongen kauwt en doet alsof er niks gebeurt is. Zijn bord is leeg. Snel focus ik me weer op de banaan. Raoul begint nu ook met pellen. We staan gelijk.

Iedereen juicht. Ik hoor aanmoedigingen voor mij en voor Raoul. Uiteraard staat Robbie aan mijn kant. Hij staart me diep aan terwijl ik de banaan in mijn mond stop. Ik kijk hem nu ook grijnzend aan. De snelste manier is door hem in één keer in mijn mond te stoppen. Dit doe ik dan ook. Ik weet dat er een camera op mij gericht is en dat dit voor altijd op internet blijft staan, maar het boeit me niet. Niet alleen wil ik winnen, ook wil ik mijn vriend teasen. 

Ik kokhals bijna, maar houd het in. Iedereen lacht hard, behalve Rob, hij kijkt me met grote ogen aan. Zelfs Raoul laat een kleine grinnik vrij terwijl hij zo snel mogelijk het fruit afhapt. Ik kauw en slik alles door. Dan sla ik op tafel. Mijn mond opent om aan iedereen te laten zien dat hij leeg is. Raoul laat de banaan verslagen vallen. "Ja maar dit is niet eerlijk," Zegt hij een soort van verdrietig. Iedereen kijkt hem vragend aan. "ik kan toch niet zo goed pijpen." Iedereen schiet in de lach. Rob lacht terwijl hij zijn grijns probeert te verbergen. Ik loop rood aan. Ongemakkelijk zak ik een beetje in de stoel.

De finale gaat in. Rob en ik zitten naast elkaar. Voor ons staan 2 schotels met deksels erop. "3, 2, 1..." Telt Milo af. "Go!" We openen snel de schotels. Er ligt Tony Chocoloney chocola. We hebben beiden 1 hele hazelnoot reep. Ik doe niet eens de moeite om de chocolade af te breken en stop de reep in mijn mond. Iedereen joelt terwijl wij deze suikerbom naar binnen werken. Nu al weet ik dat ik erg misselijk ga zijn straks, maar ik moet en zal winnen. 

"Wie wint is dominant in bed vanavond." Roept Koen uit het niets lacherig. Ik stik bijna in de hap in mijn mond, maar eet alsnog door. Iedereen lacht hard. Ik zie dat Robbie me een soort uitdagende blik geeft. Met een kleine grijns eet ik door. Ik heb nog 2 happen te gaan. Hij nog drie, denk ik. "Denk aan die neukpartij vanavond, je wilt morgen nog kunnen lopen!" Lacht Koen dan weer. Ik kijk de jongen fronsend aan terwijl ik de laatste chocolade in mijn mond stop. Hij lacht nog harder. 

Ik slik. "Klaar!" Roep ik. Ik laat weer de inhoud van mijn mond zien. Raoul trekt ons uit de stoel. Als een soort box wedstrijd laat hij de winnaar zien. "En de winnaar van vandaag is," Hij pakt mijn linkerhand en Robs rechterhand beet. "De hongerige, machtige en vanavond ook dominante," Ik lach en kijk de kleine jongen links van me even ondeugend aan. "Maarten!" Hij trekt mijn hand in de lucht. Ik lach en schud mijn hoofd. "Niet weer mijn tweede naam verdomme." Iedereen lacht.

***

Ik zit in Robbies prachtige auto. Het is leuk om te zien hoe trots hij op zijn Audi is. Ik staar naar zijn mooie groene ogen die gefocust zijn op de weg. Zijn linkerhand glijdt zacht over het stuur, zijn rechterhand rust op mijn been. "Dus," Begin ik mijn zin. De jongen kijkt me even glimlachend aan en kijkt dan weer naar het asfalt. "ik heb net overduidelijk gewonnen." Hij fronst even. Ik blijf hem met een ondeugende glimlach aankijken. "En ik denk dat mijn prijs wel is dat ik vanavond dominant ben, zoals Koen dat zei." Zijn mondhoek kruipt omhoog en hij schudt zijn hoofd. Even dwalen zijn ogen af naar mij. "Vooruit dan maar, omdat je gewonnen hebt." Ik roep nog bijna geen 'yes!' als een soort klein kind dat eindelijk dat speelgoed krijgt waar hij zo lang om heeft gezeurd, maar dat houd ik in.