RUH EŞİM (Mühür Serisi 2)

11.BÖLÜM 🐺GÜVEN BANA🐺

Bakışlarım bu sefer diğer adama kayarken bana tuhaf bir gülümseme ile bakıyordu.

"Beni mutlu edecek olan şey neymiş?"

Bana cevap vermek yerine karşısında koltukta geriye yaslanmış rahatça yayılmış adama dişlerini sıkarak sordu.

"Orda olduğunu biliyordun değil mi?"

Adam gevşekçe gülüp bana göz kırptıktan sonra ellerini dizlerine vurup ayaklanarak arkamdaki kapıyı açtı.

Gitmeden önce ise hafifçe bana eğilmiş ve fısıldamıştı.

"Canına oku."

Anlamayarak kaşlarımı çatarken duyduğu hırıltı ile hızla çıkmıştı.

Onun çıkışının ardından başımı ayağa kalkmış gözlerini sıkıca yumarak başını tavana kaldırmış adama çevirdim.

"Anlatacak mısın?"

Önce başını indirmiş, sonra da gözlerini açmış bana yaklaşmaya başlamıştı.

Dibime kadar giren adamın gözlerini farkettim ilk kez.

Çok açık kahve gözlerinin içinde minik minik parlayan sarı noktalar vardı.

Kehribar değil toprak kahvesiydi gözleri.

Hani şu yağmur yağınca harika kokan, ancak ölüme yuva olan toprak.

Onun gözleri de tıpkı toprak gibiydi.

Çok güzeldi ancak ölüme sebebiyetti.

"Güven."

Saniyeler sonra fısıldamıştı.

"Lütfen, bana güven. Zamanı geldiğinde anlatacağım."

Zaten dibimde olan bedeni bana iyice yaklaşmış kolları beni çembere almıştı.

Yüzüm göğsüne nazikçe yaslanılırken onun elleri yavaş yavaş sırtımda geziniyordu.

Çenesini başıma yasladığını hissettiğimde tekrar sesini duydum.

"Zamanı gelene kadar beni bırakma yeter."

Ardından dudaklarını saçlarıma değdirmiş öylece kalmıştı.

Ne kadar öyle durduk bilmiyorum, ancak ben nefes alamıyordum.

Neden mi?

Ben hayatım boyunca ilk kez böyle bir duyguyu tatmıştım.

Sarılışı çaresizlik doluydu.

Tuhaftı.

Ancak sorun şu ki, ben sevmiştim.

Bu duyguyu sevmiştim, babamın şarılışına benziyordu.

Dakikaların sonunda tam kollarımı kaldırmış ona sarılacakken benden ayrılması ile ellerimi yumruk yapıp iki yanıma bırakmıştım.

"Hadi gel, sürü seni bekliyor."

********************************

BÖLÜM SONU...

Kendinize iyi bakın kuzularım, Allah'a emanet olun. :*

🐺🐺🐺