Günlerden yine pazardı. O berbat pazarlar. Babamın trafik kazasında öldüğü pazar. Tam bir yıl olmuştu ne var ki bana daha dün gibi geliyordu. Sabah kalktığımda yorganımı kenara çekip ayağımı terliğime uzatmıştım ki soğuktan sakınıp geri yorganıma sığındım, belli ki dün geceki ürpertici fırtınaların etkisi hala hissediliyordu. Yorganımın altından ısınmaya çalışırken odamın kapısından gelen tıkırtıyı duydum, kapıya doğru yöneldim. Annem idi bu:
—Kalk oğlum babanı ziyaret etmeye gideceğiz, abdestini alıver.
Kalktım her ne kadar soğuk beni titretse bile. Banyoya yöneldim, ürpertici fayanslar içimi karartıyordu. Abdestimi aldıktan sonra kardeşimi uyandırmaya gittim. Ali odasında yoktu.
Ali, Ali" diye seslendim.
Mutfaktan bir ses yükseldi:
—Efendim ağabey...
Mahcup oldum, benden yedi yaş küçük kardeşim benden önce hazırlanmıştı. Mutfağa yönelim, gıcırdayan kapıyı açtım. Tam kahvaltı için masaya oturacaktım ki zil çaldı. Ablamlar olduğunu anladım. Gittim, açtım kapıyı, içeri girdiler yüzlerindeki bir tutam hüzünle. Annem bizi çağırdı. Oturduk masaya, eniştem babamın her zaman oturduğu yere oturdu. Dürttü ablam eniştemi, biraz geç de olsa anladı eniştem ve başka bir sandalyeye geçti. Kahvaltımızı ettik. Artık hazırdık mezarlığa gitmeye. Eniştemin eski, bozarmış mavi renkli, tek farı çalışmayan, neredeyse hurdaya çıkmış arabasına atladık. Vardık sonunda mezarlığa. Bu mezarlığı her gördüğümde o iğrenç çığlıklar, ağlamalar ve de babamın ismini haykırdığım zamanlar gelir aklıma. Zavallı Ali'm sadece on sene görebilmişti babamı. Kafamı Ali'ye çevirdiğimde gözünden düşen bir damlayı siliyordu, bu beni derinden etkiledi ama güçlü kalmak zorundaydım, evin erkeği ben idim. Babam öldükten sonra okulu bırakıp bir işte ailemi geçindirmek ve Ali'yi okutmak zorundaydım. Bu yüzden tuttum kendimi.
—Ağlama Ali'm
—Nasıl ağlamayayım ağabey? Babam o benim.
Kilitlendim bir şey diyemedim, haklıydı Ali. "Tamam" dedim. Yapacak bir şey yoktu. Dualarımızı okuyup ayrıldık o mezarlıktan. Eniştemin yine o eski arabasına atladık, biraz yol aldıktan sonra eniştem fren tutmuyor diye panikledi. Herkes telaşa kapıldı. Babamın kaza sebebi de frenin tutmamasıydı.
