Zawgyi (23). ငါမင္းကိုခ်စ္တယ္

Start from the beginning
                                    

" အဟက္...လွ်ာမွာအရိုးမရွိတိုင္းေလွ်ာက္ေျပာမေနနဲ႕ မင္းေျပာသလိုသာဆိုငါမရွိတဲ့အခ်ိန္ေလးခဏအတြင္းမွာမဂ္လာပြဲကိုလူသိရွင္ၾကားက်င္းပဖို႔ငါ့အေဖကိုဘယ္လိုျဖားေယာင္းလိုက္လဲ.. ၿပီးေတာ့အခုမွေတြ႕တဲ့ေဒၚေလးအထိမင္းဖက္ပါေအာင္ဘယ္လိုမ်ားစည္း႐ုံးလိုက္လဲ "

" ခဏ..ဦးရာဇေသြးမာန္ဘာေျပာတာ...မဂ္လာပြဲဟုတ္လား အမုန္းတစ္ခါမွမေျပာ..."

!Ring...Ring!

အမုန္းစကားမဆုံးခင္မွာပဲ ဦးရာဇေသြးမာန္၏ဖုန္းမွျမည္လာသည္။ နာမည္ကိုျဖတ္ခနဲမင္လိုက္ရတာကပန္းကေလးတဲ့။ မမေလးနန္းထိုက္ပန္းဆက္တာပဲျဖစ္ရမည္။ အဲ့တာေၾကာင့္လည္းဦးရာဇေသြးမာန္၏မ်က္ႏွာႀကီးကဝင္းထိန္သြားၿပီးဖုန္းကိုခ်က္ခ်င္းကိုင္တာေပါ့။

" ဟယ္လို..ပန္းကေလး....ဟုတ္လားေတာ္ေတာ္မ်ားေနမေကာင္းျဖစ္ေနလား..ခဏပဲေစာင့္ကိုကိုခ်က္ခ်င္းလာခဲ့မယ္ေနာ္ "

" မင္း..ကားေပၚကဆင္း...အလာတုန္းကလမ္းပဲမွတ္မိတယ္မလားကိုယ့္ဘာသာျပန္လိုက္ေတာ့ "

" ဗ်ာ "

ေျပာေနရင္းမွစိတ္မရွည္ေတာ့ဟန္ျဖင့္အမုန္းကိုကားေပၚမွဆြဲခ်ၿပီးေနာက္ျပာျပာသလဲေမာင္းထြက္ထားေသာဦးရာဇေသြးမာန္၏ကားေနာက္ပိုင္းကိုၾကည့္ရင္းအမုန္းရင္ထဲတြင္ဝမ္းနည္းစိတ္ေလးကလႈပ္ခတ္သြားရသည္။

အိမ္အျပန္လမ္းကိုအမုန္းမွတ္မိတာမွန္သည္။ သို႔ေသာ္ၿမိဳ႕အျပင္မွာရွိေသာစံအိမ္ေၾကာင့္ကားႏွင့္သြားလွ်င္ပင္နာရီဝက္ေလးဆယ့္ငါးမိနစ္ေမာင္းရေသာခရီးျဖစ္သည့္အျပင္အမုန္းကိုခ်ခဲ့သည့္ေနရာမွာၿမိဳ႕ေရွာင္လမ္းမို႔ လူအသြားအလာသိပ္မရွိ။ ထို႔အျပင္ညအခ်ိန္မို႔လူလုံးဝျပတ္ေနကာလမ္းတစ္ေလ်ာက္ေမွာင္မည္းေနၿပီး မွိန္ျပျပလေရာင္ေလးသာရွိသည္မို႔ အမုန္းေၾကာက္မိသည္။

ျဖစ္ခ်င္ေတာ့အမုန္းမွာဖုန္းလည္းပါမလာသည့္အျပင္ေငြလည္းတစ္ျပားတစ္ခ်ပ္မွပါမလာ။ အကယ္၍ဖုန္းပါလာခဲ့သည္ဆိုရင္ေတာင္အမုန္းဘယ္သူ႕ဆီကိုဆက္ၿပီးအကူအညီေတာင္းရမလဲမသိပါ။ အမုန္းသိတဲ့လူမွာလည္းဒီၿမိဳ႕မွာေတာင္ရွိမေနသည္မို႔ပင္။

ချစ်ခြင်းထာဝရတည်စေသော် ( ခ်စ္ျခင္းထာဝရတည္ေစေသာ္) CompletedWhere stories live. Discover now