Televizyonda dizi izlerken aklıma nedense kendim geliyorum. Tabi ordaki kızlarla benim aramdaki fark, onlar sonunda çok mutlu oluyor, ben asla mutlu olamayacam. Karnımda iki aylık bebeğimle tek başıma kaldım. Evet tahmin etiğin gibi, kimse bilmiyor. Annen elimden sım sıkı tutarken, babam benle ne kadar çok gurur duydunu anlatıyor. Onların gözünde sakin, aklı başında üniversiteli kızım ben. Öyleydim evet, ta ki karşıma sevdiğim adam çıkana kadar. Yok, hayatımı mahv etmedi, bilakis çok mutluyum onunla. Ama abim mutlu olmamı istemiyor. Hep karşı çıktı, ama ben onu dinlemedim. Böylelikle olanlara boyun eğmek zorunda kaldım.
