Saying YES to my MAID (The Heirs Series 1)

CHAPTER 2

CHAPTER 2: MISCHIEVOUSNESS

“Hindi na ako natutuwa sa ‘yo, Ark! Ayusin mo ang sarili mo. Nakailang hanap na tayo ng mga maid pero walang nagtatagal dahil sa kaisipang-bata mo. Marami kaming pinoproblema sa kumpanya, huwag ka nang dumagdag pa!” tinaasan ako ni Dad ng kilay kasabay ng mga warning na iyon.

He looks so annoyed and mad!

“O-okay? Di okay!” kalmadong sagot ko na itinagilid kong matawa dahil nakita kong open ang zipper niya.

My dad is hilarious! D*mn!

“D-dad? Alam mo ba ‘yung commercial ng cheesedog?” natawa ako pero seryoso siya sa paghihintay kung ano pang sasabihin ko.

“Ano na naman ba ‘yan? Anong tungkol diyan?” baling niya na ipinatong sa mesa ang bitbit niyang bag.

He's being serious. I don't think I can do this but—

“E-EH DI OPEN SESAME!” tawang sambit ko saka ibinalin ang tingin at itinuro ang nakabukas na siper ng pantalon niya.

Boxer spotted! Rabbit ba marka niyan?

“A---Arrkk! So immature!” umaalingawngaw na sigaw niya pero bago niya pa ako pag-initan ay mabilis ako sa pag-akyat pabalik ng kuwarto ko at ibinara ng mabilis.

Tawang-tawa ako dahil kahit na mainit ang ulo niya ay nagawa ko siyang buwisitin pa nang buwisitin.

You deserve that, Dad! I'm going to make you crazy!

Napasilip muli ako sa katapat naming bahay. Hindi pa dumarating ang mayabang na Kenzo na iyon!

Abnormal!

“Hoy Ark, lumabas ka diyan! Hinahanap ka ni Mom.” mula sa kinahihigaan ko ay rinig ko ang boses ni Ate Andree na nasa tapat ng pinto.

“I’m sleeping! Tell Mom she's a fart like you, too!” buwisit kong itinugon.

Umalis din siya dahil wala siyang mahintay na magandang sagot mula sa akin.

Napaisip tuloy ako bigla kung anong gusto kong gawin sa buhay. This life is totally a shit! Hindi ako puwedeng ganito na lamang nakakulong sa kuwarto na ‘to.

I need to do something!

Bumangon ako saka ko minadaling bumaba at patakas na ako sa kusina nang bigla ay may nanghila sa manggas ng damit ko.

Pa-inosente akong tumingala at gulat ako nang pataas-taas ng kilay si Dad na nakahawak sa akin.

“W-woops! Huli ka! Wala kang takas!” sarkastiko siya sa pagsasabing iyon na may tono ng pangangantiyaw.

“Dad? I can't live like this. Payagan niyo na ako lumabas.” ibinuntot ko ang sarili dahil hawak-hawak niya ang tainga ko na puwersahang hinihila.

“Ark, huwag mong inuubos ang pasensya ko! It's either you stay here or permanente kang lalayas sa pamamahay na ‘to.” seryoso na ang boses ni Dad nang umabot kami sa sala.

What if kahit bad trip siya tanungin ko kung para kanino siya bumabangon? Kidding!

“Be a man, Ark! You can't be stupid. Mag-act ka naman na naaayon sa age mo!” masama ang titig niyang sinambit 'yon.