ဗိုက်မပြည့်ခင်အထ်ိတော့မတို့ဟာ ထမင်းကိုကြိုက်သည်ဖြစ်စေ၊ မကြိုက်သည်ဖြစ်စေ စားနေကြမှာပါ။ ဒါပေမဲ့ဗိုက်တင်းတဲ့အခါ ဒါမှမဟုတ် တခြားအစားစာကို မြင်မိတဲ့အခါ မတို့ထမင်းစားတာကိုရပ်လိုက်မှာပဲလေ။
အချစ်ဆိုတာလဲအဲ့လိုပဲ။ နာကျင်ရမှန်းသိရင်တောင် ဆက်ချစ်တတ်ကြတာမလား။ ဒါပေမဲ့မေ့နိုင်တဲ့အချိန်တစ်ခု ဒါမှမဟုတ် လူတယောက်ရောက်လာတဲ့အခါ။ အဲ့လူကိုငါချစ်ခဲ့မိတာရော ဟုတ်ရဲ့လားလို့ ပြန်တွေးနေမိလိမ့်မယ်။
ဗိုက္မျပည့္ခင္အထ္ိေတာ့မတို႔ဟာ ထမင္းကိုႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ စားေနၾကမွာပါ။ ဒါေပမဲ့ဗိုက္တင္းတဲ့အခါ ဒါမွမဟုတ္ တျခားအစားစာကို ျမင္မိတဲ့အခါ မတို႔ထမင္းစားတာကိုရပ္လိုက္မွာပဲေလ။
အခ်စ္ဆိုတာလဲအဲ့လိုပဲ။ နာက်င္ရမွန္းသိရင္ေတာင္ ဆက္ခ်စ္တတ္ၾကတာမလား။ ဒါေပမဲ့ေမ့နိုင္တဲ့အခ်ိန္တစ္ခု ဒါမွမဟုတ္ လူတေယာက္ေရာက္လာတဲ့အခါ။ အဲ့လူကိုငါခ်စ္ခဲ့မိတာေရာ ဟုတ္ရဲ႕လားလို႔ ျပန္ေတြးေနမိလိမ့္မယ္။
