မနီးချင်...မဝေးချင်||completed||

အခန်း◀၁၄▶

ဒီစကားေလးေလာက္ကိုတုန္လႈပ္ေနစရာလား....

ဒါေပမယ့္ ခ်မ္းအဲ့ဒီလိုမေနနိုင္ခဲ့ဘူး...ဘာျဖစ္လို႔ပါလိမ့္ကိုကိုေရ..

ကိုကိုမို႔လို႔ပဲထင္ပါရဲ႕ေနာ္.... တျခားလူေတြမဟုတ္ပဲ... ကိုကိုျဖစ္ေနလို႔ထင္ပါရဲ႕...ၿပီးေတာ့... တသက္လုံးရိုးရွင္းျဖဴစင္စြာ အေရာင္မစြန္းထင္းပဲ ခင္တြယ္ေနခဲ့တယ္လို႔ ထင္ေနမိခဲ့တဲ့ ကိုယ့္ရင္ဘတ္ထဲမွာ ဘာေတြရွိေနသလဲဆိုတာကိုလည္း ...အဲ့ဒီခဏေလးမွာ သိသာထင္ရွားစြာ သိျမင္သြားခဲ့မိလို႔ထင္ပါရဲ႕...

ေမာင္ႏွမခ်င္းတူတူမွာေတာင္ မဏိတို႔ကို ေသြးလည္းပိုရင္းတာမို႔ ကိုကိုပိုခ်စ္သြားမွာစိုးရိမ္ခဲ့ဖူးတာေတြ.... ၿခံထဲကိုလာတဲ့ မိန္းကေလးေတြနဲ႕ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးခင္မင္ၿပဳံးရယ္စကားေျပာေနရင္ ဘာကိုမွန္းမသိမႀကိဳက္နိုင္ျဖစ္ဖူးတာေတြ.....နီးနီးနားနားမွာရွိတဲ့ ေမာင္ႏွမေတြထဲက မမႀကီးေ႐ႊစင္က်ေတာ့ အသက္ကြာလို႔အဖြဲ႕က်လိဳ႕မရ.... ကိုကိုသိဒၶိက်ေတာ့လည္း စိတ္မထင္ရင္ မထင္သလိုေဟာက္ပစ္တတ္တာ...မဏိတို႔နဲ႕က်ေတာ့ ႐ြယ္တူေတြလိုမို႔ ရန္ျဖစ္လိုက္ျပန္ခ်စ္လိုက္....

အၿမဲသည္းခံကာ စိတ္ရွည္စြာ အတူကစားေပးတာက ကိုကိုတမန္ပါပဲ..ငယ္ငယ္ေလးထဲက ဘယ္သူနဲ႕မွမတူေအာင္ ခ်မ္းကိုအႏြံအတာခံ ယုယအလိုလိုက္တတ္တာေတြကို ရင္ထဲမွာအၿမဲပဲ မွတ္မွတ္ထင္ထင္ရွိေနၿပီးသားပါ.... အဲ့ဒါေၾကာင့္လည္း ကိုကို႔ရဲ႕အၾကင္နာေတြ သူမ်ားကိုမွ်ေဝေပးလိုက္ရမွာ မသိစိတ္က ႏွေမ်ာတြန႔္တိုေနခဲ့တယ္ထင္ပါရဲ႕...

မ်က္ႏွာေအာက္မွာရွိေနတဲ့ေၾကာင္႐ုပ္ေခါင္းအုံးေလးကိုဆြဲထုတ္ၿပီး တစ္ဖက္ကိုလွိမ့္ခ်လိဳက္သည္။အိပ္ရာခင္းနဲ႕ဆင္တူ ၾကယ္နဲ႕လေတြပါေသာ ေခါင္းအုံးကို ေခါင္းေအာက္မွာခု... လက္ထဲကေၾကာင္႐ုပ္ေခါင္းအုံးျပားျပားေလးကိုရင္ဘတ္ေပၚတင္ၿပီးဖက္ပိုက္ကာ ႏႈတ္ခမ္းေလးတြန႔္ေကာ့ေအာင္ပင္ ၿပဳံးေနမိရ၏။

ျပန္ခါနီးေတာ့ ကိုကိုက စၾကၤန္လမ္းအထိလိုက္ပို႔တာေလ.... အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႕ ကိုကိုေဘးက ပါလာေနမွန္းသိေပမယ့္ လုံးဝေမာ့မၾကည့္မိ.... အၾကည့္ကိုတမင္ပင္လႊဲထားမိခဲ့တာ.... ေမေမကဘာမွမသိပဲ...