بعد از گذشت غیبت یک هفته ای توی مدرسه، حالا با حسرت به در خروجی خونه نگاه میکنم. نفسمو به صورت اه بیرون میفرستم و در ماشین دزموند رو باز میکنم.
توی ماشین طبق روال همیشگی، کلمه ای رد و بدل نمیشه. زمانی که دزموند جلوی در مدرسه نگه میداره خداحافظی میکنم و کولمو برمیدارم، پیاده میشم و سمت ورودی مدرسه حرکت میکنم.
وقتی وارد مدرسه میشم توی محوطه لویی و بقیه رو میبینم سمتشون حرکت میکنم و کنار لیام جا میگیرم.
لویی مشغول حرف زدنه که زمانی که حرفش تموم میشه و بحث اونا حتی با خوردن زنگ کلاس هم تموم نمیشه و تا ورود معلم ادامه داره.
این واقعا به من احساس مزخرفی میده، حتی شاید اضافی بودن. حتی نمیدونم چرا ولی خب این احساسو بهم میده، پس زنگ تفریح بدی زمانی که لویی اسممو صدا میزنه تا همراهشون بهش میگم باید یک چیزی از توی کمدم بردارم.
توی راهرو زمانی که بی‌هدف داخل کمدم رو نگاه میکردم، صدای جیسون رو پشت سرم شنیدم که هیجان زده اسمم رو صدا میزنه.
"جیسون، مورنیگ."
من میگم و لبخند میزنم.
"مورنیگ، چرا هفته قبل رو نیومدی؟ خوبی؟"
"سرما خورده بودم و من مریض نمیشم، نمیشم، وقتی هم که میشم دیگه خیلی خیلی بدعه و توانایی انجام هیچ کاری رو ندارم. ولی اره الان خوبم، تو خوبی؟"
"منم خوبم، برات جزوه ها و تدریس های هفته قبل رو نوشتم، بیا بهت بدم."
جیسون با لحن نگرانی که سعی میکنه مشخص نباشه میگه و بعد دستمو میگیره و سمت کمد خودش میبره.
در کمدش رو باز میکنه و ورقه های A4 ای که سیمی شدن و جلد صورتی و پشتش سبز پاستیلی دارن رو سمتم میگیره.
بازش میکنم و اولین ورقه مربوط به ریاضیه.
"فنکیو مستر جونز."
من با لهجه تقلید شده از لویی میگم و جیسون لبخند میزنه.
"نکات ادبیات رو برات بیشتر و دقیق تر نوشتم، چون متوجه شدم فقط سر زنگ های ادبیات فضولی نمیکنی و درس رو گوش میدی."
"من اخه کی فضولی کردم؟"
من با خنده میپرسم، چون خودمم میدونم چطوری ام و چقدر کنجکاو و بیش فعال به نظر میام.
جیسون چیزی نمیگه، خب اون اصولا همینقدر ساکته.
من یک لبخند میزنم، از جیسون یکم فاصله میگیرم تا از راهرو خارج بشم.
"فعلا."
من میگم و جیسون هم سرشو تکون میده.
توی راهرو قبل از چرخیدن تا به راهروی بعدی وارد بشم، بلند میگم:
"مستر جونز."
جیسون میچرخه، در حالی که خندش گرفته.
و من بازم با لحن تقلید شده از لویی میگم.
YOU ARE READING
selenophil
Fanfictionکاپل: لری ژانر: دبیرستانی. داستان راجع به زندگی روزمره، یک دانش آموز سال اولی به اسم هری استایلزعه. که توی ارتباط برقرار کردن با دیگران و خودش مشکل داره. و خبری از اون پسرای بد و لباس های تیرشون نیست، فقط هریه، کسی که توی دبیرستان عاشق اولین دوس...
