KARANLIKLAR ÜLKESİ

GİRİŞ

"Sen uzağımda olsan bile, ben seni yüreğimde hissederim baba."

CUMA 07.03.2000

İki adam da aşağıda ki kızı izliyordu. Tekerlekli sandalyede oturan adam kızı gururla izlerken, ayakta duran adam korkuyordu. Korkusu bu kızın ileride çok tehlikeli olacağıydı. Şimdi kız çok küçüktü ve bu yaşta üstleneceği büyük yükler olması onu çok üzüyordu. O küçük kız büyüyünce hiç hayal etmediği biri olacaktı. Buna küçük kız da biliyor ve üzülüyordu.

Aşağıda, yanında ki oğlanla birlikte dövüşmeye çalışan küçük kız gittikçe zorlanıyordu. Çünkü canı yanıyor, yoruluyordu. Karşısında ki dövüş hocası ona küçükmüş gibi bakmıyordu ve çok katı davranıyordu. Yanında ki oğlan ise ondan daha da ustalaşmıştı. Onu böyle görünce çabalıyor, pes etmiyordu. Yukarıda ki adamların onu izlediğini biliyordu. Babasıydı ona dikkatlice bakan. Onu bu işe sokan, bu kadar güçlü olmasını sağlayan. Ama kızmıyordu babasına çünkü oda kabul etmişti bu işe girmeyi, güçlü olmayı. Ama bilmiyordu başta böyle zor olacağını düşünmemişti küçük kız. Bir an dalgınlığına gelip yere düştü. O an küçük kız endişeli gözlerle babasına baktı. Babası bu yanlışa çok kızmış ve sinirli bir şekilde kızına bakıp odadan çıkmıştı. Başında ki hocanın bağırmasıyla ayağa kalktı ve tekrar denemeye başladı.

İki adam odadan çıktıktan sonra yatak odasına geçtiler. Arkasında duran adamın kızına üzüldüğünü biliyordu ve buna çok sinirleniyordu. Sinirini ondan çıkarmak için yüzünü ona döndü.

" Ona çok suiistimal verdin. O artık annesini kızı değil! Benim kızım." dedi son kelimeyi bastırarak söyleyip. Daha sonra adama arkasını döndü ve duvarda asılan karısının büyük tablosuna baktı.

İki sene önce ölmüştü karısı. Onu çok seviyordu. Yıllar önce onu ilk görmesin de için de ki farklı hisle tutulmuştu ona. Ve onu karısı yapmış, kızının annesi etmişti. Ona her şeyi vaat etmişti sevgini daha çok.

"Sen yapacaksın. Sen eğiteceksin Elena'yı." dediğinde tekrar adama döndü. Adam şaşkınca gözlerini açıp baktı efendisine bir şey diyemeyip.

" Peki, efendim." dedi adam canı yana yana. Ama biliyordu ki kızı babasını istediğinden daha güçlü olacaktı. Çünkü bu kızın için de vardı.

1 SENE SONRA...

Küçük kız bir sene boyunca hiç durmadan babasının emriyle babasının sağ kolu yani Robert'in hocalığıyla tüm eğitimini almıştı. Küçük kız önce hocasını değişimine şaşırsa da sonradan anlamıştı. Ve bunu bir sene de yapmıştı. Babası ve Robert buna şaşırmış ama sonra babası kızıyla gurur duymuştu. Hiç beklemediği ama istediği bir şeyi başarmıştı.

Küçük kız, yani Elena babasının onunla gurur duymasından çok mutlu olmuştu. Çünkü annesinin ölümünden sonra babası ilk defa ona gülümsüyor, ona gözlerinde Elena'nın hiç görmediği bakışlarla bakıyordu. Onunla gurur duyuyordu.

SALI 12.05.2001

Elena artık çocuk olmuş ve hem okula gidiyor, hem de babasını yeni emriyle eline silah verilmiş onu eğitimini alıyordu. Elena'nın okul hayatı hiçbir çocuk gibi olmamıştı. Okula gitmiyor sadece özel öğretmenler geliyor ve ders başı iki saat çalışıp gidiyorlardı. Bu durumda arkadaşı bile yoktu ve canı çok sıkılıyordu. Hayatı boyunca sadece bir arkadaşı vardı. O da birlikte eğitim gördüğü yakın dostu, kardeşi gibi gördüğü John'du.