Görüyor musunuz? Savaş başlıyor...
Kapılar açılıyor, savaş artık benim için başlıyor...
***
"Ailen güç için sizi gözden çıkardı, peki sen ne yaptın?" diye sordum içim kanaya kanaya.
Burnumu sertçe çekip gözyaşlarımı ondan gizlemeye çalışmıştım anc...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Hiçbir kurala uymayacağız."
⚝
Bunca zamandır gördüğüm rüyaları düşününce aklım karman çorman oluyordu çünkü bizimkilerin bahsettiğine göre kalp kırıcı on dokuz yaşlarında ölmüştü ama benim gördüğüm rüyalar da hamile bir kadın vardı. Hatta üç dört yaşlarında bir erkek çocuğunun olduğunu da görmüştüm. Nasıl oluyor da kalp kırıcı genç yaşta ölmüş olabiliyordu?
Belki de ortada büyük bir sır saklıydı ve bu sır her neyse doktorların bile bilmediği bir noktaya değiniyordu.
Galiba hiçbir zaman gerçek kalp kırıcının neler yaşadığını bilemeyecektik.
Bazı rüyalarımda onu anlamamı istemesini şimdi daha iyi anlıyordum çünkü o baştan beri sadece anlaşılmak istiyordu. Eğer bu mesele de gerçekten bir masum varsa o da sadece kalp kırıcıydı.
Bir şekilde bu rüyaların bağlantılarını bulmalıydım çünkü kalp kırıcıyı hamileyken gördüğümde bir adam tarafından şiddette maruz kalıyordu. Bunu öylece başımdan savamazdım sonuçta o ne yaşadıysa aynısını bana da yaşatabilirlerdi.
Peki, kalp kırıcı şuan araftaysa Alçin'de mi ölmüş oluyordu?
Oysa daha çok küçücüktü.
Onu da uzun zamandır görmüyordum hatta neredeyse bayadır rüya da görmemiştim. O sıra sertçe kolumdan dürtüldüğümde gözlerimi açıp elindeki sandiviçi kemiren Bikem'e baktım. "Yer misin?" diyerek sandiviçini bana uzattığında uzanıp küçük bir ısırık aldım. Salamın yoğun tadı ağzıma gelince az önce ki yediğim poğaçayı bile daha sindiremediğimi fark ettim.
"Güç toplamalıyım acilen," deyip son bir ısırık daha alan Bikem arta kalan çöpleri Kutan'ın kucağına fırlattı.
Kutan bize dönerek tip tip bakınca Bikem ağzı dolu olduğu halde homurdanmaya çalıştı. "Ne var ya? "
O da ters ters bakınca Kutan'da pes ederek kucağına atılan çöpleri poşete doldurup camdan dışarıya attı. "Çevreyi nasıl da kirletiyorlar," diye homurdanan Aleda elindeki telefonundan başını hiç kaldırmıyordu.
"Başlayacağım şimdi çevrenize de, çöpünüze de," deyip ani bir hamleyle sola dönen Beker yüzünden hepimiz birbirimize yapıştık.
"Lan düzgün sür şu arabayı." Kutan'ın camdan dışarıya çıkardığı eline bakarken gülmeden edemedim. Hepsinin bilerek birbirlerine sataşmaları şuan en sakin halleriydi çünkü birkaç saat sonra arkadaşlarının yoklukları onları daha çok çileden çıkaracaktı.
"Sen neye bakıyorsun?" diye sorup Aleda'nın telefonuna bakan Bikem'den dolayı ben de merakla onlara döndüm. "Baran amcayla konuşuyorum," dediğinde Bikem birden kocaman bir kahkaha patlattı.
