The Dark House

5.BÖLÜM "Unutmak"

Ellerimi başından elleriyle alıp halsiz ve yorgun bedenimi oturtmak için sırayı çekmişti. Ben oturttu ve dizlerimin önüne oturdu. Ellerimi ellerinden dizlerimin üzerine koydu ve  gözlerime baktı.

"Soruma cevap ver. Neden? Neden seni tanımam gerekiyor?"

Titrek ve duygusal sesime karşılık sonunda konuşmak için hazırlanıyordu ama ben devam ettim.

"3 ay... tam 3 ay boyunca uyudum komada. Hafızamı kaybetmiştim. Uyandığımda annemi, babamı hatta kendimi bile hatırlamıyorken seni hatırlamamı nasıl bekliyorsun?"

Gözyaşlarımı tutamamıştım ama Kang Joon hala ruhsuz yüz ifadesiyle bana bakıyordu. Ellerini yanaklarıma koydu. Baş parmaklarıyla göz yaşlarımı sildi.

"Biliyorum. Yaşadığın her şeyi her anı."

Cümlesi bitince ayağa kalktı ve bana bakmıyor dim dik önüne odaklanmıştı.

"Bu yaşananlardan sonra bende her şeyi unutma kararı aldım. Sen Kim Soo Ah bir daha asla bana yakınmış gibi davranma ya da hissettirme. Benim canım yanarsa senin canını da yakarım!."

Masanın yanındaki deri ceketini alıp dışarı çıkmıştı. Bense hâlâ oturuyordum. Son iki derse de Kang Joon gelmemişti. Acaba geçmişte ne yaşanmıştı. Bilmiyordum. Eve gitmek için dakikaları sayıyordum. İşte büyük an, zil çalmıştı.

Domuz ve Pirinç ile beraber arabada otururken
düşünceli olduğumu ikiside anlamıştı. Pirinç bana sarılarak

"Ne oldu Tossy?  Neyin var?"

Sorusuna nasıl cevap vereceğimi bilmiyordum. Galiba olanları anlatmayacaktım. Evet, anlatmayacaktım. Ama göz yaşlarıma hakim olamadım.

"Neden hiç bir şey hatırlamıyorum?!"

Göz yaşlarım birden daha da hızlanmıştı. Domuz'un da kollarını bedenimde hissetmiştim.
Pirinç şoföre bir adres söyledi ve oraya yönelmişti arabayı şoför. Nereye gittiğimizi sorduğumda ise ikisindende cevap alamamıştım ama ikiside nereye gittiğimizi biliyor gibiydi.

Dakikalarca üçümüz birbirimize kenetlenmiş bir vaziyette duruyorduk.

"Bana bir daha değme Pirinç!"

Domuz'un bu çıkışı beni şaşırtmıştı. Pirinç çok geçmeden kolunu çekip göz devirmişti. Pirinç'e.
dayanamayıp sormuştum kaç zamandır merak ettiğim soruyu.

"Siz neden anlaşamıyorsunuz çocuklar? "

Domuz bakışlarını cama yöneltmişti. Daha olgun olan Pirinç ellerini ovarak anlatmaya başlamıştı.

"Bak Tossy. Benim annem, Domuz'un babası yok. Yani ikiside bizi yıllar önce terk etti. Benim babam ve Domuz'un annesi yakın arkadaşlar ama çocuk gibi davranan Domuz annesini babamdan kıskanıyor."

"Tamam konuyu kapatın, kıskanıyorum çünkü o benim annem."

Daha da sinirlenmişti Pirinç.

"Annem yok! Bu yüzden hiç kimse bana bunu hesabını soramaz!"

Deyip duran arabadan inerek. Geldiğimizi belirten Domuz ile beraber deniz kenarında oturan Pirinç'in yanına gitmiştik.

Dalgalar bana bir şeyler anlatmak istiyordu sanki...Domuz arabaya gidip adını bilmediğim bir aparat almıştıp uzakta bulunan bir ağacın altını kazmış elinde bir kutuyla bize doğru ilerliyordu.

Önüme oturmuş üçgen oluşturmuştuk. Kutuyu ortaya koydu ve açıklamaya başladı.

"Burda üçümüze de acı veren şeyler var Tossy. Bunu sen istediğin için tekrar açıyoruz."