Capítulo 48

842 84 43
                                    

Oops! Această imagine nu respectă Ghidul de Conținut. Pentru a continua publicarea, te rugăm să înlături imaginea sau să încarci o altă imagine.

Oops! Această imagine nu respectă Ghidul de Conținut. Pentru a continua publicarea, te rugăm să înlături imaginea sau să încarci o altă imagine.

Oops! Această imagine nu respectă Ghidul de Conținut. Pentru a continua publicarea, te rugăm să înlături imaginea sau să încarci o altă imagine.

Oops! Această imagine nu respectă Ghidul de Conținut. Pentru a continua publicarea, te rugăm să înlături imaginea sau să încarci o altă imagine.

Oops! Această imagine nu respectă Ghidul de Conținut. Pentru a continua publicarea, te rugăm să înlături imaginea sau să încarci o altă imagine.

Oops! Această imagine nu respectă Ghidul de Conținut. Pentru a continua publicarea, te rugăm să înlături imaginea sau să încarci o altă imagine.

Narración de la cena del Hyunho

Oops! Această imagine nu respectă Ghidul de Conținut. Pentru a continua publicarea, te rugăm să înlături imaginea sau să încarci o altă imagine.

Narración de la cena del Hyunho

-Lino, en verdad gracias por darte un tiempo de cenar conmigo. Se que has tenido una semana muy ocupada pero que dejes un espacio libre para mi, significa mucho

-Hyunjin, yo puedo tener todo el tiempo para ti. Quiero que lo sepas-Minho corto otro pedazo de carne y lo llevo a la boca de Hyunjin, si, le estaba dando de comer.

-Sabes que estos son los últimos exámenes del año y que el próximo entramos a la universidad ¿Sabes a donde te quieres ir?

-Jinnie, para ser sincero siempre he querido estudiar en el extranjero ya que siento que tengo más oportunidades ¿Tú?

-Aún no lo sé, sabes que quiero ser modelo, estar en pasarelas importantes y ser reconocido, pero también me gusta...
-Dibujar, te gusta el arte Jinnie, también te gusta bailar pero ese es mas como un hobbie-Minho termino de decir las palabras por Hyunjin y este sonrió
-Pensé que lo habías olvidado, cuando te lo conté creí que no me estabas poniendo atención
-Yo siempre te puse atención Jinnie, nuestra primera salida nocturna ¿La recuerdas? Te lleve al parque y comimos chips con coca cola mientras me contabas porque te sentías incomodo con Jeongin. Haz lo que sea mejor para ti Hyunjin, lo que tu decidas y estés dispuesto a hacer y disfrutar.

-Y si tu te vas, ¿que pasará con nuestra relación? Sabes que no soy una persona con inseguridades pero me preocupa el poco tiempo que llevamos y que haya fallas por no mantener una buena relación a distancia
-No hay que preocuparnos por eso. Claro que debemos pensar en que pasará con nosotros pero aún falta Hyunjin, hay que disfrutar mientras podamos y tal vez...

-Terminalo, terminalo.
-Tal vez tu y yo podamos ir a estudiar juntos al extranjero-Minho terminó su cena y dejó a un lado su plato, veía con ojos de esperanza a hyunjin buscando una respuesta
-¿Te refieres a ir a vivir juntos, estudiar juntos? Estudiar juntos no porque tu irías en una facultad diferente a la mía y yo a una diferente a la tuya
-A eso me refiero Hyunjin. A lo mejor y tenemos menos de un mes de relación, a lo mejor y muchos piensan que lo nuestro no es enserio pero en verdad me siento bien contigo, como si hubiera encontrado mi felicidad. Probablemente no sea fácil al principio y tengamos dificultades pero se que podremos con eso, claro, si tu quieres. No te sientas obligado a darme una respuesta inmediata o obligar a aceptar solo para complacerme, piensa por tu felicidad y tu futuro
-Claro que acepto, Dios puede sonar un poco loco darte una respuesta inmediata pero me imagine una vida viviendo contigo en otro país, con Soonie, Doongie, Dori y Kkami en nuestra casa o departamento. Nosotros llegando jodidamente agotados pero sabiendo que pudimos lograr lo que ambos soñamos, así que acepto tu propuesta lino

Ambos se levantaron de su asiento y se abrazaron, la gente al rededor se les quedó viendo pero no les importo. A lo mejor y era muy precipitado, hace muy poco habían pasado por cosas realmente desagradables y que sin duda no olvidarian rápidamente pero estaban felices, felices de estar juntos.

-Todavía está en pie que dibujes mi rostro, ¿verdad Jinnie?
-Tu rostro es tan perfecto que seguramente lo haría mal
-Eres un buen dibujante, se que lo harás bien
-Entonces la propuesta sigue en pie-Regresaron a sus asientos dispuestos a retirarse, Minho ordenó la cuenta y escucho el teléfono de Hyunjin sonar, este contestó ya que era su mamá

-¿Que pasa mamá? Ya voy a la casa
-...
-Bien, ¿donde estas?
-¿Estas con papá en el hospital?

Pasaron unos segundos cuando la cara de hyunjin cambió completamente y después cortar la llamada, Minho se preocupo por el y se arrodilló hasta quedar a la altura de Hyunjin ya que estaba aún sentado

-Jinnie, ¿pasó algo?

-Papá... Murió.-Dijo antes de empezar a sollozar


COMO QUE 5K, COMO QUE 5K EN QUE MOMENTO LSLDKAOAKALA

Colapsaba, hace como 1 día que no entraba a wattpad porque descanse después de tener una semana horrible de exámenes y tareas, gracias gracias

First Look // «AU Hyunho»Unde poveștirile trăiesc. Descoperă acum