Reclaimed

Kabanata 1

Charm Faye Velasquez’s POV

xMaligaya©January 2022

“FAYE, Faye! Charm Faye!” Hingal na hingal akong napabalikwas sa aking pagkakahiga nang marinig ko ang nag-aalalang sigaw ng aking ina.

Tagaktak ang aking pawis sa noo at nanlalamig ang aking buong katawan nang mahigpit akong yakapin ni Mommy. Tinapik niya nang marahan ang aking likod, tila sinasabing wala akong dapat ipag-alala ngunit hindi pa rin magkamayaw ang masasakit na pagdagundong sa loob ng aking dibdib.

Walang patid ang pag-agos ng aking luha sa aking mga pisngi habang nanginginig ako at nakatulala sa kawalan.

Ramdam ko ang sakit ng bawat salitang binitiwan niya, ramdam ko ang pagkislot sa aking puso nang nangyari sa kapalaran ng babaeng iyon.

“Faye, baby, look at me,” Mommy begged as she unwrapped her arms around me before she wiped my sweat and tears using her palms.

“Mommy, napanaginipan ko na naman siya. Mommy, hindi ko na kayang makita siyang mamatay ng paulit-ulit sa panaginip ko,” paghagulhol ko upang magsumbong sa aking ina. Impit ang aking boses habang sinasariwa ang babaeng walang mukha sa aking panaginip.

Siya na naman ang nakita ko.

Gabi-gabi akong binabangungot, tila mayroon akong nagawang malaking kasalanan sa aking nakaraan kaya ako pinarurusahan ng ganito.

“Did you take your medicine?” pag-uusisa niya kasunod nang muli niyang pagyakap sa akin. This time, her hug was tighter than of earlier.

“Yes. I-I took it. I took it, Mommy. But why can’t she leave me alone? Hindi ko siya kilala, hindi ko makita ang mukha niya pero paulit-ulit lang ang nangyayari at huli’y tatanggapin niya na lang na mamamatay siya.” Natutuliro ako at nagpa-panic dahil parang hindi tumatalab ang gamot na ini-reseta sa akin ng doktor.

Mommy and I were in the middle of conversation when Daddy and my brothers went inside my room, looking so concern.

“What’s going on?” my father called me as he strode to the bed. Tinabihan niya kaming dalawa ni Mommy habang ang dalawa kong kapatid na lalaki ay sinundan lamang ng tingin ang daddy.

“She’s bothering me again. T-that girl in a red dress. S-she’s—”

“Faye, you are already 28, a full-grown woman. Why can’t you be understanding?” I was taken aback as I heard his voice, the antagonist in my life.

“Arnold!” magkasabay na saway sa kaniya ng aming mga magulang kaya napatingin ako sa kaniyang gawi at nagulantang ako nang makita siyang titig na titig sa akin.

“Masyado niyo siyang bine-baby.” Hindi pa rin ito tumitigil kaya umiwas na lang ako ng tingin.

“Kuya, stop pestering our sister, okay? Hindi ka nakakatulong,” my younger brother, Aillard to the rescue as he to explain my side to our stone-hearted brother.

“Look, kamamatay lang ng bunso natin. We are all mourning, why can’t she give us time to take a rest?” pakikipag-argumento niya bago lumapit at umupo sa gilid ng aking kama kaya napayakap ako kay Mommy.

“Please, Charm Faye, let us sleep.” His voice was authoritative but he still somehow showed concern that I didn’t expect.

“P-pero baka nandoon na naman siya. Baka. . . Baka. . .” Hindi ko na na-ituloy ang aking sasabihin at napatungo na lamang nang mapagtanto ko ang nangyari kay Rachelle.

Our youngest took her own life. Masyadong nasaktan ang pamilya ko sa nangyari kahit hindi man nila sabihin sa akin. Hindi ko na siya naabutan na humihinga.