HAYALLERİM

3. #ölümcülvaka

Bu programda ürün yerleştirme bulunmaktadır....

byfuki yapım gururla sunar.......

~~~~~~~~~~

Otistiksin diye bu işi başaramayaklarımı düşünüyor insanlar. Ama bilmiyorlar ki bir işi başarmanın onların deyimiyle normal olmak gerekmiyor. Eğer inanırsan, kendine güvenirsen ve o işin hayalini kafanda kurup ilk adımı atmanla, başarısızlığa uğrama gibi bir lüks olamaz.
Kim ne derse desin. Kim ne düşünürse düşünsün. Kimse sizi yolunuzdan etmesine müsaade etmeyin. İnsanlar kendilerinin yapamayacaği şeyleri bir başkasının yapabildiğini görünce o insanı eleştirip yoluna taş koymak ister. Kıskançlık ve kibir insanı çok çirkin işlere sokar.
İstanbuldan kaçırılıp Adil hocama getirildiğim zamandan sonra anladım bunu. O kadar zihniyeti çirkin, birbirini küçük gören, inançsız, gaddar insan gördüm ki. Ama hiç birini hayatıma dahil etmeyerek buralara geldim. Artık benden ailemi çocukluğumu alan bu şehire, onca insanın arasından saf ve temiz çıkıp geldim. Artık eski kara leke olan geçmişimin üstüne tertemiz bir sayfa açıyorum. İyiliklerin, güzelliklerin ve mutluluğun yazılacaği bir sayfa umud ediyorum...

Sabah yine Adil hocamın deyimiyle horoz daha şey etmeden uyanmıştım. Hemen ilk işim olan bugünün planını hazırlayıp hemen kahvaltı hazırlanmaya koyulmuştum. Bu sabah kahvaltıyı ben hazırlayarak Adil hocama bir kıyak geçmek istiyorum.

Adil- gözlerini ovuşturarak mutfağa gelir. Ali... Yine formundasın oğlum. Horoz şey etmeden kalkmıssın gene... Esneyerek masaya oturur...

Ali- elindeki tavayı masanın ortasına bırakır... Erken kalkınca hocam günün bir kıymeti oluyor. Adil hoca tam elini ekmeğe götürürken Ali adil hocanın eline vurur... Hem siz elinizi yüzünüzü yıkamadınız dimi hocam.

Adil- yüzünü buruşturup bakar Aliye... Sen de iyice rahmetli anneme benzedin Ali...

Ali- demek ki çok iyi bir insana çekmişim... Diyip tebessüm eder...

Adil - aliye bakar istemsizce güler... Ya sabır ya sabır ..

Ali - sabah ki klasik bana olan atışmalarınız bittiyse hocam. Artık hadi hocam hadi ellerinizi yıkayın hazırlanın yiyip gidelim hemen. Derhal işe koyulmak istiyorum.... Ellerini birbirine vurarak...

Adil- kafa sallayıp kalkar... Senle sonra görüşcez çocuk sonra... Söylene söylene hazırlanmaya gider...

Ali- içinden- sabah sabah seninle uğraşmayı çok özlemişim... Diyip yüzüne tebessüm kondup hazırlanmaya koyulurlar...

Hastanede mesai saatinin başlamasına kısa süre kala herkes yavaş yavaş hastaneye gelmeye başlıyordu.

Nazlı sabaha kadar gözünü ayırmadan hastanın yanında beklemiş ve hiç bir komplikasyon oluşmaması onu mutlu etmişti. Ferman hocanın ona dinlenmesi gerektiğini söyleyip o da asistan odasında kıvrılmıştı.

Ferman hoca ise sabaha kadar hiç uyumamış farklı çözümler araştırmıstı fakat bir gelişme olmamıstı her ne kadar pes edecek gibi dursada yinede çalışmaya devam ediyordu.

Demir büyük bir gülümsemeyle uyanmıştı bu sabaha esneyip gevşedikten sonra diğer tarafta nazlının kıvrıldığını görür üstündeki battaniyeyi onun üstüne atıp masanın üstündeki rübik küpüne gözü erişir... (yandıh..😊)

Doruk ise hastaneye yeni giriş yapmaktaydı ve bugün ilk iş de Adil hocanın yanına gidip kafasında kurduklarını anlatıp rahatlamak istemesiydi...

Selvi ise çocuklardan aldığı haberle birlikte Adil hocayı tebrik etmiş ve odasından mutlulukla çıkıp hemen acilde olan Alinin yanına gidiyordur...