*14 Kasım 2023 güncellemesi*
İlerleyen bölümlerde yorumlarda birçok spoi ile karşılaşabilirsiniz. Her ne kadar uyarı geçsem, o yorumları silsem de maalesef devam edenler var. Bu nedenle özellikle kritik sahnelerde yorumlara bakmamanızı öneriyorum. G...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Yine aynı yerdeydim.
En ıssız koridorun, en sonundaki odanın kapısına dalmıştı gözlerim. Kapının önündeydim, girmeye cesaretim yoktu.
İki yıldır diğerlerinin tersine bir kere bile korkmadan girdiğim odaya adımımı atamıyordum.
Deliler hastanesinin yalnız çiçeği, Nalan teyzem vefat etmişti.
Çalışanlar dahil kimsenin onu sevmediğini biliyordum. İki sene önce bir proje için bu hastaneye geldiğimde endelikişiyle görüşmek istediğimi söylemiştim. İlk başta tereddüt etseler de beni bu kata çıkarmış sonra da odasının yerini tarif ederek kaçarcasına uzaklaşmışlardı.
Koridorun sonundaki, 22 numaralı oda.
Yanağımdaki yaşları elimin tersiyle silerek kapı kulpunu kavradım. Kapıyı açtığımda içeride dolandı buğulu gözlerim. O pek konuşmasa da bu odada çok anımız olmuştu. Son zamanlarda daha konuşkan olması beni sevindirmişti fakat bu ani gidişi yüreğimi zamansız acıya boğmuştu.
Etrafa baktım. Odası her zamankinden daha da topluydu. Çalışanlar genelde bu odayı hep es geçerlerdi. Acil bir durum olmadıkça çok az uğradıklarını biliyordum. Nedenini sorduğumda ise onun bir büyücü olduğunu ve ona yaklaşan herkesin büyüsünden nasibini alacağı zırvalıklarını dinliyordum.
Asıl onlar delirmiş olmalılar!
Bu düşünce her seferinde beni sinirlendiriyordu, aynı şu anda da olduğu gibi. Sertçe burnumu çekerken destek alarak ilk kez toplu gördüğüm yatağına oturdum. Oda bomboştu, tekçe kenardaki kafesin içindeki uyur pozisyonda duran mavi kuşu vardı. En son gelişimde tanıştığım bu kuşun adı Nina'ydı. Onu çalışanların getirdiğini söylemişti ve ben buna daha çok şaşırmıştım.
Buraya onu ziyarete en son bir hafta önce gelmiştim. Normalde kendimi onun yanında geveze bulurdum çünkü konuştuğu zamanlar sayılıydı. Ama son gelişimde benimle doya doya sohbet etmiş, hatta bana tam olarak bugün gelmemi söylemişti. İlk kez beni kendisi çağırmıştı.
Tabii aldığım haber tüm mutlu düşüncelerimi de beraberinde sürüklemiş, bana bir hiç bırakmıştı.
Yatağın hemen kenarındaki kahverengi komodine takıldı gözlerim. Çekmecesi tam kapatılmamıştı ve aradan beyaz bir kâğıt parçası gözüküyordu. Eğilerek çekmeceyi açtım ve içindeki ikiye katlanmış kâğıdı aldım.
İki yanından tutup açtığımda, el yazısı ile yazılmış satırları okumaya başladım.
Güzel kızım Gece... Her şeyin bir zamanı geldiği gibi artık benim de bu mektubu yazma zamanım gelmişti.
2020 yılının ikinci dolunayının olduğu gece, yani tam da bu gece, fani bedenimi terk edeceğim. Bu bedenin sonunun yaklaştığının farkındayım, aynı benim de bu evrende zamanımın dolduğu gibi.
Benim tek ziyaretçim sendin. Yılların bir şekilde seni bana getireceğini biliyordum. İster bir deliler hastanesinin en kimsesiz köşesinde olayım, ister başka bir yerde. Kader çizgisi bozulmaz.
Keşke o çizgiyi büyülerimle bozabilseydim... Ama inan ki denedim. Keşke beni hiç bulamasaydın da kader bir kereliğine yolunu şaşırsaydı.
Bunun artık imkânsız olduğunu buraya son gelişinde acı bir şekilde izledim.
Kızım... O odada konuştuğun kişi ben değildim.
O kuşu çalışanlar getirmedi. Kimse onu göremiyor. Senin de görmemen gerekiyordu.
Sen tüm gün boyunca başka bir ruhla konuştun. Bunu engelleyemedim, dolunay o gece tam tepedeydi ve ben son demlerimdeydim. Ruhum çekilirken şimdi, son çare bu mektubu yazıyorum.
Güzelim benim... Bedenimin ölüm haberini aldığın gün, yani bugünden itibaren 22 günün var. Kaderin o ince çizgisinde dengeni kaybetmeden ilerle.
İkinci isminin Hayal olması seni yanıltmasın, onlar hayale sığamayacak kadar gerçekler.
Ve son olarak, karanlıktan kaç.
Karanlık onların evi.
Gevezeliğini çok seven Nalan teyzen...
🌑
Buraya başladığınız tarihi alalım bakalım.
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen.
Yeni bir kurguyla sizinleyim. Korku/Gerilim dozunda olacak bu kurgu için çok heyecanlıyım.
*22 Mart 2023 güncellemesi* Tabii ki aşk var, kitabın tek konusu korku gerilim değil.. Ve evet gördüğünüz gönderideki kitap bu kitap. İlk bölümleri atlatanlar sonrasında bağımlısı oluyor.. Nerden bildiğimi sormayın..
Bu yolu Gece'yle birlikte yürüyeceğiz. Karanlıklardan kaçacağız, fakat kaderden ne kadar kaçabileceğiz bu meçhul tabii.
Yorumlarda düşüncelerinizi belirtebilirsiniz.
Bana ulaşmak isterseniz; instagramda @darkpsykhe hesabında olacağım.
Sizi seviyorum, geceleri karanlık olan o köşede zihninize düşmem dileği ile.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
