O kadar şeyden sonra özlemek suç gibi geliyor. Ben suç işlemedim, sadece özledim. Git-gellerini değil de seni özledim. Gelipte gitmeyişlerini özledim. Artık her zerreni özlerim de arayamam. Kalbimin derinliklerine kadar özlerim ama söyleyemem. Kalbimin en derininde buldum seni, gelmeye gelmeye en derine gömülmüşsün işte. Ben yine bulup çıkarttım seni oradan. Orası çok uzak adam. Kalbim çok derin. Battıkça batıyorsun, ben çıkartmasam kalacaksın orada, uzağımda. Benim kalbim ama sen en derinde uzaksın bana. Habersiz çıkartıyorum seni yerinden. Bak şimdi kalbim bile yadırgıyor, kendi yerin bile yadırgıyor seni adam. Orası bile seni yadırgarken özlemek suç mu? Suçsa da en büyük suçu ben işliyorum, beni özlememiş adamı özlüyorum. Suçluyum işte. Ama en kötü ne olabilir ki? Ben zaten sınırı geçtim. Daha ne kadar düşebilirim? Özlemde sınır tanımayan en masum suçlu benim. Ama söz adam. Özlemimden ölsemde aramayacağım seni, söz.
