"ခင္ဗ်ားႀကီးသြားစရာရွိတာသြားအရစ္ရွည္တယ္ဗ်ာ..."
"ေကာင္းပါၿပီဗ်ာ.. "
ဆိုင္ကယ္ေလးဟာ႐ြာထဲသို႔ေမာင္းႏွင္ေလေတာ့သည္။
သည္လိုႏွင့္လယ္ကြင္းဘက္သို႔ေရာက္လာခဲ့သည္။
ဘယ္ဘက္ေရာညာဘက္ေရာကလယ္ကြင္းေတြျဖစ္ၿပီးအလယ္မွာႏြားလွည္းေမာင္းလို႔ရေလာက္တဲ့အထိလမ္းရွိသည္။.ျမတ္မင္းတို႔ဆိုင္ကယ္ေလးဟာထိုလမ္းေလးေပၚသို႔ေမာင္းႏွင္ေနစဥ္အေရွ႕ကႏြားလွည္းကလည္းအလာျဖစ္သည္။
ထိုလမ္းဟာႏြားလွည္းတစ္လွည္းစာပဲဆံ့ေသာအတြက္ျမတ္မင္းတစ္ေယာက္ေရွာင္လိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ထိုအခ်ိန္ဆိုင္ကယ္ဟာအရွိန္မသတ္နိုင္ပဲလယ္ကြယ္ထဲသို႔ေမာင္းထြက္သြားေတာ့၏။
"ေဟ့လူ..ရပ္ေတာ့...ဆိုင္ကယ္ကိုရပ္လိုက္ေတာ့..."
"မရဘူး...ရပ္လို႔မရေတာ့ဘူး"
"ဘာေျပာတယ္"
ဆိုင္ကယ္ေပၚကလူ၂ေယာက္ကေတာ့ကို႔ရို႔ကားယားေျခမကိုင္မိလက္မကိုင္မိျဖစ္ေနၿပီး
ျမတ္မင္းပိုင္ကစကားဆိုလာသည္။
"၁ ၂ ၃ဆိုတာနဲ႕ဆိုင္ကယ္ေပၚကခုန္ဆင္းမယ္ဟုတ္ၿပီလား"
သာေဗ်ာတစ္ေယာက္ေခါင္းပင္ညိတ္နိုင္ေတာ့သည္။ထိုဆိုင္ကယ္ဟာလယ္ကြင္းထဲပဲဝိုင္းႀကီးပတ္ပတ္လိုပတ္ေမာင္းေနကာဆိုင္ကယ္ေပၚကလူ၂ေယာက္ကေတာ့ေျမျပင္ေပၚသို႔ခုန္ဆင္းလိုက္ေတာ့သည္။ .ဆိုင္ကယ္သည္လည္းေမာင္းတဲ့သူမရွိဘဲတစ္စီးထဲထြက္ကာသြား၏။
အျဖစ္အပ်က္ေတြဟာျမန္ဆန္လြန္းတာေၾကာင့္ဘာမွေတြးမေနဘဲတစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီးရယ္ေနၾကေတာ့သည္။
ႏွစ္ေယာက္သားေနပူျပင္းေသာလယ္ကြင္းထဲမွာဖင္ထိုင္ရပ္ျပဳတ္က်ေနရင္းၿပီးသာေဗ်ာခမ်ာရယ္ေနတဲ့မ်က္ႏွာကိုျပန္တည္လိုက္သည္။
"ဒီမွာခင္ဗ်ာႀကီးဆိုင္ကယ္မေမာင္းတတ္ရင္မေမာင္းနဲ႕ေလအခုေတာ့ၾကည့္ဦးက်ဳပ္သူႀကီးဝယ္ေပးထားတဲ့ဆိုင္ကယ္ေလးသူ႕ဘသူေမာင္းထြက္သြားၿပီ....ၿဗဲ..."
"ေဟာ..ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္ ငယ္မငိုနဲ႕ေလ...ကိုယ္မခံစားနိုင္လို႔ပါေနာ္"
YOU ARE READING
ခင်ဗျားကြီး...ဗျာ💕(Complete)
Romanceအချစ်ဆိုတဲ့အရာကိုမခံစားဖူးတဲ့ငါကမင်းလေးနဲ့တွေ့မှမူးယစ်ဆေးလိုစွဲလမ်းတတ်လာတယ်...
အပိုင္း(၅)Zawgyi
Start from the beginning
