My Evangelien

De familie gilbert

Marcus: *haast zich naar beneden* moeders wanneer vertrekken we naar de familie Brown?

(Moeder) Mary: we vertrekken als je vader thuis is, Marcus wil je me die tas even aan geven?

Marcus: *pakt de tas van de tafel en geeft de tas aan zijn moeder * oké en wanneer is hij thuis?

(Moeder) Mary: hij kan elk moment thuis komen, Marcus heb je al je spullen klaar?

Marcus: ja alles staat al in de koets, ik heb u spullen er ook al in gelegd.

(Moeder) Mary: je bent een schat!

(Vader) William: *komt de keuken binnen gewandeld waar Mary en Marcus zijn* zijn jullie klaar?

(Moeder) mary: Emm ja we kunnen vertrekken! Marcus vergeet je hoed niet.

Marcus: ja heb ik! *doet zen zwarten hogen hoed op*

*de familie stapt de koets in *
(Moeder) mary: Marcus kun je überhaupt de familie Brown nog herinneren de laatste keer dat we bij ze op bezoek gingen was je nog maar 8?

Marcus: ik herinner het me inderdaad vaag maar ik denk dat ik ze vast nog wel herken.

(Vader) William: ken je hun dochters nog?

(Moeder) Mary: ja inderdaad ze hebben 2 dochters Julianna is de oudste van 18 en Evangelien is net 17 allebei van jou leeftijd.

(Vader) William: misschien zijn de dochters van de familie Brown wel iets voor jou marcus.

Marcus: wat ik me kan herinneren van de familie Brown is dat hun dochters verwend waren. ~ze hadden ook altijd ruzie om de domste dingen wat ik me kan herinneren was het om een goud haar lind~

(Moeder) Mary: misschien wel of misschien zijn ze wel veranderd wie weet.

Marcus: wie weet.. ~maar ik ben er bang voor~

(Vader) William: we blijven een paar dagen maak je geen zorgen.

Marcus: ik maak me geen zorgen.

(Vader) Willam: goed dan.

(Moeder) Mary: dat is ook nergens voor nodig schat

Marcus: ~ik blijf maar denken aan hoe ik mezelf moest voor stellen aan de familie omdat ze me natuurlijk al kenden.. alleen de laatste keer was ik 8...~

*na een reis van een paar uurtjes komt de familie Gilbert aan bij het huis van de Browns*