« បន្តិចទៀតលែងអីហើយណា សឺត..»ជុងហ្គុក ងើបចេញពីកញ្ជឹង.កបន្តិចទើបយកដៃម្ខាងទៀតដែលទំនេរយកមកប្រលេសឡេវអាវគេរហូតដល់អស់ទើបនាយរហ័សអោនទៅលិតក្រលាស់ជុំវិញផ្លែឈើរីមួយគូរនេះរហូតដល់អស់ចិត្តទើបនាយប្ដូរមកបឺតនិងច្របាច់វាពេញៗដៃ ខណៈឯដៃម្ខាងទៀតក៏កំពុងប្រតិបត្តិការនៅក្នុងភាពទន់ជ្រាយរបស់អ្នកនៅក្រោមទ្រូង។
« ហឹុក..អាស៎ៗ អ្ហាស៎!!!»ថេយ៉ុង ថ្ងូរមួយហឹុសចុងក្រោយមុននិងដល់គោលដៅបញ្ចេញមកប្រលាក់ពេញដៃរបស់នាយ ឯជុងហ្គុកក៏ប្រញាប់ងើបឡើងចាក់ការភាពទើសទាល់របស់ខ្លួនរបស់សល់តែកាយអាក្រក់ដែលអាចមើលឃើញតាមរយះពន្លឺព្រះចន្ទ។
« ហឹុក..កុំ..កុំអី »ថេយ៉ុង យំក្រវីក្បាលសស្រាក់ក្រោយត្រូវនាយចាប់ទាញចុះទៅចុងគ្រែដាក់ឲគេអង្គុយបត់ជើងនៅចំពោះមុខនាយ។
« កុំខ្លាចអី បៀមវាទៅ »ជុងហ្គុក ចាប់ក្បាលគេឲនៅមួយកន្លែងមុននិងយកដៃទៅសាប់លើកូនប្រុសខ្លួនតិចៗទើបយកវាទៅត្រដុសលើកថ្ពាល់និងបបូរមាត់របស់គេ បញ្ជាឲគេបៀមកូនប្រុសរបស់ខ្លួន។
« ហឹុកៗ..អត់.អឹម.ហឹម...»ថេយ៉ុង យំក្រវីក្បាលហា៎មាត់បម្រុងនិងប្រកែកតែត្រូវជុងហ្គុករុញកូននាយចូលទៅមួយទំហឹងធ្វើឲគេឯណេះអួលឡើងចេញទឹកភ្នែកព្រោះវាសឹងដល់ក្រឡើត។
« អា៎..បៀមទៅ អ្ហាស៎..លិតក្រលាស់លើវាទៅ..អឹ្ហសៗ ក្មេងឆ្លាត...»ជុងហ្គុក ងើបក្បាលឡើងលើថ្ងួចថ្ងូរយ៉ាងពេញចិត្ត ព្រោះតែគេពេញចិត្តនិងប្រអប់មាត់មួយនេះខ្លាំងណាស់ នេះមិនទាន់បានលិតក្រលាស់ជាមួយកូននាយផងក៏ស្រួលយ៉ាងនេះទៅហើយ ឯចង្កេះក៏ចេះតែធ្វើចលនាពីយឺតរហូតដល់លឿនទៅៗដោយមិនបានខ្វល់ថាអ្នកខាងក្រោមខក់ឬអួលយ៉ាងណានោះទេ ព្រោះតែចំណងតណ្ហាចេះតែកើនឡើងជាលំដាប់ ឯថេយ៉ុងវិញគេយំផងអីផងព្រោះតែត្រូវមនុស្សដែលមិនស្គាល់មុខមកចាប់គេធ្វើរឿងបែបនេះ ។
ផ្លាប់ៗៗ៚
« អ្ហឹសៗ អ្ហាស៎!!!»ជុងហ្គុក គេដោលចង្កេះខ្លាំងៗប៉ុន្មានទើបដល់គោលដៅមុននិងបញ្ចេញវាទៅក្នុងមាត់របស់ថេយ៉ុង។
« អក់ ខិខិ »
« លេបទៅ »ជុងហ្គុក ដោយឃើញថាថេយ៉ុងរៀបនិងខ្ជាក់ចេញនាយក៏ដោលបញ្ជូលកូនប្រុសចូលទៅក្នុងប្រអប់មាត់គេម្ដងទៀតបញ្ជាឲគេលេបទឹកកា*របស់ខ្លួន ឯថេយ៉ុងវិញគេក៏ព្រមពេកទាំងលំបាកលំបិន។
« ទំនួលខុសត្រូវ🔞»
Start from the beginning
