2. Bölüm

12 5 0
                                    

Annem beni odama gönderip, kendi sanırım, Emine ablanın yanına gitti. Yanına gitti diyorsam, cehennemi boyladı demiyorum. Herhalde pencereden uçmak yerine merdiveni tercih etmiştir diye düşünüyorum.

Dışarıdan siren sesleri geliyor. Olanları merak ettiğimi sanıyorsanız yanılıyorsunuz. Evet bir gün herkes katil olabilirdi. Kazayla ya da kendini korumak için birini öldürebilirsiniz. Ama benim katil olmakla ilgili tam olarak hayalim bu değildi. Plansız programsız iş yaptım resmen. Ve her şey bir anda oldu bitti. 6. kattan asfalta yapışması 3 saniye filan mı sürmüştü? Gerçi ben o 3 saniyenin her salisesini hafızama kaydetmiştim ama istediğim bu değildi. Sinirlenmiştim ve kendimi kaybedip ağlamaya başladım. O sırada annem yanında bir kadınla odama girdi.

- Gördünüz mü az önce sorduğum hiç bir şeye cevap vermiyordu, şimdi ise ağlıyor.

- Tamam hanımefendi, sakin olun lütfen. Böyle bir olay tanıklık eden insanlar için beklediğimiz tepkiler bunlar. Şimdi müdahale ederiz. İsterseniz sonrasında sizi hastaneye götürelim.

- Tamam ne gerekiyorsa yapalım. Ben babasını arayayım.

Annem peşine taktığı sağlık görevlisiyle soluğu odamda almıştı. Kadın bizi hastaneye götürmekten bahsediyordu. Acaba Emine abla ile aynı ambulansa binme şansım yüzde kaçtı? Beyni patlamıştır herhalde diye düşünürken, onu cenaze arabasına beni ambulansa alırlar diye düşünmüştüm. Yanılmışım. Kadın tansiyonumu ölçtü, ağlamamı durdurmak için beni sakinleştirici bir şeyler söylemeye çalışıyordu. Söyledikleri beni sakinleştirmek şöyle dursun daha da delirtmişti.

- Tamam canım sakinleş biraz.

Neyine sakinleşeyim bu kadar acele cinayet mi işlenir yani?

- Kadıncağız ölmedi korkma.

Ne diyor bu be. Ölmedi ne demek? Nasıl ölmez? Beceriksizim resmen. İlk işin acemiliği galiba.

- Şimdi hastaneye götürülüyor. Endişelenme.

Kadını hastaneye götürmelerinden değil, benim onu öteki dünyaya göndermeyi becerememiş olmak beni endişelendiriyordu.

- Senin suçun değil.

Nasıl değil be nasıl değil? Beceremedim işte.

- Sen mutlaka onu tutmaya çalışırdın, ama bir şey yapamamış olman senin hatan değil.

Onu ittikten sonra, pervazın kenarına tutunmuş olsaydı diye düşünmeye başladım. Tutmaya çalışmak bir yana parmaklarını tek tek açarken nasıl da zevk alırdım. Tüh ya hem böylece 3 saniyelik sürede uzamış olurdu. Ya Emine abla, ne vardı öyle hemen kendini koy verecek. İnsana tatlı tatlı izleme şansı bile vermiyorsunuz gerçekten. Zaten bilgisayarımda film izlerken, odama her toz almaya gelişinde ekranımın fişine takılıp yerinden çıkarmandan belliydi senin seyirci düşmanı olduğun.

- Merve iyi misin kızım? Bak Emine ablan kendinde değil ama iyi olacak şimdi hastaneye varmışlardır, ben yanındayım, baban yolda.

Bu ne be navigasyon gibi annem var. Resmen herkesin konumunu attı iki dakikada. Ama bir bilse Emine abla iyi olursa hepimizin konumları değişecek. Kadın kendine gelir ve benim onu ittiğimi söylerse; ben hapishanede, babam kalpten gideceği için mezarlıkta oluruz. Bu durumda annem boş durur mu? O da kafayı sıyırır ve yeni konum bildirimini artık tımarhaneden yapar.




katilHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin