Be My Chlorophyll [completed]

Final / Zawgyi

တီရွပ္အျဖဴနဲ႕ျမင္ရတဲ့ေက်ာ​ျပင္ျပန့္ျပန့္။ အရင္ကျမင္ဖူးခဲ့သလိုပဲ ဆံထုံးခပ္ျမင့္ျမင့္နဲ႕သူ။ လွည့္မၾကည့္ပါေစနဲ႕ေတာ့လို႔ ဆုေတာင္းရင္းပဲ ျဖတ္ခနဲလွည့္ၾကည့္လာတဲ့အဲဒီလူ။ ဘုရားကပ္ဖို႔ဝယ္လာတဲ့ပန္းေတြ လက္ထဲကလြတ္က်တာ မေကာင္းတဲ့နိမိတ္လား။

သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြဟာ စင္ေကာ္နဲ႕ကပ္ထားသလိုပြင့္ဟဖို႔ေတာင္ခက္ခဲေနတယ္။ အေတြးထဲေပၚလာ႐ုံနဲ႕တင္ ရင္ခုန္ေနခဲ့ရတဲ့လူကို မ်က္ဝါးထင္ထင္ျမင္ေတြ႕လိုက္ရတဲ့အခ်ိန္ ေလာကႀကီးတစ္ခုလုံးရပ္တန့္သြားသလိုပဲ။

ၿပဳံးေနတာလား။ သူ႕ကိုၿပဳံးျပေနတာလား။ ခပ္မို႔မို႔ပါးျပင္ႏွစ္ဖက္က ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းေဟာ္မုန္းပင္ေတြအတြက္ ေျမၾသဇာလိုျဖစ္တည္မႈနဲ႕။ ဒီတစ္ႀကိမ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္မလာေတာ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္ဆီပဲလာခဲ့ေပးပါေတာ့။

အနားကိုတစ္လွမ္းခ်င္းထေလွ်ာက္လာတဲ့သူ႕ကိုျမင္ေနရတာ အိပ္မက္လား။ တကယ္လား။ အတည္ျပဳခ်င္စိတ္နဲ႕ ႏွင္းဆီပန္းရိုးတန္းရွည္ေတြကို ခပ္တင္းတင္းေကာက္ကိုင္ပစ္လိုက္ေတာ့ ဆူးတယ္။ စိုက္ဝင္သြားတဲ့ဆူးေပါက္ရာကေန ေသြးေတြေတာင္စို႔လာတာခ်က္ခ်င္းပဲ။

မၾကာပါဘူး။ ႏွင္းဆီပန္းစည္းဟာ သက္တန့္ရဲ႕လက္ထဲကလုယူခံလိုက္ရတယ္။ ေနာက္ၿပီး ေသြးစို႔ေနတဲ့လက္ဖဝါးေပၚ သက္ေရာက္လာတဲ့အႏြေးဓာတ္။ ၾကမ္းရွရွပဲ။ ဒါေပမယ့္ႏြေးတယ္။ ရင္းႏွီးေနမႈေတြ။ အာ႐ုံေတြဟာေဝေဝဝါးဝါးနဲ႕ပဲ မူးမိုက္လာတဲ့ေခါင္းကိုခါရမ္းပစ္ေနရတာအခါခါ။

ေလေတြခပ္ၾကမ္းၾကမ္းတိုက္ေနတာပဲသိတယ္။ သူ႕အာ႐ုံေတြဘာမွကိုမျမင္နိုင္။ ေလျဖတ္ေနတဲ့လူတစ္ေယာက္လို ကိုယ္ခႏၶာမွာရွိတဲ့အေၾကာဖြဲ႕စည္းမႈေတြအားလုံး ဘုရားသခင္ ေခတၱခဏထိန္းခ်ဳပ္ပစ္လိုက္သလို။ ေျခေထာက္ေတြတ႐ြက္တိုက္ဆြဲပါသြားတာလား။ သူလမ္းေတာင္ေလွ်ာက္မွေလွ်ာက္ျဖစ္ခဲ့ရဲ႕လား။ ဘယ္ေနရာမွန္းမသိတဲ့ အုတ္ျမင့္တစ္ခုေပၚ ထိုင္ခ်လိဳက္မိတာပဲသိေတာ့တယ္။

အင္ၾကင္းပင္။ ေျမေပၚက်ေနတဲ့အင္ၾကင္းပန္းတစ္ပြင့္ႏွစ္ပြင့္က အထီးက်န္ဆန္ဆန္ေဝးကြာေနတာကိုၾကည့္ရင္း ဝမ္းနည္းစိတ္ကႀကီးစိုးတယ္။ အႏြေးဓာတ္ေလ်ာ့ဆင္းသြားတဲ့လက္ဖဝါးထဲက လြတ္ထြက္သြားတဲ့အႏြေးဓာတ္ကေလးကို ျပန္ၿပီးဖမ္းဆုပ္လိုက္ဖို႔ေတာင္ သူ႕မွာအားအင္မရွိေတာ့ဘူး။ ဝိုးတဝါးအျမင္အာ႐ုံထဲ သူ႕ေရွ႕မုဆိုးဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိဳက္တဲ့လူကိုလည္း မတားမိဘူး။ ၾကမ္းတမ္းရွတတဲ့လက္ဖဝါးျပင္ထဲ အလိုက္သင့္ပါသြားတဲ့ေျခဖမိုးေပၚ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စုံဖိကပ္တယ္ဆို႐ုံေလး။ မငိုမိေအာင္တင္းခံထားရင္းမွ ေျခဖမိုးေပၚအႏြေးဓာတ္အခ်ိဳ႕ဖိတ္က်ယိဳစီးလာတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႕မ်က္ရည္ျမစ္ေတြလည္း မ်က္ေတာင္ဖ်ားမွာတြဲလြဲခိုတယ္။