"ထီမင်း ဘာဝတ်မှာလဲ အမဲ ကြီးတော့မဝတ်နဲ့ ရောငါထုတ်ပေးထားတာလေဝတ်"

ထီတစ်ချက်ကြည့်လိုက်တော့ အညိုရောင်ဘောင်းဘီရှည် နဲ့ သူ့လိုအုန်းလတ်အကျီလေးဖြစ်သည် အရောင်က ခရမ်းရောင် ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ပါ အပင်ပန်းခံ ပြီးထုတ်ပေးထားတာလေးပဲဝတ်လိုက်တော့မယ်

"ပေး "ဆွဲယူ ကာခုတင်ပေါ်ပစ်တင်ပြီး အောက်က ခါးမှာပတ်ထားတဲ့သပတ်အပိုင်းကိုချွတ်ဖို့လုပ်တော့

"နေ နေဦးလေ ဘယ်လိုဖြစ်လို့တုန်း ရေချိုးခန်းထဲသွားလဲလေ ဒီမှာတော့မလဲနဲ့"

"ဘာဖြစ်လို့ လဲ ကျုပ်ကခဗျားလင်ပဲလေ ခဗျားရှေ့လဲတာ သူများရှေ့လဲတာမှမဟုတ်တာ"

"အမြင်မသင့်တော်လို့ပါ ရေချိုးခန်းထဲသွားလဲ မင်းမသွားချင်ရင်ငါအခန်းပြင်ထွက်ပေးမယ်"ပြောကာ တံခါးပေါက်ဆီခြေလှမ်းနေတဲ့သူမို့ လက်ကိုလှမ်းဆွဲကာ သပတ်ကိုချွတ်ချပစ်လိုက်သည်

"ထီ!!! မင်းတော်​တော်အရှက်မရှိတာပဲ"
လေးညို့အသန်းအသည် မျက်လုံးကိုပိတ်ကာ မျက်နှာကိုလက်ဖြင့််အုပ်ပစ်လိုက်သည် ဘယ်လိုတောင်အရှက်မရှိတာလဲ ကွာ ပြီးတော့ သူ့ဟာကြီးက
နဲတာကြီးမဟုတ် တကယ့်ကို ကာတွန်းကားတွေထဲက မှိုပင်အကြီးအကြီးတွေလိုပဲ လုံးပတ်က သူလက်ကောက်ဝတ်နှစ်ခုစာလောက်ရှိပြီး အရှည်ကသူမှန်းကြည့်ရသလောက် 10 လက်မ လောက်ရှိမယ်ထင်တယ် ဒါတောင်အောက်ကျနေလို့ ထောင်မတ်နေမယ် အခြေအနေဆိုရင် မတွေးရဲစရာ

ဒါကြီးနဲ့သာ သူ့လုပ်ခံရမယ်ဆိုရင် သူ့အပေါက်ရေတွင်းလောက်ဖြစ်တော့မယ် ဘုရား ဘုရား ငါကြည့်ရှောင်မှအဲ့တာကြီး လက်ကလွတ်အောင်

ထီတစ်ယောက်သူရှေ့မှာ မျက်နှာကြီးလက်နဲ့အုပ်ပြီးကျောက်ရုပ်လိုတောင့်ခဲစွာရပ်နေသူအား

"အဲ့လောက်ဖြစ်မနေနဲ့ ကျုပ်လဲ ပြီးပြီ နောက်ခါ ကျုပ်အဝတ်လဲရင် ခဗျားကိုမျက်စိယဥ်အောင်ကြည့်ခိုင်းရမယ်"

"ဘောကိုကြည့်ခိုင်းပါလား
သောက်ကျင့်ယုတ်ကောင်ရဲ့"

"အဲ့ဘောကိုပဲ ကြည့်ခိုင်းမှာပါစိတ်မပူနဲ့"

<~~ထီ~~>Donde viven las historias. Descúbrelo ahora