CENNET BAHÇEM

~8~

Araf'ın yüzünün düştüğünü gördüm. Ve bir anda Gizem'e sertçe çıkıştı;

" Gizem bizi rahat bırak. Anladın mı? Şimdi yürü " dedi ve dediği gibi Gizem adeta kaçtı.

O sırada her şeyi unutmuş gibi tek bir kelimeye odaklanmıştım.
Biz

Biz mi? Diye içimden söylediğimi düşünürken, Araf'ın;
'biz' diye tekrarlaması ve tebessümüyle dışımdan söylediğimi fark ettim.

Şu an adeta her yerim alev alev yanıyordu. Söylenenlerin etkisinden çıkmak kolay olmasa gerekti.
Sanki şu an onun eline ateş benim elime şimşekler verilmişti...
Ateşle şimşeğin birleşmesi imkansızdı fakat biz imkansıza yol alıyorduk.
•
•
•
•
•
Akşam olmuştu. Ve ben şu an Araf'ların evine gitmek için hazırlanıyordum. Aynadaki görüntüme baktım. Gri ince sayılabilecek askılı sade bir tulum ve içine beyaz bir gömlek tercih etmiştim. Makyaj yapmayı sevmediğimdenn yüzüme bir şey kullanmadım ve saçlarımı saldım.

Aden'in kıyafeti olarak düşünebilirsiniz

Tam odamdan çıkacakken odama birisi girdi. Giren kişiyi gördüğümde tüylerim ürperdi. Çünkü giren tam da pislik Buğraydı. Beni gördüğü gibi saçlarımı çekiştirip;
" Bu saçlarını topla. Seninle ilgilenemedim zaten daha. Uslu dur orda da. Gelemicem. Tekrar diyorum rahat dur" dedi. Ben ise o an ki korkuyla sadece başımı sallayabildim.

Sonra odadan çıktı bense saçlarımı yandan hafif toplar gibi yapıp odadan çıktım.
Araf'lara vardığımızda evin kapısını Araf açtı. Ve içeri buyur ettiğinde oturma odasında yatan Derya teyzeyi gördüm. Hemen koşarak yanına gittim;

"Derya teyze iyi misin? Neyin var?" Dedim telaşla.
O ise bana tebessüm edip;

" İyiyim güzel kızım " dedi ve sonra Araf'la anneme bakıp;

"Ona durumumdan bahsetmediniz mi ?" Diye sordu. Ben ise;

"Ne durumu? Derya teyze ne oluyor?" Diye sorsam da içten içe düşüncelerimin doğru çıkmasından korkuyordum.

Derya teyze ise düşüncelerimi doğrularcasına;

"Evet güzel kızım. Şimdi üzülme söyleyeceklerime tamam mı? Çünkü ben üzülmüyorum artık yaşadığımı yaşadım. Göreceğimi gördüm" dedi ve Araf'a baktı. Araf ise ilk defa gördüğüm dolu gözleriyle;

"Anne deme öyle lütfen" dedi.

Derya teyze ise;
" He bir de şu oğlana mukayet ol. O da üzülmesin tembihle. Zira beni dinlemiyor" dedi ve devam etti " ben göğüs kanseriyim" dedi.

O an içimden dedim keşke devam etmeseydi.

Araf annesinin ağzından kanser olduğunu duymasını kaldıramamış olacak ki boğuk gözleriyle odasına koştu.

Araf'ın babası ise suçlu bakıyordu.
Buna anlam verememiştim fakat önceliğim bu değildi.

Bende bu durumda hemen Araf'ın yanına koştum ve izin almadan odasına daldım.

İlk başta Araf'ı sakinleştirdim. Ve biraz olsun koynumda ağlaması dindi. Sakinleşti ve ona seslendiğimde ses gelmeyince uyuduğunu anladım. Bende bizimkiler çağırana kadar uyusun diye onun koynumda uyumasına müsaade ettim.

Ve bu sırada Araf'ın odasını incelemeye koyuldum. Siyahlara bürünmüş oldukça büyük, camları yere kadar inen tam bir erkek odasıydı.

Araf'ın odası olarak düşünebilirsiniz

Ki tam bu sırada beni bugün Araf'ın ailesiyle ilgili ikinci şoka uğratan duvardaki resimleri ve yazıyı gördüm...

Evettttttt!!! Bölümü nasıl buldunuzzzzz bakim bebekler:¿

Aden'in panikle erkekler tuvaletine girmesi jxjxjjdjxjjdjd
Efso değil mi ya

Peki Araf'ın annesinin kanser olması?
Bekliyor muydunuz?
Sizce durumu nasıl gidecek?

Pekiiiiğğ Araf'ın ailesiyle ilgili başka ne öğrenecek Aden sizce?
Tahminler var mığ¿!

Hayat nasıl gidiyor canısılar ;')
Bende iyice Damla'ya benzedim yia😅🤭