Ve sen gittin Zehra,

zehra, yokluğunda bilsen utanacağım şeyler yaptım.

Zehra yokluğunda, şimdi düşünürken utandığım şeyler yaptım. Görsen kızardın belki bana. Ben de yokluğunu fırsat bildim. Tüküreyim böyle fırsatın yüzüne. Sigara desen zehir gibi. Bir öksürük aldı ciğerlerimi Zehra. Acaba sen mi kaçtın içime de bir türlü gitmiyor bu dumanlar? Zehra, seni o mezara ellerimle koyduğum günden beri -toprağın çok soğuktu Zehra, ben bile üşüdüm- içimde bir dağ yanıyor sanki. Sönmüyor, o kanepede oturuşun aklıma geldikçe harlanıyor içimdeki ateş. Ah Zehra. Şimdi yine hayallerimdesin. Sigaranın dumanı biraz kafa yapıyor bende. Hâlâ alışamadım. Sigaranın varlığına mı, yoksa gidişinin acısına mı? Sigara da kim oluyormuş? Zehra'm senin yanında lafı bile edilmemeli oysaki. Gözümün önündesin şimdi. Dizlerini çekmişsin kendine. Ellerinde yine o kitap. Başını öne eğmişsin, boynun tutulacak Zehra. Keşke uyarsaydım seni o gün. Yaslasaydım bağrıma seni, gel burada oku deseydim. Bir soğukluk vardı o zamanlar aramızda. Dilsizdik ikimizde ama sen, sen hevesliydin Zehra. İlk başta ilgisiz kalsam da hoşuma giderdi bu çocuksu tavrın. Ne diyordum... Kitap okuyorsun Zehra. Saçların salınmış iki yandan. Yeni duştan çıkmışsın. Üstelik ayakların da çıplak. Bu hâlde bile seni hemen kitabına sarılmaya iten sebep ney Zehra? Söyle bana, gül bahçem. Ne anlatıyor onlar sana? Benim sana zamanında veremediğim mutluluğu mu veriyor, seni çekip alıyor mu benim beş para etmez suratsız hâlimden? Seni kurtarıyordu değil mi Zehra? Kitaplar, senin katlanamadığın dünyadan bir kaçış demekti. Daraldıkça sığınırdın değil mi onlara? Ah Zehra. Gözümün önündesin şimdi. İnsan sigara içmekle bayılabilir mi? Kalıbının adamı değilim Zehra, söyledim bunu sana. Üç dal içebildim anca. Ciğerim bile kabul etmiyor. Zehra, diyor. Zehra görseydi nasıl üzülürdü utanmaz herif. Şimdi sana göstermediğim her sevgi cellat olup dikiliyor karşıma. Gecelerim huzursuz Zehra. Ellerim yatakta seni aranıyor sanki bulmuşçasına. Heyhat, ben çoktan seni verdim toprağa. Uyku haram bana. Uyku yok, uyku artık uğramaz bana Zehra. Zehra, gözlerimin önündesin fakat sis dolu burası. Zehra, yanaklarım ıslanıyor gül bahçem. Kucağında bir çocuk gibi ağlamak istiyorum. Neyle avunurum bilmiyorum. Arada camiye gidiyorum, namaz kılarken bir huzurlu oluyorum ama fark etmeden ağlıyorum yine. Geçen bir çocuk geldi safta yanıma. Peçete uzattı bana ağlıyorum diye. "Üzülme," dedi. Zehra, sandım ki sen dua ettin de bana Allah ihsanda bulundu o an. Ellerini omzuma koyup bana bir sarılışı vardı, görsen. Ah Zehra. Neler diyorum. Deliriyor muyum? Ne kadar geçti seni o soğuk mezarda bırakalı? Bedenin de epey zayıftı. O an beni koysalardı mezara da sen yine yaşamak yaşamak baksaydın dünyaya fakat istemezdin biliyorum. Sen benimle bir ömre taliptin. Zehra, ben seni nasıl kaybettim güzelim? Ah, isyan mı bu? Gücendiriyorsam eğer Allah'ı, bağışlasın beni.

Zehra, üç gündür camiye gitmiyorum. O hoca tuhaf tuhaf şeyler anlatıyor. Anlayamıyorum bazen ama huzur da buluyorum ne garip. Zehra kızma bana ama ben o adama pek güvenmiyorum. Zehra... Zehra sen gelene kadar çıkmayacağım bu evden. Belediye kaldırsın cesedimi. Ah, Zehra. Rüyada mıyım, tuhaf tuhaf yanılsamalar içindeyim. Her anı üzerime çullanıyor. Ne kadar anımız var ki bizim seninle İhsan, diyen sesin kulaklarımda. Bırakın ulan yakamı. Bırakın beni bana. Bana Zehra'mı getirin. Çek ellerini. Zehra'dan başkası dokunmasın bana.

Zehra, nasıl âcizim bilsen. Zehra ölüyor muyum yavaş yavaş?

Zehra, artık oraya gitmeyeceğim. Kızamazsın bana.

Zehra, tamam susuyorum. Tek bir şey söyleyeceğim.

Zehra, çok özledim seni.

12 A r a l ı k 2021 🍁