"ဂျီမင်နားး ဂျီမင်......"
လမ်းမကြီးထက် ရှာမတွေ့တော့ တစ်ယောက်တည်း လမ်းမပေါ်ဒူးထောက်ကာ ငိုချမိတော့၏။
သိလိုက်ရတဲ့ခံစားချက်က
I get the feeling that you'll never need me again..........
=====
ဒီနေ့နဲ့ဆို ဂျီမင် ပြန်လာမယ့်နေ့ကို စောင့်တာ ၅ရက်မြှောက်ပြီ
ဖုန်းဆက်တော့လည်း ဖုန်းဝင်သည်မကိုင်ပေ
ဒါနဲ့ဆို ၁သိန်း ရှစ်ကြိမ်မြှောက်ဖုန်းပေါ့
သို့ပေမယ့်မကိုင်ပေ
💬ငါမှားပါတယ် ငါတောင်းပန်ပါတယ် ငါတကယ် မင်းမကြိုက်တာမလုပ်တော့ဘူး
💬လက်ထပ်ကြရအောင် ကိုယ် တို့ လက်ထပ်ကြမယ် ပြန်လာခဲ့တော့
💬ဆိုလ်းကို ပြန်ပြီး လက်ထပ်မယ်လေ အခု ကိုယ့်ဆီ ပြန်လာပါတော့
💬တောင်းပန်ပါတယ် ငါမှားပါတယ်
ဝင်လာတဲ့ Messageလေးအား ကြည့်ကာ ဂျီမင်ငိုမိ၏
ဘယ်လောက်ပဲစိတ်နာနေပါစေ နှလုံးသားကမှမပြတ်နိုင်တာ
ဒါကြောင့်မလို့ပဲ ဖုန်းစက်မပိတ်ထားတာ
သူနဲ့အတူနေတဲ့ တိုက်ခန်းမှာ passportကျန်ခဲ့၍ ဆိုးလ်သို့ ကျွန်တော်မပြန်တာ သူသိတယ်လေ
ဘယ်လောက်ပဲ နှလုံးသားက လက်ခံနေပါစေ ကျွန်တော့်ဦးနှောက်က ဟန့်တားနေနိုင်ပြီ
"ဟင့်"
ရှိုက်ကာရှိုက်ကာငိုတာ အခုဆို ၅ရက်မြှောက်ပြီ
လူလည်း အားမရှိတော့၍ ကုတင်ကျဉ်းကျဉ်းလေးထက် လဲလျောင်းနေရ၏
-----
"အရက် ကိုကြိုက်လို့သောက်တာ ဘာဖြစ်လဲ "
တစ်ယောက်တည်းဘားမှာ မှောက်နေလေရဲ့
"ဂျီမင်..ငါမင်းကို တကယ်ချစ်ခဲ့တာ ငါ့ဘဝ ငါ့အနား မင်းကိုထားတာချစ်လို့ "
"ငါ့ဆီပြန်လာပါ.... ဟင့် ငါ့ဆီပြန်လာပါ ဟီး အီး ဟီးးးး"
လူက အတော်ရုပ်ပျက်နေပြီ သောက်ပြီးသားခွက်တွေလည်း အတော်များပြီ....
YOU ARE READING
Falling....(complete)
FanfictionI get the feeling that you'll never need me again.....
