Defneler Kesildi, Artık Gitmeyeceğiz Ormana || YuTaro

0.0

      26.11.2017

Merhaba Shotaro-kun,

Aslında bu mektuba merbaha diye başlamak çok saçma farkındayım ama elimden gelen bu, üzgünüm. Şimdi bu kısmı mazur gör lütfen, ben de asıl kısma geçeyim ama ondan önce bir şey demek de isterim. Bu mektubun sağ üst köşesinde yazan tarihe dikkat ettin mi? Büyük ihtimalle etmedin ama bu satırları okuduktan sonra göz ucuyla da olsa bakmışsındır diye düşünüyorum. Hatırlar mısın, bilmiyorum ama bu seninle ormana gittiğimiz tarihin tam olarak bir yıl sonrası. Oradaki Defne Ağaçları senin en sevdiğin ağaçlardı, değil mi? Yapraklarını kokluyordun yüzünde masum bir gülümsemeyle. Yeşil yaprakların arasında adeta bir doğa perisi gibi parlıyordun Shotaro-kun. Sonra, sonra da birden bana dönüp "Yuta-ah, baksana yapraklar ne kadar güzel kokuyor." demiştin. Normalde sevmezdim kokulu ağaç yaprakları ve çiçekleri. Çünkü alerjim vardı. Orada sırf sen çok mutlusun ve mutluluğun bozulmasın diye kim bilir kaç kez hapşırığımı tutmuşumdur. Kıpkırmızı burnum ve sulu gözlerimle yanına gelip yaprağı kokladığımda sonunda tutmaktan bitap düştüğüm hapşırığım kaçmıştı. Bana bakıp sinirlenmiş, alerjimi bilmediğin için de defalarca kez özür dilerken beni kenarda duran arabamıza doğru sürüklemiştin. Yeşil yaprakların arasında sanki sonbahar gelmiş gibi duran turuncu arabamıza... Şoför koltuğuna geçmek istediğimde beni engellemiş ve arka koltuğa geçmemi söylemiştin. Aslında buna itiraz etmek istemiştim ama tatlılığın ve daha önce hiç duymadığım otoriter sesin bunu engellemişti. Sahi, sesini ilk defa o zaman otoriter bir tonda duymuştum. Ah, farkındayım çok uzattım. Sadede geliyorum şimdi. Sana bu yerli yersiz uzattığım ve bir nevi seninle yaşadığım en güzel anılarımdan birini depreştirdiğim bu mektubun asıl amacı artık o ormana gidemeyeceğimiz oluşu. Çünkü Defneler kesildi, artık gitmeyeceğiz ormana Shotaro-kun.

Yuta Nakamoto

Ben bi bok yiyip bunu yazdım ama inş bişi olmaz yazılı haftası sürprizi diyelim ehehehe