« ខ្ញុំមកយកឥវ៉ាន់ខ្លះនិងវ៉ាលីខោអាវ »ជុងហ្គុកតបទាំងទឹកមុខស្រពាត់ស្រពោនជីមីនលឺដូច្នេះក៏បើកផ្លូវឲគេដើរចូលខាងក្នុង ។
« វ៉ាលីរបស់លោកនៅក្នុងបន្ទប់ហើយឥវ៉ាន់មួយចំនួនខ្ញុំរៀបទុកនៅក្បែរនោះឯង »ជីមីននិយាយរួចក៏ដើរទៅផ្ទះបាយចាក់ទឹកផឹក ។ខណះជុងហ្គុកដើរចូលក្នុងបន្ទប់អូសវ៉ាលីនឹងលើករបស់ចេញមកខាងក្រៅវិញហើយក៏ឃើញជីមីនកំពុងឈរបែរខ្នងដាក់ខ្លួននៅក្នុងផ្ទះបាយ ។
« ជីមីន!..អរគុណចំពោះរឿងកន្លងមកហើយក៏សុំទោសរឿងកន្លងមកដូចគ្នា »ជុងហ្គុក
« ហឹមខ្ញុំក៏ដូច...អឹក! »ជីមីនភ្ងាក់ខ្លួនព្រើតក្រោយមានដៃមាំមួយគូរមកអោបចង្កេះខ្លួនក្រោយទាញអឹបនឹងដើមទ្រូងមាំក្រាស់នោះ។
« ជុងហ្គុក!..លោកធ្វើស្អីហ្នឹងលែង! »ជីមីនព្យាយាមរើបម្រើសក្រោយយល់ស្ថាការណ៍។
« សុំទោសពិតមែន!..បងពិតជាមិនចង់បែកអូនទេជីមីនបង »ជុងហ្គុកពោលតិចៗក្បែរត្រចៀកជីមីនធ្វើឲនាយបិទភ្នែករំងាប់អារម្មណ៍ភ្លាមៗមាមយល់ថាស្រៀវៗយ៉ាងមិចមិនដឹង។
« បានហើយជុង!.. »ជីមីនព្យាយាមបេះដៃគេចេញតែត្រូវជុងហ្គុកចាប់បង្វែរខ្លួនឲមកទល់មុខគ្នាវិញភ្លាមៗរួចរុញរាងតូចច្រឡឹងឲទៅអឹបនឹងតុចង្រ្កានបាយយ៉ាងរហ័ស។
« អាចទេធ្វើវាជាលើចុងក្រោយ »ជុងហ្គុកអោនខ្សឹបក្បែរត្រចៀកជីមីនដោយសម្លេងស្អកៗបែបសុិចសុីសារជាថ្មីធ្វើឲរាងតូចរឹងខ្លួនអស់ទាំងប្រាណជាពិសេសខ្យល់ដង្ហើមក្ដៅៗរបស់ជុងហ្គុកប៉ះនឹងសាច់កធ្វើឲព្រឺសប្បុរយកតែម្ដង ។
« អឹក...ជុង..»ជីមីនថ្ងូរស្រាលៗក្រោយត្រូវច្រមុះស្រួចមានខ្ទង់អោនស្រង់ក្លិនពីកញ្ចឹងកសខ្ចីរបស់ខ្លួនថ្នមៗ ។
« ជីមីននៅតែក្រអូបជានិច្ច...ជុប! »ជុងហ្គុកបានចិត្តក្រោយជីមីនមិនបង្ហាញអាការៈប្រកែក..គេអូសខ្ទង់ច្រមុះថើបពេញសព្វសាច់ ។
« អឹស៎..បានហើយពួកយើងលែងត្រូវជា...អឹម! »ជីមីននិយាយមិនទាន់អស់ប្រយោគក៏ត្រូវជុងហ្គុកអោនថើបត្របាក់បបូរមាត់ផ្លាមរបស់ខ្លួនខ្លាំងតាមអារម្មណ៍ពុះកញ្ជ្រោលជីមីនមិនប្រកែកក៏ថើបតបតវិញយ៉ាងរោលរាល ។
លើកចុងក្រោយជាមួយអតីត
Start from the beginning
