BAŞLIYORUZ

"İlk gün"

Evet bir yola koymuştum kendimi ama nasıl bir yol hiçbir fikrim yok acaba şuan Erkan denen adam ne yapıyordu. Merak etmiyor değildim ama artık onu görmek istemediğime eminim, uçağa binme saatim gelmişti. Bir an telefonuma whatsapp'tan bir mesaj geldi o an kalbim durduğunu hissetim ve telefonu elime alıp kimden masaj geldi baktım. Baktığım an içimdeki endişe gitmişti "oh o değilmiş" dediğimi hatırlıyorum yanımdaki kadın ile o an göz göze gelmiştik "birşey mi oldu kızım" bunu demişti ve neden bunu sorduğunu anlamadan "ha-hayır hanfendi " dedim zarzor çıkardığım bu kelimeler kadını tedirgin etmişti ama o niye karışıyor ki bu benim hayatım karışamaz bir anda "sizi ilgilendirmeyen konulara atlamazsanız sevirinim" kadına bunu demiştim ben korkak cesaretimle bunu kendime yakıştırarak söylemiştim kadın o sözümü duyduğu gibi önüne döndü ve mesaja geri döndüm. Mesaj Ceren'den gelmişti
Cerenimmm:Güneş bindin mi uçağa?
Yazıyor...
: evet bindim
Cerenimmm Yazıyor...
Cerenimmm:Hemen gelsen keşke
:keşke ama 1 saat sonra yanında bil
Cerenimmm:doğru ya neyse tutmayayım seni öpüldün:)
:görüşürüz.
Whatsapp'tan çıkıp sosyal medyada dolaşmaya başladım
(1 saat sonra)
Cerenimmm arıyor...
Ceren arıyordu
"Efendim, evet çıktım, bavulumu alıyorum, tamam kapıda bekle .." Ceren'e verdiğim cevaplar bunlardı. Bavulumu alıp çıkışa doğru yürüdüm yürüdüğümde nedensizce bavulu ile yürüyen bir çocuk çarptı gözüme, çok tanıdık bir yüzü vardı ama kimdi kimdi sonra bir anda Ceren'in sesini duydum "pışt pışt burdayım Güneşşş" diye seslendi "merhabalar cerenim" dedim. "Merhabalar Güneşim" sıp sıkı sarılıyorduk. "Hadi bize geçelim senin ev işini halledelim sonra sana burayı gezdireyim" dedi Ceren "tamamdır"dedim.
Bu arada Ceren benim 10 yaşından beri arkadaşım babam beni verdiği zaman beni çok aramış ve bulmuş. Ceren bana tedirgin bakıyordu "ne oldu, niye öyle bakıyorsun?" Dedim. "EE yok birşey bir an dalmışım" dedi Ceren. Uzatmak istemedim
(1 saat sonra)
Cerenlere gelmiştik. İçimde biraz korku olsada atlatmaya çalışıyordum. Ceren'lerin evine geçtik annesi ile sarıldık falan, Ceren'in odasına geçip ev bakamaya başladık. "Güneş bak bu ev çok güzel"demişti fakat pek umursamıyordum evi nedensizce aklım havalimanın da gördüğüm çocukta kalmıştı "hu hu Güneş"dedi "ah pardon dalmışım, ımm bence deniz kenarına yakın ve okula da yakın olsun" bir anda ağzımdan çıktı Ceren güldü "güneş sence okul nerde deniz kıyısı nerde" kıkırdadım "pardon okula yakın olması daha iyi olur"
(1 hafta geçer)
"Evime taşınmıştım hatta bazen Ceren bizde kalıyordu, bugün okul işini halledecek ve yarın okula başlayacaktım."
Okula gidip kayıt işlemlerini yapıp okulu geziyorduk. Bahçeyi katları gezdik sıra spor odasındaydı. Oraya girdiğimizde 2 erkek sohbet ediyorlardı. Biri beni gösterdi ve kendi aralarında konuşuyorlardı, bir an tedirgin olmuştum ama okula yeni başladığım için beni göstermeleri normaldi diyerek kendimi geçiştirdim. Sonra onların yanına doğru ilerlerken "merhaba çocuklar size görev vericem, bu arkadaşınız okula yeni geldi ona okulda yapması gerekenleri söylerseniz sevinirim" dedi müdür. Siyah saçlı, siyah gözlü çocuk hemen konuştu "tabi hocam siz gidin biz gezdiririz" dedi. "Tamamdır çocuklar ben odama çıkıyorum birşey olursa haber verin" dedi müdür ve gitti. "Merhaba" dedim cılız bir ses tonu ile, ardından kızılımsı sakalları olan bir çocuk bana eğildi çünkü benden epeyce uzundu. "Merhaba ben Efe" dedi ve bir an havalimanında gördüğüm yüz gözümün önüne geldi ve anlık şokla "seni görmüştüm" dedim evet ne kadar salağım. Güldü "nerde küçük prenses" dedi pis bir gülüşle prenses kelimesinden nefret ediyordum çünkü bana o kocam denilen adam bu kelime ile hitap ediyordu. Prenses diyince bir adım geri gittim ve "bir daha prenses deme lütfen" gözümden bir damla yaş akarken arkadan " tamam abi bırak kızı" dediğini duydum birinin. "Bu arada ben Can". Canı sevmiştim çok samimi gelmişti fakat Efe denen çocuk hiç öyle değildi o resmen kaba bir odun'du. "Merhaba bende Güneş" dedim. Ve Efe denen çocuk bana etkilenmiş gibi bakıyordu "galiba senin sarışın olacağını falan sanmışlar, kömür gibisin siyah ve güzel" o an ne diyeceğimi bilemedim ve "yanlış anlama güzel bir insana çirkin demem" dedi. "Yanlış anlamamıştım zaten" . İşte okulu gezmeye başladık bana hangi sınıfta ne yapılıyor anlattılar. Aslında onlarla gezmek çok güzeldi. "Bu arada Ceren ile okullarımız farklı onun sınıfı tam olduğu için farklı okula yazıldım" cidden onlardan ayrılmak istemiyor ve hep onlarla durmak istiyordum. En son bahçeye geldiğimizde Can bana dönüp "Güneş sen bizle takılsana" dediğini duydum cidden okulda hiçkimseyi tanımıyordum ve ne yapacağımı bilmiyordum bu teklif çok güzeldi fakat Efe'nin gözleri hiç öyle demiyordu, resmen ateş çıkarıcak gibi bakıyordu. " ama Efe istemiyor gibi" dedim evet ben bir salağım, bir anda Efe söze girdi "nerden biliyorsun" dedi açıkçası şok olmuştum. "Gözlerin kötü bakıyor" dedim. Can bir anda "He sen gözlerine bakma, o hep öyle sen bana bak" dediğinde kıkırdadım."peki Can gözlerimi senden ayırmayacağım"dedim Efe bu sefer cidden ciddi ciddi bakıyordu. Can bana doğru eğilip "Bu sefer cidden sinirli, benden söylemesi" dediği An nedensizce suçlu hissettim kendimi. Ama o kimdi niye kızıyordu. Neyse işte okulu gezdik hatta çıkışta hamburger yemeğe gittik Ceren'i tanıştırdım onlarla çok iyi anlaşıyorduk ama Efe'ye karşı kendimi sorumlu hissediyordum. Can yine saçma bir konuşma açtı "keşke uçakta tanışsaydık" evet size demedim ama ben uçaktayken yanımda ki teyzenin yanında Efe oturuyordu. "Aslında beraber geldik" dedi Efe. Ceren ve Can şok içinde bakıyordu "abartmayın aynı koltuk sırasında oturuyorduk" dedim. Efe gülerek bana eğilip "niye korktun ki yanlış anlayan yoktu" diye fısıldadığında utanmıştım. "Şey o yüzden demedim" diyip konuyu değiştirme kararı alıp okul hakkında konuştuk. Eve gitme saati gelince Efe söze girdi. "Can sen Ceren'i bırak bende Güneş'i" dedi "tamamdır" dedi Can ben daha konuşamadan evin yoluna geldiğimizde her yolu tarif edişimde bu yolu biliyorum diyordu sonra bir evin önünde durduk ve "burası benim evim Güneş" dedi o an şok geçirdim "inanmayacaksın ama yan ev benim" dediğim an bana şok içinde bakıp gülümsedi "eee artık okula beraber gideriz:)" Efe. "Tamam olur" dedim ve düşünmeden arabadan çıkıp evin anahtarını alıp Efe'ye el sallayıp eve girdim. Girdiğim gibi Kanepeye serildim bugün çok yorulmuştum. Üste çıkıp pijamalarımı giyip yatağıma girdim her yeri kapattığıma emindim fakat içerden tıkırtı sesleri geliyordu, korkmuyor değildim ama ne yapacağımı da bilmiyordum. Aklıma Efe'nin yan dairede oturması ve telefon numarasının bende kayıtlı olduğu aklıma geldi ve aradım hemen açmıştı "Alo Güneş birşey mi oldu?"dedi o an sessizce konuşmaya başladım "Efe galiba evde birileri var veya yok ama ses geliyor. Alt kattan müsaitsen gelirmisin galiba arka bahçenin camı açıktı" dediğim an telefon sustu "t-tamam sakın telefonu kapatma geliyorum" dediği an. Yatağa girip örtüyü kucağıma kadar çekip Efe'nin gelmesini beklediğim sırada odamın camına tıklama sesi geldiğinde yerimden sıçradım. Cama doğru bakıp Efe'nin camın önünde durduğunu gördüm nasıl çıktı buraya, diye düşünürken sessizce camı açıp içeri girmesini söyledim "iyimisin Güneş birşey oldumu?" Çok telaşıydı anladığım kadarıyla korkmuştu. Bende olsam korkardım, benim gibi bir insan nasıl hayatta ki zaten, "iyiyim odamın kapısını kilitledim duruyordum sakin" oh çektiğini gördüm ve "sen burda dur ben içeri bakıp geliyorum" dediği an "hayır ya elinde birşey varsa" dedim "Can yolda geliyor korkma" içim biraz olsun rahatlamıştı. İçeri gitti ve heryeri aradığına adım gibi emindim. Bir an elektrik gitti. Efe'yi aradım bakmıyordu. Allah kahretsin kesin içerde biri var. (Can arıyor..) hemen açtım "ALO Can Efe evde fakat içeri gitti ve ses geldi alttan ama o telefonuna bakmıyor ve gelmiyor nolur hızlı gel" dediğim an "kapıyı kilitle camını açık tut" dedi allahım nolur birşey olmasın nolur. Can hemen gelmişti. "İyisin değil mi" dediği an "hayır Efe yok" dedim bir an da Can sırıtan suratla bana bakıyordu "Can hadi gidip bakalım" dediğim an beni tuttu "sen hiçbir yere gelmiyorsun bende de haber alamazsan polis arıyorsun anlaşıldı Mı?" Dediği an korkudan ağlıyordum "p-peki" dedim zarzor hemen odamdan çıkıp sessizce kolidor'da dolaşırken bir anda "Güneş hemen ambulansı ara" dediğini duydum Can neden bunu diyordu neden. Hem ambulansı arayıp hemde aşağı Kata iniyordum. Şok oldum gördüğüm manzara beni şok etti ne yapacağım ne diyeceğim hakkında en ufak bir fikirim yoktu....