Who are you Miss Dela Vega? (University Series #I)

Chapter XV

"Aren't they cute hon?" Sabi ni tita Peach habang nakatingin padin samin.

"We are, mom. Right Jade?" She's smiling from ear to ear and hugging me sideways. Hindi pa nakuntento ang gaga at hinalikan pako sa cheeks. They all laughed at her antics. Alam nilang di ko gusto ang masyadong clingy.

I was looking at them having conversation when suddenly I feel a major pain on my right foot kung saan nasprain kanina. What the hell, sinong walanghiya sng sumipa sakin? Ang sakit nun ha?!

Hindi lang simpleng sipa yun e, feeling ko bumaon din yung heels-- Speaking of heels... I look at her, her stares are deadly but there's more I cant read. Did she step on my foot?

Nang tignan ko ang ilalim ng lamesa naconfirm kong sya nga ito. Nakaheels sya at sya lang naman ang pwedeng gumawa nun dahil nasa harapan ko sya. Halos lahat ng nasa kalapit ko ay nakasimpleng slippers lang ang mga ito. And for sure heels talaga yung feeling kong tumusok sa paa ko. 

Ano bang problema nya? Mas lalo tuloy sumakit yung paa ko tangina. Dahil hindi nako mapakali ay agad akong nag excuse sa kanila at pumasok ng Cr. Feeling ko namamaga na ang paa ko.

At ayun nga tama ang hinala ko Namamaga na ito. I don't know what to do. Ano na lang sasabihin ko kapag nagtanong sila kung bakit namamaga paa ko? Inapakan po ng anak ni satanas yung natapilok kong paa?

"Don't move" I was about to stand up ng maramdaman kong may humawak sakin. There she is, nakahawak sya sa kanang braso ko at pinipigilan akong tumayo.

Sinundan nya bako o baka gusto nya lang akong inisin  palalo? Of course yung  huli. "Miss Dela Vega I can handle" nagsisimula na naman ang pesteng puso ko sa pagkabog. She's so closed dahil sa pgkakawahak nya sakin. I can smell her alluring scent again. Ang sarap sa ilong at hindi nakakasawang amoyin. Gosh, please Danielle don't do anything stupid again at baka hindi na lang sampal ang maging banta nya sayo.

"Miss Dela Vega ako na po" may dala pala syang cold pack at ngayon ko lang napansin. Wait how did she know na may sprain ako at may ice pack syang dala dito?

Pumunta sya sa harap ko at umupo gaya nang ginagawa ko ngayon. Then nilagay nya yung icepack sa paa ko. "I'm sorry"

Parang nabingi naman ako sa sinabi nya. Hindi tuloy ako nakapareact agad. I heard her sighed heavily when I didn't asnwer. "I said I'm sorry, I didn't know and I didn't mean to" she sound so soft right now. Hindi yung usual nyang malamig na boses. And I think that made me blush. Nag iinit ang pisngi ko tangina. Buti na lang at nakayuko ako kaya hindi nya makikita. Her voice is so soft. Bakit parang may nagrambulan sa tyan ko? Bakit parang mas lalong lumalakas at bumibilis ang pagtibok ng puso ko? Normal pa ba to. Baka may sakit nako?

"It's okay Miss Dela Vega. No worries" I smiled at her genuinely. Hindi ko na  mapigilan ngitian sya dahil sa kacute'tan nya. Mukha naman syang nagulat dahil doon. Medyo nakaawang panga bibig nya kaya napatawa tuloy ako. She's so cute!

"Ma'am I can handle na promise, you can go back there baka hinahanap ka na nila" Buti nalang may upuan ditong maliit.

Kinuha ko sa kanya ang icepack at agad ko itong nilagay sa sprain ko. She's still standing there at hindi gumagalaw. Anong nangyari sa kanya?

"Ma'am?"

"Hmm?"

"Ako na po bahala. Uuwi na din naman ako later"

She rolled her eyes at lumapit ulit sakin. Kinuha nya ang icepack sa kamay ko at dahan dahan nyang nilagay yung kaliwang braso ko sa balikat nya. Inaalalayan nya ko. At hindi ko mahanap ang pagtutol ko sa kanya hanggang sa namalayan ko na lang na nasa labas na pala kami ng restaurant at patungo na kung saan kami tumutuloy.

"Ma'am, kaya ko na po" mas lalo akong nahihiya sa kanya. Malapit nadin naman at kaya ko ng maglakad.

"Stop whining will you?"

"Miss Dela Vega nakakahiya na sayo" for sure nagtataka na ang mga yun kung asan na kami. Malayo yung nilabasan namin sa table namin kanina kaya hindi nila kami napansin kanina. Sigurado din akong hinahanap nadin sya ng boyfriend nya.

"Really Halverson?"

"Nung isang araw nga hindi ka nahiya sa pinangagawa mo sakin at ngayon pa na tinutulungan lang kita?"

Namali tuloy ako ng apak dahil sa sinabi nya tss. "You're too careless!" Naiinis na sabi nya. Napaikot na lang ako ng mata. Ano ba kasing sinabi nya, hindi nahiya? Halos magpalamon nanga ako sa lupa sa mga ginawa ko lalo na nung pagalitan nya ko.

"I'm really sorry about that ma'am"

"Whatever Halverson. What's your room number?"

"45"

Kapwa kami natahimik at walang nagtangkang magsalita. Only my heart has the guts to beat stupidly around her. Hindi nakakatulong ang closeness ng katawan namin dahil halos makayakap nako sa kanya sa posisyong namin ngayon.

Ilang sandali pa ay narating na namin ang room ko. Agad nya akong pinaupo sa kama at inalis yung suot kong slippers. Nilagyan nya ulit ng pack ang paa ko. Nakaupo sya sa lapag. She's gently pressing it. Ang ganda talaga ng mga kamay nya. Hindi ko maiwasan na hindi sya tignan nang matagal.

"Ma'am?"

Hindi nyan ako tinitignan dahil sa paa ko lang ang atensyon nya.

"Taz, Halverson"

"Ano po?"

"Call me Taz, wala tayo sa school. And stop with the po. You're making me feel old at saka--mas baby face naman ako sayo"