Zijn broer, de Badboy #1 #wattys2016

1.

~sofie~

'Sofie! Je moet nu toch echt een keer opstaan, je kan niet de hele dag blijven slapen.' roept mijn moeder.

'Jawel mam! Na wat er is gebeurd vrijdag kan ik niet meer.' roep ik terug.

'Lieve schat, je moet toch echt naar school, ik weet dat het niet makkelijk is maar we moeten toch verder.' zegt mijn moeder terwijl ze al klaarstaat naast mijn bed om me uit bed te halen.

'Voor deze ene keer dan mam.' geef ik me over.

*flashback*

Het is donderdag en ik sta met mam naast een ziekenhuisbed. Samen kijken we naar mijn vader.

'Waarom, hoe, wanneer.' is het enige wat ik kan zeggen.

'Het enige wat ik gehoord heb, is dat hij vergiftigd is door een van zijn klanten op zijn werk.' hoor ik een dokter zeggen.

'Gaat hij het overleven?' vraagt mijn moeder aan de dokter.

'Er is nog niks zeker maar de kans is klein.' Antwoord de dokter met zo'n "het-spijt-me-verschrikkelijk" gezicht. Mijn ogen stromen vol met tranen, en ik moet gelijk huilen.

'Ik wil niet dat hij dood gaat mam.' fluister ik.

'Ik ook niet, maar ik kan er niks aan doen.'

'Het spijt me zeer, maar ik vrees dat u en uw dochter weer moeten gaan mevrouw de Bruijn.' zegt de dokter. Mijn moeder knikt en we lopen samen de kamer weer uit.

Die volgende dag krijgen we te horen dat hij is overleden. De tranen rollen over mijn wangen.

'Ik heb dus nu geen vader meer.' fluister ik.

'Het spijt me Sofie.' zegt mijn moeder.

*einde flashback*

Ik fiets uiteindelijk naar school. Met tegenzin. Het is nu 4 dagen geleden dat mijn vader overleden is en ik wil gewoon niks meer doen.

Ik kom aan op school en loop naar mijn kluisje, waar Mick al staat.

'Hoi Mick.'

'Hoi Sofie.' zegt hij.

'Je broer komt vandaag toch hier op school?' vraag ik om de stilte te verbreken.

'Ja, volgens mij komt hij ook nog bij jou in de klas.' zegt hij.

'We moeten maar eens naar de les.' zeg ik.

'Waar heb jij les?' vraagt Mick.

'Ehm, in lokaal 102, ik heb mentorles.' antwoord ik hem terwijl ik al naar het lokaal loop.

'Voor we de les beginnen, wil ik julie voorstellen aan de nieuwe jongen, stel jezelf maar even voor.' zegt mevrouw Takkelen.

'Nou oké, ik ben Max de Jong, ik ben 16 jaar oud en ik zit op voetbal.' stelt hij zichzelf voor.

'Bedankt Max, ga maar naast Sofie zitten. Pak je boeken maar op bladzijde 64.' zegt mevrouw takkelen.

Omg Max is zo knap, en nu moet hij naast mij zitten!!

'Sofie, wil jij Max de komende weken door school begeleiden?' vraagt mevrouw Takkelen.

'Ja hoor!'

'Dus jij bent Sofie.' fluisterd Max.

'Ja dat ben ik.'

'Oké mooizo.'

Omg hij praatte tegen me, wacht, dat moet wel, ik begeleid hem.

'Waar moet we nu naartoe?' vraagt Max na de les.

'Eh, we hebben engels in lokaal 53, dat is daar beneden.' vertel ik. 'En wat is hier.' vraagt Max en hij wijst naar een klein hokje.

'Dat is het schoonmaakhok Max.'

'Kom!' zegt Max en hij sleurt me het hok in.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Dit is mijn tweede boek, het is de eerste hoofdstukken nog niet heel goed, maar het word veel beter (denk ik)

X lynn ;)