Lalong lumabas ang mga luha sa mata ko dahil sa sinabing iyon ni Dr. Biller.

"I'm sorry about this, Daph. I know it's hard but as you said, she's already almost 10 years old and cat's approximad age is 12 years. Bella's lucky to met that age range."

I nooded. I know.

Halos ang ilan sa mga napapanuod ko sa social media na tungkol sa pusa ay ang mga lalaki raw ang talagang kayang mag tagal ng sobrang tagal at bihira lang ang mga babaeng tumatagal ng ganito dahil sa iba't ibang pinagdadaanan nila.

And.. having Bella by my side for 10 years is such a blessing, and I am happy that before she said goodbye, she gave me something that will remind me of her.

I smiled at I held Bella's hand for the last time.

Bibigyan ko siya ng magandang paglilibingan dahil gusto ko siya na maging mapayapa. I know that she will back at me and I hope that, that time, she's already human.

Medyo emosyonal pa ako habang pinapanuod ang mga anak ni Bella at hindi ko namamalayan ang oras na lumilipas na pala.

Lumabas kami ng vet ng halos mag gagabi na at namumugto pa rin ang mata ko.

"Let's eat first." Simpleng sabi ni Clyde.

I didn't answer him cause my sight is on the road only. I am thinking about a lot of things so eventhough I can hear him, I don't have energy to answer him.

We stopped at the street where we are eating streetfood years ago.

I smile.

Ngayon lang uli ako nakarating dito.

Parang ang bilis ng panahon.

"Ako na ang bababa, diyan ka nalang muna." Bilin sa akin ni Clyde habang nag aayos siya ng sarili para sa pag baba.

I nooded. Hindi ko rin naman kasi sigurado kung kakayanin ko nga na makipag sabayan sa dami ng tao.

Bumaba si Clyde ng sasakyan at habang nag aantay sa kaniya, sinundan lang ng mata ko ang mga bilihan na pinupuntahan niya.

Kung hindi niya siguro ako niloko noon, ano na kaya kami ngayon?

Kung hindi kami nag kahiwalay at hindi siya pumunta ng states, masaya pa rin ba kami?

I have a lot of what if's in my head. It felt excruciating to think and draining at the same time.

I know that I shouldn't be with Clyde right now as I always said, but I can't help to be weak everytime he's around.

Maybe I'm still affected on what happened to us before that's why I am scared to be close at him.

I know to my self that when It comes to him, I can be affected that easy.

"Here." Abot niya sa akin ng mga pagkain habang nakangiti.

"Salamat." Unang salita ko simula kanina.

He nooded. "I know it's hard, Daph, pero alam kong kaya umalis na ngayon si Bella ay dahil alam niyang maayos ka na at kakayanin mo kapag nawala siya."

I shook my head.

No.

Yes it's hard, but I can't assure that I can do this.

Hinawakan ko ang stick dahil pakiramdam ko'y babalik na naman ang mga luha ko.

Ibinbaba ko ang tingin ko para hindi makita ni Clyde ang oag tulo ng mga ito, pero mabilis niyang hinawakan ang baba ko at itinaas iyon sa kaniya.

Until Our Path Cross AgainWhere stories live. Discover now