< unicode >
ခါးလည်လောက်သာရှိတဲ့ ခြံစည်းရိုးအဖြူလေးက တံခါးလေးကို ဆွဲဖွင့်လေတော့ တံခါးမှာချိတ်ထားတဲ့ ခေါင်းလောင်သံလေးက တချွင်ချွင် မြည်ဟီးလေလို့လာ၏။
ခြံဝင်းအတွင်း ခြေချမိလျှင်ပင် လတ်ဆတ်တဲ့ လေထုအေးက နှာခေါင်းထဲကို အလုအယက် ပြေးဝင်လာလေ၏။ လူသွားလမ်းလေးကို ကျောက်စရစ်ခဲလေးတွေနဲ့ လမ်းဖောက်ထားပြီး ဘေးဘီဝဲယာကနေ သီးပင်စားပင် အစုံအလင်နဲ့ သစ်ပင်ကြီးတွေ၊ မြက်ပင်စိမ်းတို့ဖြင့် ပြည့်နှက်နေလျှက်။
အိမ်ချင်းကလည်း နှစ်အိမ့်တစ်အိမ် ဖြစ်နေတာကြောင့် ဟိုဘက်အိမ် ဒီဘက် အိမ် တံခါးမရှိ၊ ဓားမရှိဝင်ထွက်နေကြဖြစ်သည်ကြောင့် ဂျောင်ဆူးသည်လည်း အိမ်တံခါးကို ဒီအတိုင်းတွန်းဖွင့်၍ ဝင်သွားလေတော့သည်။
" သားလေး အလည်လာတာလား? "
ဆူဟိုဟျောင်းရဲ့ အမေရော ဆူဟိူဟျောင်းရောက ဖော်ဖော်ရွေရွေပင်။ ဟျောင်းကနည်းနည်း မဆိုသလောက်လေး စကားများတာကလွဲရင် ပေါင်းရသင်းရ အဆင်ပြေပါတယ်။
" အမေက ဟင်းပေးခိုင်းလိုက်လို့ ''
" အားနာစရာတွေသားရယ်။ ဘာတွေလဲဟင်။ ပေးပေး...အန်တီလှယ်ယူလိုက်မယ်နော်။ သားအမေရဲ့ လက်ရာက အရမ်းကောင်းတာလေ ''
ဟင်းဗူးတွေထဲက ဟင်းလှယ်နေတဲ့အချိန် အပေါ်ထပ်က ဆူဟိုဟျောင်းဆီ တက်သွားလေ၏။ သူနဲ့ဟျောင်းက အဲ့လိုပဲ။ ကျောင်းပိတ်ရက်အားရင် တစ်ယောက်တစ်အိမ်ကူးပြီး ဂိမ်းအတူဆော့၊ ရပ်ကွက်ထဲပတ်ပြီး ဘောလုံးကန်နေကြ။
" ဟျောင်း...ကျတော်ဝင်လာပြီနော် ''
အခန်းတံခါးကို ဆွဲဖွင့်လိုက်ချိန်မှာတော့ ယခင်လို ဆူဟိုဟျောင်း တစ်ယောက်တည်း မဟုတ်ဘဲ သူမသိတဲ့ ကလေးလေးတစ်ယောက်ပါ ရှိလို့နေ၏။
" ဂျောင်ဆူးလာလေ။ ဝင်ခဲ့။ ဂျုံအင်းနီက သူစိမ်းမဟုတ်ပါဘူးကွ ''
ဆူဟိုဟျောင်းက အခုမှရေချိုးပြီးသားထင်။ ရေစက်လက်နဲ့ ဘောင်းဘီတိုတစ်ထည်သာ ဝတ်ထားကာဖြင့် ကုတင်ပေါ်က ကလေးလေးရဲ့ ရေစိုနေတဲ့ခေါင်းကို သုတ်ပေးနေ၏။
YOU ARE READING
Ant(ပုရွက်ဆိတ်)
Fanfictionသည်းသည်းလေးက အချိုခဲဆို ကျွန်တော်က သည်းသည်းလေးရှိရာ အရောက်လာမယ့် ပုရွက်ဆိတ်...။ သည္းသည္းေလးက အခ်ိဳခဲဆို ကြၽန္ေတာ္က သည္းသည္းေလးရွိရာ အေရာက္လာမယ့္ ပု႐ြက္ဆိတ္...။ KaiSoo(short story)
