Bazen Sadece Domuz Olmak İstersin

Bölüm 1

Uyan dedi babası nöbet tutman gerekiyordu. Ağzındaki tütünü yere atıp 3 koca kış ve onlarca domuz leşi görmüş botuyla söndürdü. 

yirmi dakika önce belkide yaptığı en iyi işi ; domuz devrini becerememişti. Domuzun yaralı  olarak kaçması ve belkide tekrar geri gelip  bahçelerine dadanacak olması sorun değildi. Asıl sorun babasının ona öğrettiği, kendisinin de  oğluna öğrettiği işi , domuz devirmeyi becerememesiydi - çok az olsa bile - bu onun canını sıkmıştı.

Heja uyandı , iki sene önce  aynı yerde nöbet tutan abisinin üniversiteye gitmeden önce, buradaki  hiç bir anısını yeni hayatına  katmak istememesi yüzünden kendisine verdiği saate baktı , saat 4.22 idi. uyuya kaldığını  anlamıştı. Kafasını kaldırınca babasının yüzündeki kırışıkları ve yanları yeni yeni beyazlaşmaya başlamış saçlarını ve yüzündeki can sıkıntısını gördü 

Eve gidip uyu dedi , bu gecelik bu kadar. Keleşini kavradı, doğruldu güneş doğmak üzereydi.Bu işte yeniydi nöbet kaçırması ,uyumuş olması normaldi. Abisi de böyle değil mi? Peki ya babası , o meşhur domuz deviren babası  , o hiç nöbet kaçırmamış mıydı  tabi ki kaçırmıştı! Bu olağandı

Uzun zamandır sabahları ya kendine ya da ablasının yardımıyla uyanıyordu. Saat 7 idi ablası onu uyandırmış bahçeye, babasını çağırmaya çıkmıştı. Kırık aynanın karşısına geçti elini yüzünü yıkadı ve babasının onu kesmesi için zorlamadığı uzun saçlarına şekil verdi.

kahvaltıdan sonra Azat ile koyunları otlatması gerekiyordu. Bu onun için bir iş veya zorunluluk değildi Rutindi, olması gerekendi.Babası bu gece devriye olabilir dedi, Hejaya. Heja durumun ciddiyetinin farkındaydı Çünkü devriyenin ne demek olduğunu ve sessizliğin çığlığını  en şiddetli şekilde öğrenmiş, duymuştu.