Copper Coins / Tong Qian Kan Shi - BL (TR)

Bölüm 8 - Altın Külçeler (IV)

Gürültü sonunda azaldı ve onunla birlikte Xue Xian'ın görüşüne yansıtılan karanlık da gitti. Ama bir şeyler yanlıştı...

Altındaki zemin artık koyu yeşil yosun parçalarının büyüdüğü taş karolarla kaplıydı. Yere düşmüş gibiydi ve daha önce kendisini tutan kel eşek şimdi hiçbir yerde görünmüyordu. 

Sadece kel eşek değil. Xue Xian çevresini incelerken başı döndü. Liu-shiye de gitmişti. Kulübe hâlâ oradaydı... onun arkasındaydı... ama artık düzgün bir cepheye sahip bir binaydı ve Kapıları bile karmaşık ahşap bir şekilde oyulmuştu. Burası kesinlikle Liu Chong'un evi değildi ve Xue Xian, Jiang Shining'i ve diğerlerini içeride bulacağından oldukça şüpheliydi.

Şu an bulunduğu yer çok sessizdi. Xue Xian, bir insan sesinin en kısık tonunu bile seçemiyordu. Sanki uçsuz bucaksız, boş bir malikaneye götürülmüştü... gösterişli ve lüks, ama yine de tamamen terk edilmiş bir malikane.

"Burası neresi?" diye mırıldandı Xue Xian kendi kendine

Yaşadığı durum oldukça sinir bozucuydu. Bir başkası, kendisini garip ve sessiz bir yerde bulduğunda ayağa kalkıp etrafta dolaşabilir, bir şeyler çözebilecekler mi diye bakabilirdi. Ama Xue Xian bunu yapamıyordu; yürüyemiyordu.

Kâğıt adam formu kesinlikle ona yardımcı olmuyordu. Ama yine de vücudunun kıvrımlarını esnetip yumuşatmaya karar verdi. Ellerinin üzerinde doğruldu, tembelce arkasına yaslandı ve manzarayı hayranlıkla izleyerek etrafına bakındı...

Arkasındaki binadan başka, solunda sarmaşık kaplı bir duvar ve avluya gölge düşüren bir ağaç vardı. Ağacın dallarının bir kısmı duvarın ötesine uzanıyordu. Solunda bir koridor ve avlu duvarı vardı. Dar bir kapıdan küçük bir bahçenin bir kısmını görebiliyordu. 

Sadece üstünkörü bir bakıştan, bunun zevkli bir şekilde tasarlanmış bir bileşik olduğu açıktı. Ama kesinlikle sinir bozucu olan şey çevrede yerleşkenin güzelliğine hayran kalacak kimse yoktu.

Neyse ki Xue Xian, bir zamanlar gökyüzüne musallat olan efsanevi bir yaratıktı. Durum ne kadar sinir bozucu olursa olsun, onu asla korkutamadı. Ama elbette dikkatli olması gerektiğini biliyordu. 

"Güney önümde, kuzey arkamda..." Xue Xian sadece manzaraya hayran olmakla kalmıyordu. Yosun ve sarmaşığın taş çatlakları boyunca nasıl büyüdüğüne dayanarak, Xue Xian konutun baktığı yönleri çıkarabildi.

Eğer doğru anladıysa, şu anda yerleşkenin kuzeydoğu kesimindeydi.

Kuzeydoğu...

Xue Xian nefesini tuttu. "Bu tanıdık geliyor..."

Burası hâlâ Liu-shiye'nin yerleşkesiyse, o zaman kuzeydoğu kesim, Liu-shiye'nin kuyuda neredeyse boğulan küçük oğlu Liu Jin'in eviydi.

Az önceki o çınlayan ses'de buradan geliyor gibiydi. 

Aradığı şey... Gerçekten burada olabilir miydi?

Aniden alarma geçen Xue Xian doğruldu. Nefesini tutarak ve kesinlikle hareketsiz kalarak dikkatle çevresini dinledi, ama o özel çınlama sesi şöyle dursun, hiçbir ses bile algılayamadığını fark etti.

Sinirle dudaklarını büzdü. Önündeki yosunların bir kısmını silkeleyerek kendini yüzüstü yere indirdi. Bu sefer sonunda en ufak bir hareket duyabiliyordu. Garip bir şekilde, gürültü bazen yakındı, bazen uzak... konumunu tam olarak belirleyemiyordu. 

Gürültü kulağına girip çıkıyordu, uzun süre takip edilemeyecek kadar inceydi. Ne zaman tekrar duyabileceğini düşünse, ortadan kayboluyordu. Bir süre rahatsız edici gürültüyü takip etmeye çalıştıktan sonra Xue Xian sinirlendi. Sadece tüm evi yerden kaldırabilmeyi ve gürültüyü kesmek için bunu kullanmak istedi.