SERIES 2: Trapped In Sadness

TIS Chapter 26

Ilang minuto na ang lumipas pero hindi siya makaramdam ng antok, pabaling-baling na siya ng posisyon pero wala parin. Napabangon siya at hinilamos ang kamay sa mukha. Bakit hindi siya makatulog?

Tumayo siya and decided to go to the kitchen, baka makatulog siya pagkatapos uminom ng tubig.

Madilim ang paligid nang makalabas siya, so she used her phone to light the way. Mabuti nalang hindi mahirap hanapin ang kusina. Pagkatapos uminom ng tubig ay sinandal niya ang pwet sa island counter at tinignan ang cell phone.

Someone crossed her mind; she misses him so much. His pictures still inside her phone, kaya binuksan niya iyon. There, she saw the hidden pictures of Kevin. She clicked the first photo and stare at it. Bakit sobrang hirap nitong kalimutan?

I'm sorry, Monique. I hope you could understand me. Hanggang ngayon, I'm still in the process of moving on. Mahirap kalimutan si Kevin, we had been for ten years.

Hindi madaling tanggalin ang nararamdaman niya rito lalo't sobrang mahal niya ito.

"Five minutes,"

Napatda siya nang may nagsalita, dahilan kung bakit nahulog ang cell phone niya. Nanlaki ang kanyang mata at napalingon sa likod. It's Vaughn! Muntik pa siyang mapasigaw dahil akala niya multo ito, nakaputing t-shirt ba naman ang suot.

Napaatras siya at napahawak sa dibdib. "Jesus Christ, Vaughn! You gave me nerves!"

Kanina pa ba ito nakatayo doon? Bakit wala man lang itong ingay na pumasok sa kusina? Abut-abot tuloy ang hininga niya dahil sa gulat.

Umikot ang lalaki at tumabi sa kanya. Kahit walang ilaw makikita parin ito dahil sa liwanag ng buwan.

"You're staring at your phone for five minutes now,"

Five minutes? "How did you know it took me five minutes?" Baka nagsisinungaling lang ito. Hindi man lang siguro umabot sa limang minuto ang pagtitinig niya sa kanyang cell phone. Pero... totoo?

"I just knew it," Yumuko ito at pinulot ang cell phone. Nang makatayo ay tinitigan nito ng maigi ang screen ng cell phone. "I don't know what happened to the two of you. But, am I the reason?" He looked at her.

Napakurap si Illyza at dahan-dahang umiling. Kinuha niya ang cell phone rito at lumingon sa unahan. Hindi niya alam kung nakita nito ang ekpresyon niya pero sana hindi. Ayaw niyang makita nito ang lungkot at sakit sa kanyang mga mata.

"If you miss him, you can hug me instead." His voice is deep and very calm.

Sana gano'n lang kadali pero hindi, he's not Kevin. He's Vaughn.

She crossed her arms and look back at him.

"Why aren't you making sound when you get in?" Sinubukan niyang maging mataray rito pero tinawanan lang siya ng lalaki.

"Well, I thought someone such as thief came in, so why would I make sound? The thief might run and I couldn't arrest him."

Nanlaki ang mata ni Illyza. Papaano makakapasok ang magnanakaw dito sa penthouse niya? Lol, Vaughn has such a good sense of humor.

Tinaasan niya ito ng kilay. Mabuti pang sabayan ito.

"Now, you found the thief?"

"Of course! She's standing next to me..."

Napalo niya ang braso nito. "Do I look like a thief, huh?"

"Kidding, I just want to lighten up the atmosphere."