Όλα θα φτιάξουν...

Κεφάλαιο 3

                                                                                  ~2 μήνες μετά~

Οι μέρες μετά τον χωρισμό τον γονιών μου πέρασαν πολύ δύσκολα. Τον πατέρα μου δεν ήθελα να τον βλέπω στα μάτια μου και πάλι καλά που βρήκε σπίτι γρήγορα γιατί δεν θα άντεχα άλλο να βρισκόμουν στον ίδιο χώρο μαζί μου. Η μάνα μου ευτυχώς συνήλθε γρήγορα και δεν την πήρε από κάτω. Χαίρομαι γι' αυτό γιατί έτσι μου έδινε κι εμένα κουράγιο. 

Ο Άγγελος και ο Δημήτρης ήταν κοντά μου και με στήριζαν συνέχεια. Τους ευγωμονώ γι αυτό. Το μόνο ευχάριστο που συνέβη αυτόν τον καιρό είναι ότι έγινα το κορίτσι του Δημήτρη. Περνάμε πολύ ωραία μαζί, συζητάμε ατελείωτες ώρες, κάνουμε μακρινούς περιπάτους πιασμένοι χέρι χέρι... Στην αρχή βέβαια ζήλευε λίγο τον Άγγελο γιατί γενικά περνάμε πολλές ώρες μαζί, αλλά στην πορεία κατάλαβε ότι απλά είναι ο κολλητός μου.

Και στο σχολείο δεν μπορώ να πω, καλά τα πάω. Δεν διαβάζω πολύ αλλά καταφέρνω και είμαι καλή μαθήτρια. Η ψυχολογία μου όμως έχει πέσει πολύ με τον χωρισμό των γονιών μου και η διάθεσή μου είναι χάλια από τότε. Κάνω προσπάθειες να το ξεπεράσω αλλά είναι δύσκολο. Και αυτό που πρόκειται να γίνει δεν θα με βοηθήσει καθόλου στο να το καταφέρω.

Ήμουν πολύ κουρασμένη σήμερα από το σχολείο γιατί γράψαμε δύο διαγωνίσματα. Φυσική και Χημεία, τα δύο χειρότερά μου μαθήματα. Το μόνο που ήθελα ήταν να μπω στο σπίτι και να πάω να ξαπλώσω. 

Άνοιξα την πόρτα του σπιτιού μου και πήγα στην κουζίνα για να φάω μεσημεριανό. Αυτό μου είδα με ξάφνιασε πολύ. Ήταν η μάνα μου με έναν άνδρα που δεν είχα ξαναδεί, μαγείρευαν μαζί και γελούσαν. 

''Μαμά ποιος είναι αυτός;'' 

''Γύρισες αγάπη μου;''

''Ναι γύρισα! Ρωτάω ποιος είναι αυτος!''

''Αυτός είναι ο Στάθης, είναι φίλος και συνάδελφός μου από την δουλειά''

''Χαίρομαι πολύ που σε γνωρίζω Λυδία, η μητέρα σου μου μιλάει συνέχεια για σένα''

Δεν του έδωσα καν σημασία και απευθύνθηκα στη μάνα μου.

''Και τι δουλειά έχει στο σπίτι μας''

''Λυδία σε παρακαλώ να είσαι πιο ευγενική! Ο Στάθης θα φάει μαζί μας σήμερα''

Μάλιστα, αυτό μου έλλειπε τώρα. Είμαι σίγουρη ότι ο Στάθης δεν είναι μόνο φίλος και συνάδελφος της, το κατάλαβα όταν τους είδα να γελάνε στην κουζίνα. Μα πώς μπόρεσε και προχώρησε τόσο γρήγορα τη ζωή της. Ούτε δύο μήνες δεν έχουν περάσει από τον χωρισμό της με τον μπαμπά και αμέσως βρήκε άλλον. 

Αυτό δεν το άντεχα. Και τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα όταν ο Στάθης ερχόταν συνέχεια στο σπίτι. Ειδικά τη μέρα που έμεινε για πρώτη φορά σπίτι μας. Αυτό δεν μπορούσα να το ανεχτώ και ξέσπασα. 

''Μαμά πραγματικά δεν σε πιστεύω! Ανέχομαι τόσο καιρό να έρχεται σπίτι μας αυτός, να βλέπω το ψεύτικο βλέμμα του κι εσένα να πετάς στα ουράνια αλλά όχι και να κοιμάται εδω!''

''Λυδία γιατί δεν με καταλαβαίνεις; Όταν ο πατέρας σου με απάτησε έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου...''

''Ωραία και τη σχέση έχει τώρα αυτο;!''

''Έχει, γιατί εγώ ένιωσα ένα μηδενικό. Ότι δεν ήμουν αρκετά καλή σύζυγος για να κρατήσω τον άνδρα μου κοντά μου! Έκλαιγα συνέχεια όταν εσύ δεν ήσουν μπροστά, γιατί δεν ήθελα να με βλέπεις σε τόσο άθλια κατάσταση. Και τώρα, βρέθηκε αυτός ο άνδρας που με κάνει χαρούμενη, που νιώθω όμορφα κοντά του, που με εκτιμάει και με αγαπάει! Γιατί δεν μπορείς απλά να στηρίξεις την απόφασή μου; Γιατί είσαι τόσο εγωίστρια;''

Είχε δίκιο. Ένιωσα τόσο άσχημα για την αντίδρασή μου και ντράπηκα. Μετά από αυτό, ανεχό-μουν τα πάντα και παρίστανα την χαρούμενη όταν ήταν εδώ ο Στάθης, μέχρι που πίστεψαν ότι στ' αλήθεια ήμουν χαρούμενη.