"ហេតុអីក៏អូនសួរបងបែបេនះ" ជុងហ្គុក
"ឆ្លើយនិងអូនមក" ថេហ្យុង
"អូនត្រូវចាំថាមួយជីវិតបងនេះស្រលាញ់តែអូនម្នាក់គត់ ស្រលាញ់តែ គីម ថេហ្យុងម្នាក់គត់ ហើយបងក៏គ្មានថ្ងៃយកអ្នកណាមកជំនួសកន្លែងអូនដែល អូនគឺស្ថិតនៅត្រង់នេះជារាងរហូត" ស្របនិងសម្តីរាងក្រាសក៏យកដៃនាងតូចថេហ្យុងមកដាក់នៅលើទ្រូងខាងឆ្វេងរបស់នាយ ធ្វើអោយថេហ្យុងចាប់ផ្តើមរលីងរលោងនិងសម្តីរបស់រាងក្រាសដែលនាយនិយាយមិញនេះ តែហេតុអីនាងមានអារម្មណ៍ថានិងត្រូវឃ្លាតឆ្ងាយពីមនុស្សជាទីស្រលាញ់ក្នុងពេលឆាប់ៗនេះទៅវិញ ឬ មួយមកពីនាងគិតច្រើនពេក។
"ចុះបើថ្ងៃមួយអូនលែងនៅក្បែរបងទៀតតើបងគិតយ៉ាងមិច" ថេហ្យុង
"អូនចង់ទៅណាចោលបង បងមិនអោយអូនទៅណាចោលបងទេ" ជុងហ្គុក
"អូនគ្រាន់តែសួរបងតើ អូនមិនទៅណាទេអូននិងនៅជាមួយបង ជុប៎" ថេហ្យុងនិយាយទាំងញញឹមទើបងើយមុខទៅថើបមាត់របស់រាងក្រាសបន្តិច។
"ស៉ឺត បងស្រឡាញ់" រាងក្រាសអោនទៅថើបថ្ពាល់រាងតូចមួយខ្សឺតមុននិងនិយាយ។
"អូនក៏ស្រលាញ់បងដូចគ្នា ហិហិ" ថេហ្យុង
*រីងរីង* សម្លងទូរស័ព្ទរោទិ៍របស់ថេហ្យុងក៏បន្លឺឡើងមុននិងចេញឈ្មេាះអ្នកដែរតេរមកគឺជា
ជីមីន។
"អ្នកណាខលមកអូនឬ" ជុងហ្គុក
"អរ គឺជីមីន ច្នឹងអូនសុំទៅនិយាយទូរស័ព្ទសិនណា" ថេហ្យុង
"បាទ" រាងក្រាសឆ្លើយហើយនាងតូចថេហ្យុងក៏ចុះពីលើភ្លៅរាងក្រាសហើយដើរទៅនិយាយទូរស័ព្ទនៅបន្ទប់ទឹកដែលមានក្នុង office
របស់រាងក្រាសស្រាប់។
+in call
"អាឡូ ជីមីន" ថេហ្យុង
"អាឡូ ថេយ៍" ជីមីន
"ឯងមានការអីមែនទេទើបខលមកយើងបែបនេះ" ថេហ្យុង
"គឺថាថ្ងៃនេះខាងមន្ទីពេទ្យត្រូវជ្រើសរើសពេទ្យស្ម័គ្រចិត្តដែត្រូវទៅព្យាបាអ្នកជំងឺនៅឯ
ខេត្តប៊ូសានថ្ងៃស្អែកនេះ ទៅព្យាបាលពីរថ្ងៃ"
ជីមីន
"អរ ប៉ុន្នឹងទេហេស" ថេហ្យុង
"អ៉ឹម ហើយចុះឯងទៅឬអត់" ជីមីន
"យើងច្បាស់ជាទៅហើយ ឯងជួយប្រាប់ខាងមន្ទីពេទ្យផងណា" ថេហ្យុង
"អើ ច្នឹងប៉ុន្នឹងសិនហើយ បាយបាយ" ជីមីន
"បាយបាយ" ថេហ្យុងតបហើយជីមីនក៏បិទ
ទើបថេហ្យុងក៏ដើរចេញពីបន្ទប់ទឹកសម្តៅទៅរករាងក្រាសដែលកំពុងតែអង្គុយធ្វើការ។
"អឹប ជីមីនខលមកអូនមានការអ្វីមែនទេ" គ្រាន់ែថេហ្យងដើរមកឈរជិតខ្លួនភ្លាមរាងក្រាសក៏លើកនាងតូចថេហ្យុងអោយអង្គុយច្រកគៀវលើភ្លៅរបស់ខ្លួនទើបសួរនាងតាមក្រោយ។
"គឺជីមីខលមកប្រាប់ថាខាងមន្ទីពេទ្យជ្រើសរើសពេទ្យស្ម័គ្រចិត្តដែលចុះទៅព្យាបាលអ្នកជំងឺនៅខេត្តបូស៊ាន" ថេហ្យុង
"ចុះអូនទៅដែលមែនទេ" ជុងហ្គុក
"អូនប្រាកដជាទៅហើយ" ថេហ្យុង
"តែជិតដល់ថ្ងៃរៀបការរបស់ពួកយើងហើយ អូនកុំទៅអីណា" ជុងហ្គុក
"អីយ៎ា មិនអីទេ អូនទៅព្យបាលគេតែពីរថ្ងៃ
ប៉ុណ្ណេាះ" ថេហ្យុង
"ហុឹម ចុះអូនទៅថ្ងៃណា" ជុងហ្គុក
"ព្រឹកស្អែកនេះហើយ" ថេហ្យុង
"ហុឹម បងមិនហាមអូនទេតែមើលថែខ្លួនផងណា" ជុងហ្គុក
"ច៎ាស អូនដឹងហើយ" ថេហ្យុង
*តុតុ* សម្លេងែាះទ្វារបានបន្លឺទើបរាងក្រាសអនុញញាត្តិអោយចូលមក ឃីងក៏ដើរចូកមកក្នុងទាំងនៅក្នុងដៃមានកាន់ថង់នំមកជាមួយដែល។
"នេះរបស់អ្នកនាងថេហ្យុងបាទ" មកដល់ខាងក្នុងឃីងក៏ហុចខេករសជាតិស្រ្តប៊េរីទៅអោយថេហ្យុង។
"អគុណ" ថេហ្យងទទួលយកពីដៃរបស់ឃីងទាំងមុនភ្លេចនិយាយអគុណទៅកាន់នាយដែលបានទៅទិញយកមកអោយខ្លួនដែរ។
"បើអស់ការអីហើយខ្ញុំសុំលាចាហ្វាយទៅធ្វើការរបស់ខ្ញុំហើយទាន" ឃីង
"អុឹម ទៅចុះតែលេខាស្អែលនេះឯងជាអ្នកសម្ភាស៍ចុះ បើថានាងល្អក៏យកនាងមកចុះ" ជុងហ្គុក
"បាទ ចាហ្វាយ" ថាហើយឃីងក៏ដើរចេញទៅបាត់ទៅ។
"បងញុាំជាមួយដែលទេ" ថេហ្យុង
"មិនអីទេ អូនញុាំចុះ" ជុងហ្គុក
"ចា៎ស" ថេហ្យុងនិយាយហើយក៏ងើបចេញពីភ្លៅរបស់រាងក្រាសហើយកាន់ស្រ្តបេ៊រីខេកទៅអង្គុយញុាំនៅលើសាឡុង។
បន្ទាប់មករាងក្រាសក៏សម្ងំធ្វើការនៅក្នុង office ដោយមានថេហ្យងនៅកំដរនាយរហូតដល់ល្ងាចទើបាយនាំថេហ្យងទៅភូមិគ្រឹះគីមវិញទើបទៅភូមិគ្រឹះចនវិញ។
To be continued..................................
ep13:បងមិនអោយអូនទៅណាចោលបងទេ
Start from the beginning
