Yağmurlu bir günde yalanlar üstüne kurulmuş şehrimin karanlığı,
huzuru gözlerinde buldu.
Varlığın kıyısı olmayan denizime limandı.
Ve göz göze geldiğimiz her an...
Benim için yeni bir umut doğardı.
Ve çoğu zaman,
kalbim küt küt atarken aklım durulurdu.
senden başka hiç bir şey düşünemez olurdum.
Artık sen yoksun !
Biliyorum...
Ve ben senin yokluğunda bedenen varlığımı sürdürürken bu alçak dünyada...
Umarım sen mutlusundur,
Öbür tarafta...
Çünkü;
Seninle birlikte ruhumuda gömdüm toprağa...
sırf sen yalnız kalma diye !
Ferhat Gürbüz
