Passion Series 1: Counting Stars | COMPLETED | ERRORS | UNDER EDITING

11

Nang makalabas ako ng Hospital, bigla akong may nabunggo sa sidewalk. Nakatalikod siya kaya hindi ko kaagad nakilala. Nakasuot siya ng Mini-Skirt dahilan upang makita ang hita niya na makinis at maputi. Hays, babae rin naman ako pero, hindi naman ganito ang balat ko, ah?

"Yhanzel?" Tawag ko sa kaniya nang mamukhaan ko siya. Naririnig ko ang paghikbi niya at nakita kong umangat ang mga kamay niya tsaka pinunas ang kaniyang mga luha. "A-ayos ka lang ba? Bakitka umiiyak?"

Hinila ko siya papunta doon sa gilid, sa Waiting Shed dahil nakakaabala kami nang mga dumadaan sa sidewalk. Hindi naman na siya tumutol dahil mukhang nahihiya siya dahil sa pag-iyak niya sa sidewalk kung saan maraming tao ang dumadaan.

"W-wala, salamat" Saad niya at napabaling naman ang mata ko sa dala niyang bag, wala iyong Sipper at nasa harapan niya lang iyon, laptop ang laman no'n kaya siguradong iniingatan niya lang kaya yakap-yakap niya. Bumuntong hininga ako at tila nagkaroon ng ideya kung anong nangyari sa kaniya.

"Na-reject ang story mo?" Tanong ko sa kaniya at nakita ko naman ang dahan-dahan niyang pagtango. "Ayos lang 'yan. Marami pang opportunities diyan sa gilid-gilid. H'wag kang panghinaan ng loob" Pagpapalakas ko sa loob niya.

"Ayos lang kung maayos nilang ni-reject ang story ko.. pero hindi, eh. Kung ano-anong masasamang salita ang ibinato nila sa akin. Kung ano-anong pang-iinsulto ang sinabi nila sa akin ukol sa akda ko." Saad niya at nawala naman ang ngiti ko. "Sige lang, ilabas mo lahat. Makikinig ako" Saad ko at hinila siya sa upuan upang hindi kami mangawit.

"Kesyo pangit daw at walang potential. Hindi raw magugustuhan ng mga tao, masyadong 'Cliché' daw ang Plot ko. Sinahi pa nila na ginaya ko lang ang isang sikat na story dahil parehong-pareho ang plot namin. Binago ko lang daw ang narration, pangalan ng characters at mga scenes..." She trailed off. She sobbed then wiped her tears then continue talking, "Ni-hindi ko pa nga nababasa ang story na 'yon. Simula palang ay ganoong lovestory na ang gusto ko, 'yon ang gusto kong story para sa akin. Ngunit hindi nangyari kaya gusto kong maranasan manlang ng isang karakter sa kwento ko"

"Ashtine.. Down na down na ako tapos iinsultuhin pa nila ang kwento ko. Maari naman nilang i-reject ang story ko sa paraang hindi masasaktan ang damdamin ko. 'Yong matutulungan pang.. i-improve 'yong sarili ko bilang isang manunulat" She pursed her lips while sobbing. I feel.. sorry for her.

I really envying her. Like, how could she be this strong? Her parents passed away, her only friend left her, and I don't know what else is her problem. But I know there is.. many. I know she have many problems but she have no one to share it, so she's carrying it all alone even it's.. heavy.

She was living alone, no parents, no siblings, no friends, but look at her. She's still moving forward and still dreaming. She was pursuing her dreams.. alone. Ako, noong mawala si mama, napabayaan ko ang sarili ko. At kung wala pa si.. Marcus sa tabi ko, siguro kasama ko na si mama ngayon.

Noong ni-reject mi Marcus ang Feelings ko at pati si kuya ay sinaktan ako, nanadyan naman si papa upang pagaanin ang loob ko. Siguradong wala ng Ashtine ngayon kung walang nagtutulak sa akin pataas. I have suicidal thoughts when that tradegy happened. I even almost cut off my wrist but Tiya Marie sees me, so it didn't happened.

"Go ahead, cry it. My shoulders were always open for you. Nandito lang ako bilang sandalan mo, Yhanzel. Palagi mong tatandaan 'yan, pwede mo rin naman i-approach si Cielle, mabait naman 'yon. Hindi lang halata." Ngumiti ako sa kaniya at pinahid naman niya ang mga luha niya gamit ang mga daliri at dahan-dahang tumango.

"Salamat, Ashtine. Maraming salamat–" I cut her off. "I think this is not the time for saying thank you, Yhanzel. From now on, you don't have to carry your problems alone. I am here to help you. You could share it to me, I'm always open." I smiled then hold her hand.