Mysterious University By Inskyte ||✔ [PUBLISHED IN IMMAC PUBLISHING]

(4)

Sanay ako sa bugbugan kaya kung ito lang din naman ang makakalaban ko aba! Easy lang to para sa‘kin. Ako lang to ang babaeng lumaki sa gulo kaya naman kahit anong gulo itapat mo sa‘kin malalagpasan ko.

“Anong karapatan mo na sabihin ang mga bagay na‘yan sa‘kin huh?hindi mo ba ako kilala.”
Nang gagalaiti ang mukha nito ng tinatanong n‘ya ito sa‘kin halos umigting din ang panga nito sa galit.

“Paki alam ko sa‘yu.”

Sagot ko. Maslalo nya naman hinigpitan ang pagkakahawak sa damit ko kaya ganon din ang ginawa ko sa kanya. Sa totoo lang nasasakal na ako ng sarili kung damit letche unang araw ko dito gulo agad sumalubong sa‘kin.

“STOP NA/STOP IT DUDE!” pag aawat ng dalawang groupo saming dalawa.

Dahilan para napalayu kami sa isa’t isa. Ano ba! Ba’t ba bigla nalang nag aawat tong mga letcheng to.

“Dude! Babae yan baka pag pinatulan mo na naman ‘yan mafall kana naman. Marupok ka dude remember.”

“Will you just shut up! Kung sya na manlang din ang papatulan ko huwag na. At baka mas mauna pa akong mamatay dahil dyan. Ano ba kasing ginagawa mo dito?” Inis na tanong nya sa‘kin.

Ano bang problema nito? Ba’t ang Init ng dugo sa‘kin?“Mag aaral ,  ikaw ? Anong ginagawa mo sa harapan ko?”

“What?”

“Anong ginagawa mo sa harapan ko?”

“What?”

“Anong ginagawa mo sa harapan ko.”

“What?”

“Anong ginagawa mo sa harapan ko?”

“Niloloko mo ba ako?”
Mas malala yata mga utak nang mga lalaking to dito kaisa sa pinapasukan ko. Kaya pala mysterious eh.

“Pano naman kita lulukuhin,  eh hindi nga kita kilala. At saka na kita lulukuhin kapag naging boyfriend na kita.”

“Kung lulukuhin mulang din naman ko ako. Ba’t pa ako papayag na maging boyfriend mo.”

“As If naman talaga. Gugustuhin kita.”

“Aba’t?”

“Oh ano huh?”

“TIGIL NYO NA ‘YAN?”

Pareho kaming hawak ngayon. Balak nya kasing akong saktan kaya balak kuding pumatol kaya lang mabilis ang mga kamay ng mga ito at mabilis kaming naawat.

“OMYGOOOSSH HINDI NYA BA ALAM NA CAMPUS KING ANG KAHARAP NYA?”

“SINO BA’YAN ANG TAPANG AH? BAKA BUKAS NAKAGAPOS NAYAN.”

“HOY IKAW!”

Turo sa‘kin nong lalaking naka away ko.“Oh?Ano ako?” pag hahamon ko dito habang di ako binibitiwan nong tatlo.

“Ano ba di nyo ba ako bibitiwan?”

“Mystein naman,  wag kanang lumaban? Lalaki kaya ‘yan di mo kaya ‘yan.” nakangusong saad ni Jay jay sa‘kin.

“Mark! this day ms? Ito ang araw na pagsisisihan mong napunta ka sa University na‘to. Hindi pa tayu tapus!”

“Idi tapusin na natin.” paghahamon ko ulit dito.

“At talagang! ANG TAPA—

“Dude ano ba! Tama nanga ‘yan?” guyss ialis nyo na‘yan dito , baka di pa natin mapigilan tong dalawa at magsuntukan to dito eh.”

______

Hanggang nakarating kami sa mall hawak padin nila ako. “Di nyo ba ako bibitiwan?” tanong ko sa kanila.

Mabilis naman sa isang minuto na lumayo sila sa‘kin. Hindi ko nalang din ito pinansin at nilibot ko ang paningin ko.“Asan mga casher dito?” pagtatakang tanong ko. Diba pag may mall merong guard at casher.

Ayos ng mall nila parang mall of asia lang astig.

“Walang may nagbabantay dito. Dahil pwede kang pumasok at kumuha ng paninda dito kahit kailan mo gusto.at saka pag may kumausap sa‘yu hayaan mo nalang.”

“Bakit?” takang tanong ko kay  lhindsay.

Pero imbes na sagutin ako nang mga to? Eh tuluyan na nila akong iniwan. At naglibot habang ako ito nanatiling nakatayu lang dito sa gitna. “Hi ms Valdez ano pong bibilhin nyo?”

Halos mapa atras ako sa gulat dahil sa babaeng biglang sumipot sa gilid ko. Maigi ko itong tinitikan ng mabuti hanggang sa mapansin kung may kung anong dugo na dumadaloy mula sa likuran nya.“ Yari sa‘yu?” tanong ko dito.

“Ah! Pinalo ako sa ulo kaya namatay ako. Mag iisang taon na simula ng mangyari iyon. So anong bibilhin mo? Sya nga pala wag kang magtitiwala sa kahit na sino dito ah.”

Anak ni hudas kanina minumulto ako, tapus ngayon may kausap akong multo. Gago! Mabubuang ako dito anak ng.

Ngumiti ito sa‘kin kaya nagpanggap akong ngumingiti din sa kanya.“Wag kang matakot sa‘kin di naman ako masamang multo. Sya nga pala mag iingat ka ah.” saad nya saka tuluyang nawala.

Napaatras ako ng kunti dahil sa di makapaniwalang nangyayari ngayong araw sa‘kin. Oo nagsisisi na akong napadpad ako sa university na‘to libre nga lahat mukhang mamamatay ka naman sa takot at kaba.

Hindi ako umalis sa kinakatayuan ko. At nanatiling nakatayu habang tinitignan ang paligid sobrang tahimik. Nakakatakot pero madami namang ilaw kaya hindi madilim tignan pero dahil sa sobrang tahimik tila ba parang nasa sulok ka ng isang bahay na puno nang kaluluwang nakapalibot sa‘yu.

Sa ngayon madami nang nabubuo sa isipan ko na mga tanong tulad nalang ng kung bakit ayaw nila o lagi nilang sinasabi na wag akong magtitiwala sa mga nakapaligid ko. Kung bakit namatay ang Dating ssg press at kung bakit may mga namatay dito.

Lahat nang ‘yan bumuboo sa utak ko. Na hindi ko alam kung sino ang makakasagot.