When Torpe Meet Girls

TLC 41- First Farewell

No distance of place or lapse of time can

lessen the friendship of those who are

thoroughly persuaded of each other's

worth. ~Robert Southey

[Rafael's POV]

this day is very special ^___^ graduation na nmin.. natapos na din ang aming dapat tapusin it is not the ending it must be the beginning

it is our first step to leave those awful memories, first way to pursue our dreams and first bridge to our future..

maaga akong nagising dhil 5 o' clock ang call time sa amin pero alam ko naman na filipino time yan e -____-

it's 4 o'clock when i stand up on the bed

I yawning I still sleepy -___-

nag stretch ako to make me awake

I get my comb and brush my hair

(sigh) 2x

binuksan ko na ung pinto ng nakita ko na si mama na nagluluto for our breakfast at nakaupo na din dun si kuya paul..

"congrats ^___^ graduate na si bunso"

lumapit ako sa tabi nya

"thank you kuya :)" then he tap my shoulder

"ang bilis ng panahon dati nagdadrama ka pa dyan ^___^v kay ano *toot*toot*

i gave him with a shhh look -____-

kuya tlga >____

" bkit hindi ba? sabi nya sabay galaw galaw ng kilay

"akala mo ba nd ko alam na umiiyak ka khapon?" ^__^ bulong nya na sabi

"ha???ano?ano un?" I act like a deaf (wala tlga akong kawala dto >_< pno nya un narinig?)

"ngayon nagtataka ka no? ^__^ kua pa ba? expert to" sabay tawa nya -____-

"kua wag mo sabihin to kay mama :3" pagmamakaawa ko :3

"kinahihiya mo un? thats natural ^___^ sabay sumigaw sya

"mama si Rafael  um*************(tinakpan ko ang bibig nya >_____< ilalaglag pa ako e -____-

"kuya >_____< gagraduate na ako ngayon tpos may laglagan pa? -____-" inis kong sabi -_________-

"ano un anak? mama

then lumapit na sya sa amin para ihain ang pagkain

"walaaaaa pooooo ^______^" kuya

(hay salamat nman tumigil na sya)

"ayoko ng pinaglilihiman nyo ako" mama

"sige na ano un anak?" at tumingin si mama kay kuya

tinignan muna ako ni kuya

"mabuti pong siguro kay Rafael mo po malaman ma" he didnt look me again kumain nlng sya..

"ma anong oras na po oh?bka po malate tyo " palusot ko

"anak" hinawakan ni mama un kmay ko

"kung may problema ka dpat sinasabi mo agad sa akin yan ako ang nanay mo dba? ako ang dapat nakakaalam nyan..papunta ka plng pabalik na ako kaya alam ko na yang mga yan..kahapon alam kong umiiyak ka.."

"pero ma" putol ko sa knya pero nagsalita pa din sya ulit

"anak wag mo un ikahiya masaya ako na alam ko un normal naman ang masaktan may mga tao tlgang nd nakatakda para sa atin"