အရင်နှစ် ဒီလိုအချိန်ဆို စျေးဝယ်ကြ ပြင်စရာရှိတာပြင်ပြီး မွေးနေ့ပွဲ ကျင်းပဖို့
ပျော်နေရပြီ...သို့သော်ဒီတစ်နှစ်မွေးနေ့ ကတော့ သာမန်နေ့တွေလိုပါပဲ။
မေမေလည်း ဘာမှသွားမဝယ်သလို ဖေဖေလည်း ခဏနေအလုပ်သွားတော့မည်။
သူငယ်ချင်းတွေလည်း ဘယ်သူမှမလာ။လက်ဆောင်တစ်ချို့ နှင့် ပန်းစည်း လေးတွေသာ ပို့လာကြသည်။တကယ်လို အရင်လို ပွဲလုပ်ကြပါပြီး ဆိုရင်တောင်
မိန်းငယ် ပျော်နိုင်မည်မဟုတ်ပေ။ အစ်ကိုနဲ့မှမဟုတ်ရင် ဘယ်နှစ်ပတ်လည်ကိုမှမဖြတ်သန်းချင်ပါ။
ဘာမှလည်းထွေထွေထူးထူးမလုပ်ဖြစ်တော့ မိန်းငယ် အစ်ကိုလမ်းခရီးအဆင်ပြေဖို့သာ ဆုတောင်းရင်း ငယ်ဆိုတဲ့ အသံလေးကြားရဖို့ကိုသာရင်ခုန်စွာနှင့်စောင့်နေမိသည်။
ခရီးကဝေးလှတာကြောင့် ဒီညတောင်ရောက်ဖြစ်မလားမသေချာပေမယ့်
စောင့်နေဖို့က မိန်းငယ် တာဝန်ပင်ဖြစ်သည်။အစ်ကိုပေးမဲ့လက်ဆောင်တွေထက်
ငယ် ကအစ်ကို့ကိုပိုမက်မောပါတယ်။
"Ring Ring... "
ဖုန်းနံပါတ်စိမ်းတစ်ခုမလို့ ကိုင်လိုက်ဖို့ အနည်းငယ်တုန့်ဆိုင်းပြီးတော့မှ
အစ်ကို့များဖြစ်နေရင်ဆိုသည့် အတွေးနဲ့ ကျခါနီးစဲစဲမှကိုင်လိုက်သည်။
"ဟယ်လို...Happybirthday ပါ ငယ် "
မိန်းငယ်ဘက်က စပြောမလို့ ဟန်ပြင်နေစဥ် ဦးအောင်ပြောလာတဲ့မွေးနေ့ဆုတောင်းစကားလေး။ငယ်မျက်ရည်ကျမိသည်က ဆုတောင်းစကားကြောင့်လား အစ်ကို့အသံကြောင့်လားဆိုတာတော့ မသိ ငယ်က ငိုချင်နေပြီ။မဟုတ် ငိုနေပြီ။
"ကိုကို့...အဟင့်..ဟင့် "
"ရော...မငိုပါနဲ့ ကလေးရယ် ကိုကို ပြန်လာနေပြီနော်...ကိုကို ငယ့်ဆီပြန်လာနေပြီ
မငိုပါနဲ့ ငယ့်မျက်လုံးလေးတွေ နာကုန်မှာပေါ့ ကွာ...နော် ငယ် လိမ္မာပါတယ် ကိုကို့ရဲ့ငယ်လေးက မငိုနဲ့ မငိုနဲ့ "
အနားမှာမရှိတာတောင် ရသလောက်ချော့နေရှာတဲ့ ချစ်ရသူကြောင့် မိန်းငယ်
ဆက်မငိုမိအောင် မနည်း ထိန်းထားရသည်။ချော့လေ ငိုချင်လေဖြစ်နေတဲ့
စိတ်ကြောင့် စကားတောင်ပြောလို့မရ။ပြောလိုက်တာနှင့် ထပ်ငိုချမိမည်။
(12.3)
Start from the beginning
